Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

ποιήματα




Πόσα καρφιά πόσα ψαλίδια
Πόσα τέρατα
να μια τεράστια κατσαρίδα
Πόσα ηλεκτροφόρα γυμνά καλώδια 
πρέπει να προσπεράσω
μέχρι επιτέλους να μπω
στη μυστήρια σκοτεινή σπηλιά σου
όπου εκεί στα σκοτάδια μπορώ
να παίξω λίγο τον βασιλιά του κακού
να λικνιστώ στα βάραθρα
εκστατικός και υψιπετής
ζωή και θάνατος ένα
παραδομένος στην αγκαλιά σου
τέλος κι αρχή
μωρό και γέρος
το μόνο μέρος 
που ίσως ακόμα
μυρίζει το χώμα
και λάμπει η σιωπή...


T' αποκαϊδια μιας φωτιάς

Τούτη τη νύχτα
Πως φυσάει
το φεγγάρι φωτίζει τα πρόσωπα
και η θάλασσα γεμίζει τα πάντα
το μυαλό μας σφίζει
Σιντάρτα, explotion, οιμωγή, τύραννος, καραμούζα
τα ξάρτια τρίζουν τα πανιά τρέμουν,
τα κύματα παφλάζουν
γέλια και τραγούδια παντού 
ο αχός των ανθρώπων από μακριά 
κάτι πανηγυρίζουν
το τυχαίο άγγιγμα των χεριών
οι ματιές με νόημα
λαιμητόμος, δέος, πείνα, σέκος, στείρα, λάκκος, δώρο, Κίνα
το πορτοκαλί τοπίο,τα μωβ μάτια, τα κίτρινα δέντρα
όλες οι εποχές ξαφνικά παρελαύνουν
χιόνια, βροχές, ζέστη
Μια μπάντα παίζει μια μελωδία
και τ' ανθρωπάκια σαν μυρμήγκια
τριγυρίζουν
Τα φώτα σβήσαν
Δεν υπάρχει τυχαίο
είμαστε αποτέλεσμα της εκδίκησης των πραγμάτων
Πως φυσάει...
σάστισμα, καθρέπτης, δανεικός, παραμάνα, σάλιο, ισχύο, τελαμόνα, Καινιξβέργη
Τι ευλογία σήμερα !
Η καλοσύνη των ανθρώπων και οι χαζοί άφησαν το μαχαίρι και μας κοιτάζουν
μ' ανοιχτό το στόμα, καθώς καβαλάμε τον γάϊδαρο δαίμονά μας και πετάμε.
Κλαίω και γελάω από χαρά...