Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Ταξίδι στη Μ.Ασία συνέχεια 5



.
Μετά λοιπόν την περιοδεία στα αρχαία της Περγάμου κινήθηκα προς Αϊβαλί. Η απόσταση μέχρι το Αϊβαλί είναι πολύ μικρή.Το πρώτο που συναντάς είναι ένα πευκοδάσος και μια πανοραμική θέα της πόλης πράγματα που σε προδιαθέτουν για κάτι πολύ θαυμάσιο. Ομως το αποτέλεσμα δεν ήταν αντάξιο των προσδοκιών.Πάντα είχα μια συγκινητική θολή εντύπωση για τον τόπο των παππούδων μου σαν ένα γραφικό όμορφο μέρος με παλιά αρχοντικά εικόνα που έντονα στην περνάει το παρακάτω δημοτικό τραγούδι:
Τρία καράβια πάνε Σμύρνη και Κορδελιό

Δεν είδαν τα ματάκια μου βρε τζάνεμ

Σαν τ‘ Αϊβαλί χωριό

Ποιος θέλει για να μάθει, Τι είναι τ‘ Αϊβαλί

Εμένα να ρωτήσετε βρε τζάνεμ

Εγώ έκαμα εκεί
Αν προσθέσεις και τις άπειρες διηγήσεις από τους ξεριζωμένους Ελληνες τότε φτιάχνεις μεσ' στο μυαλό σου μια ιδεατή ονειρική περιοχή.
Η πραγματικότητα όμως δεν είναι έτσι και το αντιλαμβάνεσαι καθώς μπαίνεις σ' ένα ασφυκτικό παραλιακό μποτιλιάρισμα και ψάχνεις σε μια πόλη που επεκτείνεται απείρως και διακλαδωτα από τον Βορρά μέχρι το Νότο. Η γεωφυσική διαμόρφωση βέβαια είναι κάτι το διαφορετικό καθώς κόλποι, κολπίσκοι δαντελωτά ακρογιάλια, νησάκια συνθέτουν ένα ιδιαίτερο τοπίο όμως τι να το κάνεις ; είναι τόσο άσχημη η επέμβαση των ανθρώπων με τα ίδια άχρωμα φασόν κτίρια, τα λυόμενα και τα κιτς ξενοδοχεία με τις πισίνες που αμέσως χάνεις κάθε διάθεση για ρομαντικές αναπολήσεις. Το Αϊβαλί μου φάνηκε να έχει διαμορφωθεί σε μια "σύγχρονη" αστική λουτρόπολη καθαρά κάτω από την πίεση μιας βεβιασμένης τουριστικής ανάπτυξης και σαν διέξοδο για το κύμα των εκατομμυρίων αστών της ηπειρωτικής Τουρκίας που γυρεύαν απεγνωσμένα μια παραλία να βουτήξουν τα πόδια τους.
Περιδιάβηκα λοιπόν, όλους αυτούς τους φράκταλ σχηματισμούς της παραλίας και κάποια στιγμή ενώ δεν είχα που να διανυκτερεύσω ως εκ θαύματος εμφανίζεται μπροστά μου κάτι σπάνιο για την Τουρκία. Ενα κάμπινγκ σ' ένα υπέροχο ειδυλλιακό κολπίσκο !ήταν ότι έπρεπε !
Αφησα λοιπόν τη μηχανή και πήγα στο υψωματάκι για τις συνεννοήσεις μ'έναν τυπάκο που φώναζε αντί να μιλάει και έκανε συνέχεια χειρονομίες ! Εκεί λοιπόν που άρχισα τα τσάτρα πάτρα Αγγλικά και τη χειρο-μιμητική ξαφνικά άρχισα να καταλαβαίνω περισσότερα και καλύτερα.Μου φάνηκε δε ότι ήμουνα στην Κρήτη γιατι ο τυπάκος είχε ξεκινήσει τα "επαέ" και τα "ξάνοιξε" και πράγματι άρχισε μια συζήτηση τελείως στα ελληνικά.
Επρόκειτο προφανώς για τους λεγόμενους "Τουρκοκρητικούς" που είχαν προκύψει στην Μ. Ασία μετά την ανταλλαγή πληθυσμών.
Του είπα ότι είμαι διψασμένος και αμέσως μου έφερε μια μπουκάλα νερό χωρίς να μου πάρει λεφτά όμως εγώ περίπου τον κορόϊδεψα γιατί καθώς κάθησα και δήθεν προετοιμαζόμουνα να στήσω τη σκηνή ανακάλυψα ότι πολύ κοντά είναι ο κεντρικός δρόμος με χιλιάδες εποχούμενους και επειδή σίγουρα θα ήταν αδύνατο να κοιμηθώ το βράδυ έκοψα λάσπη.

Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Γαβριάδες που κρατούσαν ένα τύμπανο

Ταξίδι στη Μ.Ασία συνέχεια 4


Ξεκινάω λοιπόν καινούργιο ταξίδι με προορισμό την Τροία όμως η ώρα δεν μ' έπαιρνε και έφτασα μέχρι Αϊβαλί μ'ενδιάμεσο σταθμό την Πέργαμο.Η Πέργαμος λοιπόν είναι μεγάλης αρχαιολογικής αξίας με την φημισμένη ακρόπολη, τη βιβλιοθήκη και το περίφημο Ασκληπιείο.Αν και η διαδρομή είναι λίγο επίπονη, αξίζει τελικά τον κόπο.
Το Ασκληπιείο, ένας παράδεισος για την καταπράϋνση του πόνου, μοιάζει μ' ένα πρότυπο θεραπευτικό κέντρο, εντυπωσιακής αισθητικής με το θέατρό του, τα τρεχούμενα νερά, τις σύραγγες και το ιερό, αφήνει μια αίσθηση ηρεμίας και αρμονίας ακόμη και τώρα.
Τελείως παράλογα όμως έχει φτιαχτεί ακριβώς δίπλα ένα στρατόπεδο τεθωρακισμένων και εκεί που επικοινωνείς με το αρχαίο αθάνατο πνεύμα και ακούς απ' ευθείας τη φωνή του Αριστοτέλη και του Ηράκλειτου ξαφνικά σε διακόπτουν μιλιταριστικές ιαχές και παραγγέλματα. Τι λογική Κλαούσεβιτς είν' αυτή τώρα που επιτάσει σε κάποιον να φτιάξει δίπλα σ' ένα εκπληκτικής ομορφιάς μνημείο ένα μηχανισμό έλξης πυραύλων και βομβών είναι απορίας άξιον ! αν η απάντηση είναι μια κουτοπόνηρη λογική τότε νομίζω ότι σαν ανθρωπότητα έχουμε πολύ στενά περιθώρια επιβίωσης ακόμη !
Αυτό που μού μεινε από την επίσκεψη στη Πέργαμο είναι τέσσερεις γαβριάδες που κρατούσαν ένα τύμπανο και το βαρούσαν ρυθμικά με σκοπό ίσως να φωτογραφηθούν από τους τουρίστες.Καταπληκτική εικόνα !

Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

Ταξίδι στη Μ. Ασία συνέχεια 3


Στη Σμύρνη έμεινα σένα μάλλον κακόφημο ξενοδοχείο (κατά λάθος και λόγω της κούρασης) με 25 τούρκικες δηλ. σχεδόν 12 Ε.Σ' αυτό το δωμάτιο μάλλον κελλί, κατάφερα τελικά να κοιμηθώ.Ο ξενοδόχος κλασική τούρκικη φάτσα με περιέβαλε με συμπάθεια και ανοικτή καρδια.Στο πάρκιν που έβαλα όμως τη μηχανή μου, καθώς δεν υπήρχε άλλο μέρος να την παρκάρω, για μια νύχτα μου ζητήσανε 6 λίρες ο ιδιοκτήτης δε ήταν πολύ πονηρός και μου έφαγε διπλή ταρίφα.Βαριόμουνα ειλικρινά ν'ασχοληθώ και του τα΄δωσα όμως στο βάθος με πείραξε και από μέσα μου έβριζα.Το προηγούμενο βράδυ έψαχνα εναγωνίως ένα μαγαζί για να φάω και τα περισσότερα ήταν για donner- γύρο ένα φυσιολογικό μαγεριό ταβέρνα, εστιατόριο δεν υπήρχε.Με πολύ κόπο βρήκα ένα μικρό μαγέρικο και επέλεξα στριφτό μακαρονάκι με κοτόπουλο, φασολάκια και σαλάτα.Για μπύρα ούτε συζήτηση !Ολα μαζί 9 λίρες.Τίποτα ! Ο Κεμάλ ήταν έξω καρδιά χαιρετούρες συνέχεια, γελάκια με ρώτησε άν μ' άρεσε το φαϊ και του απάντησα ότι ήταν καλό αλλά καυτερο και μου έδειξε γελώντας την κανάτα με το νερό. Αϊντε, άϊντε φώναζε στη πιθανή πελατεία του και συμπλήρωνε: μάσαλα, μάσαλα...Την ώρα του λογαριασμού μ' έβαλε εμένα να κάνω την πρόσθεση αναλυτικά για κάθε είδος και για απόδειξη ούτε λόγος ...
Τη νυχτερινή Σμύρνη δεν την έζησα καθώς ήμουν κατάκοπος και φοβόμουνα λίγο.
Ψώνισα από την πίσω τη σκοτεινή πλευρά της πόλης μερικά φρούτα λίγα Σύκα Αϊδινίου και λίγα νεκταρίνια. Τα σύκα (ασπρόσυκα) ήταν τρομερά ! Κάποια στιγμή το απόγευμα ακούγεται ο μουεζίνης από το κοντινό τζαμί. Οι φωνές από τα γύρω καφενεία μοιάζουν τόσο πολύ με τις ελληνικές που πολλές φορές ξεγελιέσαι και νομίζεις ότι είσαι στην Ελλάδα.Από τη Σμύρνη και μετά έχει μείνει στη μύτη μου μια αναθεματισμένη μυρωδια βαριά σαν καπνός σαν άρωμα δεν έχω ιδέα τι είναι, πάντως μ' ακολούθησε σ' όλο το ταξίδι και ακόμη και τώρα μέρες μετά μπορώ κάλλιστα να την ανακαλέσω στη μνήμη μου.

Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

Ταξίδι στη Μ. Ασία συνέχεια 2


Η εικόνα που σου δίνει η Σμύρνη λοιπόν είναι της πλήρους αντίφασης: Δόκτωρ Τζέκυλ, μίστερ Χάϋντ. Σα να ράψανε ένα κουστούμι ευρωπαϊκό πάνω σε μια βράκα. Ή γραφικά έως άθλια σοκάκια, παζάρια, σπιτάκια,επαρχιακές πλατεϊτσες,παιδάκια που παίζουν, "πλακιώτικες " εικόνες, ανηφορίτσες , φτώχεια και αεργία (τεμπελιά)ατελείωτη, και σε χρόνο απειροστό στον κεντρικό δρόμο η βιτρίνα μιας ευρωπαϊκής μεγαλούπολης με τα τεράστια ξενοδοχεία, τις τράπεζες, τα μαγαζιά, με τις τεράστιες πλατείες, τους φοίνικες, τα έργα τέχνης κ.λ.π.Κάτι μεταξύ Πακιστανικής συνοικίας και μοντέρνας μεγαλούπολης.Κάνει εντύπωση το γεγονός 1) πόσοι άνθρωποι ασχολούνται με το εμπόριο 2) πόσοι άνθρωποι στέκονται άπρακτοι χωρίς εργασία.Κάθησα και ήπια καφέ σε μια τέτοια γραφική πλατεϊτσα.Αρκετοί ηλικιωμένοι, αλλά και νέοι κάθονται και διαβάζουν εφημερίδα, πίνουν τσαγάκι (ένα καφέ ποτηράκι με κουταλάκι) και παίζουν ένα παιχνίδι που μοιάζει με σκάκι όμως φέρνει απ' ότι τελικά παρατήρησα σε ντάμα. Κάποιος διερχόμενος μ' ένα φορτηγάκι έριξε κατα λάθος έναν κάδο σκουπιδιών. Κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να τον ξαναστήσει.Αντίθετα με την ελληνική νοοτροπία ήταν ευχάριστη ή έκπληξη να διαπιστώσω ότι η παρουσία μου δεν προξένησε ιδιαίτερη εντύπωση. Μάλλον καθόλου θα έλεγα. Το ίδιο και στους κράχτες των μαγαζιών με μία μοναδική εξαίρεση τους πωλητές δερματίνων ειδών οι οποίοι σε παίζουν στενό μαρκάρισμα.

Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

Ταξίδι στη Μ.Ασία συνέχεια...


Μετά λοιπόν την φρικτή ταλαιπωρία μου στο Τσεσμέ, έφυγα σα να είχα αφηνιάσει με το άλογό μου (V-Strom 650) χωρίς τούρκικα λεφτά (μόνο ευρώ)χωρίς μυαλό βασικά προς τη Σμύρνη.Σε λίγο μου προστέθηκε η ανησυχία τι θα γίνει στα προσεχή διόδια ! Βρέθηκα λοιπόν να ταξιδεύω σαν την άδικη κατάρα ανάμεσα σε χωράφια με ελιές, κάτι περίεργα δένδρα, λιγοστά εργοστάσια και αποθήκες σε μια τεράστια λεωφόρο καινούργια που θύμιζε κάπως τη δικιά μας Εγνατία. Δίπλα μου συνηθισμένα Ευρωπαϊκά αμάξια μεσαίου και μεγάλου κυβισμού όμως καμμιά μηχανή ούτε καν μηχανάκι.Κάποια στιγμή έφτασα στα διόδια όπου διαπίστωσα οτι τα Ευρώ μου έχαιραν υψηλής εκτίμησης και συμπάθειας. Φτάνοντας στη Σμύρνη έχεις την εντύπωση ότι φτάνεις σε κάποια φτωχική κωμόπολη με παλιόσπιτα, εκείνες τις άχαρες, χρωματιστές πολυκατοικίες που έχουν βγεί σαν με καρμπόν με το πιάτο της δορυφορικής στο μπαλκόνι, μικρά μαγαζιά, άνθρωποι αγέλαστοι που περιμένουν στις στάσεις του λεωφορείου και σημαίες, πολλές σημαίες όλων των μεγεθών με την ερυθρά ημισέληνο κυματίζουν εχθρικά σα να θέλουν να δηλώσουν ότι όποιος βάλει στο νού του κάτι για χαμένες πατρίδες καλύτερα να το ξεχάσει...
Δημιουργεί τόση φόρτιση αυτό το σύμβολο σε μας ειδικά τους Ελληνες !

Μπαίνοντας λοιπόν στην κυρίως πόλη, επιτέλους νοιώθεις το άγγιγμα μιας Ευρωπαϊκής μεγαλούπολης με μοντέρνα μεγαθήρια, πολυτελή μαγαζιά, διαμορφωμένες πλατείες και μ' ένα πληθυσμό περίπου όσο της Αθήνας αναρωτιέσαι που βρίσκεται τόσος κόσμος...
Η κίνηση είναι αρκετή, όμως το κυκλοφοριακό σύστημα απηχεί μια συντεταγμένη πολιτεία καμμία σχέση με το ελληνικό χάος. Ομως οι Τούρκοι οδηγοί είναι νευρικοί σαν και μας και κορνάρουν σχεδόν χωρίς λόγο συνεχώς.Τα πεζοδρόμια ψηλά με κολωνάκια, ιδιωτικά πάρκινγκ παντού και παντού έντονη η αίσθηση της αστυνόμευσης...

Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

Ταξίδι στη Μ.Ασία

Ειχα στο νου μου από καιρό να κάνω ένα ταξίδι στη Μ. Ασία.Παράλληλα ήθελα να έχω και την εμπειρία ενός ταξιδιού με μηχανή εκτός Ελλάδας.Πολύ γρήγορα ανακάλυψα ότι ήταν λάθος απόφαση ! Είχα στ' αυτιά μου βέβαια όλες αυτές τις φοβίες για τον επί 400 χρόνια δυνάστη για τους δολοφόνους του Σολωμού κ.λ.π όμως καθησύχαζα τον εαυτό μου με νεώτερες πληροφορίες για 30 εκατ. τουρίστες, παραδοσιακή φιλοξενία, ευρωπαϊκό κράτος και άλλα...Αυτό που αντιμετώπισα με το που πάτησα Τούρκικο έδαφος ήταν άνευ προηγουμένου ! Ενοιωσα εχθρικότητα, εξαπάτηση, ειρωνία, καχυποψία και αυτό που ήθελα να κάνω άμεσα ήταν να επιστρέψω στη πατρίδα ! Με πολύ κόπο το ξεπέρασα και είπα να συνεχίσω με βαριά καρδιά ! Επί μία ώρα με είχαν και περίμενα σε κατάσταση ανησυχίας στο τελωνείο με σκοπό ένας "τυχαίος" ειλικρινά να πηγαίνει και να φέρνει τα χαρτιά μου από γραφείο σε γραφείο με στυλ χαβαλέ! Κυριολεκτικά η κατάσταση ήταν σουρεαλιστική ! όταν δε σε κατάσταση απόγνωσης τον πίεσα να μου δώσει διαβατήριο και άδεια μηχανής προφασίστηκε ότι διεκπαιρεώνει κάποιες διαδικασίες ακόμη.Πιο πολύ ανησυχούσα για την τύχη του διαβατηρίου μου.Απ' ότι υπέθεσα τελικά επειδή δεν έβγαζα άκρη προσπάθησα να τον δωροδοκήσω, όμως τελικά ούτε αυτή ήταν η αιτία της ταλαιπωρίας μου καθώς πήρε αρχικά τα χρήματα αλλά στη συνέχεια μου τα επέστρεψε και κράτησε μόνο 2 Ε όσο ήταν δηλ. η ταρίφα.
Απ' ότι κατάλαβα τελικά το γεγονός ότι ήμουν Ελληνας, μοτοσυκλετιστής, μόνος ίσως κινούσε κάποιες υποψίες αλλά πως δικαιολογείται το γεγονός ότι ήταν κι άλλοι δίπλα μου που υφίσταντο παρόμοια ταλαιπωρία ! Υπ' όψην ότι δεν μου ψάξαν καθόλου τα πράγματα !