Ολοι γυρίζουμε κάποτε στην Ιθάκη της παιδικής μας ηλικίας

Βλέπω μια φωτογραφία του σπιτιού που γεννήθηκα στη Νίκαια ! (είναι γύρω στη δεκαετία του 60) λεμονιές,η βεράντα,ο ήλιος, πως θάθελα με κάποιο μυστήριο τρόπο να γύριζα σ'εκείνη την εποχή και νά βλεπα τον εαυτό μου μικρό, τους γονείς μου νέους, συγχωρεμένους γείτονες να έχουν αναστηθεί...Για την ώρα μένω με την αίσθηση που μου δημιουργεί η φωτογραφία !
Μυρωδιές : πρέπει να ήταν κάποια λουλούδια από τις αυλές, τα απόνερα απ'το πλύσιμο τα πεταμένα στο δρόμο,οι φρέσκιοι σοβάδες των σπιτιών,κάποιο φαγητό που μαγειρεύεται εκείνη τη στιγμή, τσιγαρίλα, ο καπνός απ'τα καυσόξυλα όπου φουρνίζανε οι νοικοκυρές,η μυρωδιά απ'τις τσουκνίδες που βράζαν οι Ρωσοπόντιοι,το παντοπωλείο της κυρα Παρθένας(ανάμικτη μουντή μυρωδιά από λάδι,μπακαλιάρο,κρεμμύδια,κρασί,απορρυπαντικά),οι μυρωδιές από ζώα (σκυλιά, γατιά,κατσίκες,γάϊδαροι,κότες).
Ηχοι : πλανόδιοι,ασβεστάαααααααααααας, μεγεθύνω φωτογραφίιιιες,ντομάτες αγγούρια,πατάτες,όλα τα παλιά αγοράαααααζω,το γάλααααα,το γκάρισμα των γαϊδάρων,το ξυλουργείο του κυρ Θόδωρα,που και που κάνα μηχανάκι η αυτοκίνητο διέκοπτε την ησυχία... Τα παιδιά της γειτονιάς : Ο Στέλιος κρατούσε μια κομμάτα ψωμί με αλειμμένο τοματοπελτέ, Ο Νίκος ο χοντρούλης όλο φώναζε,ο Αντώνης έκανε ποδήλατο...Το μεσημέρι διαβάζαμε λίγο και το απόγευμα συνέχεια στο δρόμο παίζαμε,γυρνούσαμε,μιλάγαμε για διάφορα χωρίς έννοιες εκτός απ'το σχολείο.Παιχνίδια πάρα πολλά : αμπάριζα,κυνηγητό,μπάλα,χαρτάκια,μπάζ,γιαλένια,άλτ,εφευρίσκαμε διάφορα αγωνίσματα όπως πήδημα από μάντρες,πέταγμα ακόντιου διάφορες φανταστικές περιπέτειες όπως ταξίδια με υποβρύχιο,διαστημόπλοιο κ.λ.π όπου στο τέλος μαλώναμε πάντα αλλά το ξεχνούσαμε γρήγορα ! Το βράδυ ήταν ακόμη πιο γοητευτικό για μας αφού μπορούσαμε να παίξουμε άνετα κρυφτό,κάναμε πλάκες και φάρσες,το τεράστιο φεγγάρι από πάνω και μεις γέλια και χαρές.Παρά πάνω στο ταβερνάκι το τζούκ μπόξ παίζει στη διαπασών Γαβαλά : "φύγε κι ασε με ν' απομείνω μόνος μου"...
Πόσο ζωντανά τα έχω ολ'αυτά μέσα μου, σα να μην έχουν περάσει σα να ζούν αιώνια κάπου σε κάποιο μέρος, σα να τα έχω ανάγκη να υπάρχουν έτσι όπως τα έζησα, τα ένοιωσα ! Δεν ήταν όλα τέλεια, όμως η παιδική ματιά τους έδινε μια χροιά καταπληκτικής και εντυπωσιακής εμπειρίας όπου έχουμε ανάγκη να καταφύγουμε και να επιστρέψουμε πάλι σαν τον Οδυσσέα στην Ιθάκη του....