Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

όπου πάμε μας πιάνουν κουβέντα

Καμιά σχέση η Θεσσαλονίκη με την Αθήνα. Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη με χαρακτήρα, με το μπεζεστένι της, τα αρχαία ρωμαϊκά-βυζαντινά μνημεία, την παλιά πόλη, τη βαριά προφορά της γλώσσας, τα μπαράκια και τη νυχτερινή ζωή, τα καφενεία και τα εστιατόρια, τα τυροπιτάδικα, τα ζαχαροπλαστεία, τα περιποιημένα πεζοδρόμια, το ψιλόβροχο, το νεαρόκοσμο, τα βιβλιοπωλεία, τις συνεχείς βόλτες με τα πόδια, τους ανοικτούς ζεστούς ανθρώπους, το κάστρο της, την αχανή παραλία που σου ανοίγει τη ψυχή, τα παλιά μυστήρια μαγαζίά, τους απέραντους δρόμους, τις ψηλές άχαρες πολυκατοικίες αλλά και τα παλιά νεοκλασικά, τις εκκλησίες που τις βρίσκεις ξαφνικά μέσα στα κτίρια, τα μοναστήρια, τα graffiti στους τοίχους, τους ζητιάνους και τους άστεγους, τα τζαμιά, τα λαδάδικα, τα στέκια με τη ζωντανή μουσική, τα ντολμαδάκια, το ραβανί και το χαλβά, τη λέξη μαλάκα, τις συζητήσεις για τη τέχνη που ακούς παντού, το ζαχαροπλαστείο Τερκενλή, τα λουκουματζίδικα,τους  μεζέδες, τον Άρη και τον ΠΑΟΚ.










Τετάρτη 16 Απριλίου 2014

Επίσκεψη στον «τρελό»

«Τρελός» λέγεται ο Υμηττός από τους παλιούς γιατί αλλάζει εύκολα διάθεση δηλαδή αλλάζουν τα καιρικά φαινόμενα που επικρατούν στην κορυφή του ! Μέχρι προχθές στο μυαλό μου ήταν ένα άχαρο βουνό με φυτρωμένες κεραίες, όμως τώρα ξέρω ότι είναι ένα αρκετά γοητευτικό βουνό με ποικιλία βλάστησης, πεύκα, ελιές, κοκκορεβυθιές, σπαράγγια, χαρουπιές, κουτσουπιές, γκορτσιές, πλάτανους, ακακίες, ευκάλυπτους, με διάφορους θάμνους και αγριολούλουδα.
Ξεναγηθήκαμε- εξήντα άνθρωποι- στη μονή Καισαριανής, ένα λαβυρινθώδες πέτρινο κατασκεύασμα, που συνδυάζει κελιά, κουζίνα, ναούς και λουτρό και είναι στολισμένο με τεράστια κυπαρίσσια και που στην κατασκευή του έχει χρησιμοποιηθεί ο προυπάρχων ρωμαϊκός ναός της θεάς Δήμητρας! Ετσι στη μονή συνυπάρχουν όλες οι ιστορικές περίοδοι της Ελλάδας. Βλέπει κανείς αρχαίες κολόνες να υποβαστάζουν πέτρινα μοναστηριακά οικοδομήματα. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι πρέπει κανείς να σκύψει για να περάσει μέσα από κάποια πόρτα. Επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι δίπλα από την εκκλησία υπήρχε λουτρό...Πολύ σημαντικές είναι οι εικονογραφίες στον πρόναο φτιαγμένες από κάποιον Ιωάννη Ύπατο, πολύ πρωτόγονες και πλησιάζουν πολύ το αρχαίο πνεύμα.






Κατόπιν περπατήσαμε στο βουνό. Επισκεφθήκαμε ένα κάστρο ισάξιο εκείνων της Μάνης, μια αρχαία βυζαντινή εκκλησία ερειπιωμένη και την μονή  Αστερίου. ¨Ολη η διαδρομή μέσα σε μια εξαιρετική βλάστηση με μυρωδιές και χρώματα. Κάπου συναντήσαμε και μια χελώνα. Στην κορυφή συνειδητοποιήσαμε ότι ο Υμηττός είναι η διαχωριστική γραμμή του άχαρου χτισμένου λεκανοπεδίου και της πεδιάδας των Σπάτων, όπως χαριτωμένα ειπώθηκε της Ατιικής του πνεύματος και του οινοπνέυματος...