Η δημοσιογραφία στον τόπο μας πάντοτε περνούσε δύσκολες μέρες.Στην καλύτερη περίπτωση αποτελούσε σκανδαλολαγνεία και πολιτικολογία βαρετή. Όμως και σαν τέτοια στεκόταν σε πρόσκαιρες αποκαλύψεις, που προκαλούσαν δυνατές εντυπώσεις και που κατέληγαν δυστυχώς σε κάποιο αρχείο.
Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι διαχειρίζονταν και συνεχίζουν να διαχειρίζονται μια κατάσταση : να μην πούμε ολόκληρη την αλήθεια γιατί ο κόσμος από κάτω θα ξεσηκωθεί ή ότι η πολιτική είναι τόσο διεφθαρμένη όσο και η κοινωνία ή ότι έχουμε τους πολιτικούς που αξίζουμε ! Αποτέλεσμα αυτού του πράγματος είναι να κρατιόνται οι ισορροπίες να λέγονται τα μισά προς τα έξω και να γίνονται παζάρια.
Η δημοσιογραφία έχει καταντήσει μια φθηνή ανάλυση και ένας αγώνας επηρεασμού της κοινής γνώμης.
Θα ήταν τόσο εύκολο : Κάποιος παραθέτει κάποια στοιχεία και τα αναλύει με βάση λογικά επιχειρήματα.
Αντικειμενικά και χωρίς επεξεργασία και μαγείρεμα. Αυτός που θα το κάνει όμως, πρέπει να έχει γνώσεις ιστορίας, πολιτικής ιστορίας, οικονομίας, γεωπολιτικής, νομικών λίγο απ' όλα και να έχει στέρεο λόγο κατανοητό. Και κάτι ακόμη. Αυτός που θα το κάνει, να έχει σα στόχο, σαν προσδοκία τη βελτίωση της ζωής της ελληνικής κοινωνίας. Γιατί αν δεν το έχει αυτό, τότε όλα τ' άλλα είναι θεωρητικά και χωρίς μπούσουλα.
Αυτή την κρίσιμη περίοδο για την Ελλάδα λοιπόν η κατάσταση που περιγράφω πιο πρίν έχει φτάσει στα άκρα. Τη στιγμή που παραδοσιακά έντυπα και κανάλια κλείνουν , κάποιος επαγγελματίας του χώρου πρέπει να διαλέξει με ποιούς θα πάει και ποιούς θα αφήσει. Κάποιοι συνεχίζουν το πάτερ ημών, άλλοι φωνάζουν για αντίσταση, άλλοι δεν ξέρουν τι να κάνουν και γελοιοποιούνται καθώς τη μια μέρα γίνονται δεκανίκια της κυβέρνησης ,ενώ την άλλη αγανακτούν...
Για να δώσω ένα παράδειγμα, σχετικά με το άνοιγμα των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων.
Φαγωθήκανε οι περισσότεροι δημοσιογράφοι των καναλιών και των ραδιοφώνων ότι πρέπει οπωσδήποτε ν' ανοιχθούν τα κλειστά επαγγέλματα και ότι η κυβέρνηση δεν τολμά, ότι πρέπει να γίνουμε επιτέλους σύγχρονο κράτος και ότι υπάρχουν αρρυθμίες στην αγορά κ.λ.π.Η κατάσταση μου φέρνει στο μυαλό την εξής εικόνα : κάποιο σπίτι καίγεται και η μητέρα συνεχίζει να μαλώνει το παιδί της γιατί κάνει λάθη στην ορθογραφία !
Οταν κάποια στιγμή αντιληφθήκανε την πραγματικότητα, όπου τα ταξί σχημάτιζαν άνεργα ουρές στις πιάτσες και οι φαρμακοποιοί κλείναν σιγά σιγά τις χρεωμένες επιχειρήσεις τους, οι δημοσιογράφοι παπαγαλάκια που κι αυτοί δεν τολμάνε πια να κυκλοφορήσουν στον κόσμο, έβαλαν την ουρά στα σκέλια και έγιναν εκ των υστέρων αντιμνημονιακοί.
Κατάλαβαν επιτέλους αυτό που και ο τελευταίος πολίτης έχει συνειδητοποιήσει, αλλά αυτοί αδυνατούσαν να ξεστομίσουν μπουκωμένοι με τους παχυλούς μισθούς.
Η τρόϊκα δεν θέλει απλώς ν' αλλάξει κάποια πράγματα. Θέλει να γονατίσει την κοινωνία.
Παρ'όλο που ο Σταύρος Λυγερός ανήκει σ' αυτή την ομάδα των δημοσιογράφων των εκσυγχρονιστών της Καθημερινής που συνεχίζουν να πιστεύουν ότι απ' αυτή την λαίλαπα θα προκύψει κάτι καλό μακροπρόθεσμα, εν τούτοις το βιβλίο του "απ' την κλεπτοκρατία στη χρεοκοπία" δίνει μια αντικειμενική περιγραφή της πολιτικής κατάστασης των δύο τελευταίων δεκαετιών με εμβριθή ανάλυση των γεωπολιτικών συντελεστών, των οικονομικών παραμέτρων και των ιστορικών γεγονότων. Ο δημοσιογράφος κάνει μια αναδρομή στην προσωπική του αρθογραφία των περασμένων ετών και αυτό τον τιμάει σε μια περίοδο που ξεχνάμε εύκολα και πολλοί βαπτίζονται στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ ή έχουν κοντή μνήμη η παριστάνουν κάποιους άλλους από φόβο.
Το βιβλίο αυτό είναι το χρονικό των αιτίων που μας οδήγησαν μέχρι εδώ και αποτελεί μια αξιοπρεπή πηγή, παρά τις επί μέρους διαφωνίες, για μια στοιχειώδη πολιτική συζήτηση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου