Η εικόνα που σου δίνει η Σμύρνη λοιπόν είναι της πλήρους αντίφασης: Δόκτωρ Τζέκυλ, μίστερ Χάϋντ. Σα να ράψανε ένα κουστούμι ευρωπαϊκό πάνω σε μια βράκα. Ή γραφικά έως άθλια σοκάκια, παζάρια, σπιτάκια,επαρχιακές πλατεϊτσες,παιδάκια που παίζουν, "πλακιώτικες " εικόνες, ανηφορίτσες , φτώχεια και αεργία (τεμπελιά)ατελείωτη, και σε χρόνο απειροστό στον κεντρικό δρόμο η βιτρίνα μιας ευρωπαϊκής μεγαλούπολης με τα τεράστια ξενοδοχεία, τις τράπεζες, τα μαγαζιά, με τις τεράστιες πλατείες, τους φοίνικες, τα έργα τέχνης κ.λ.π.Κάτι μεταξύ Πακιστανικής συνοικίας και μοντέρνας μεγαλούπολης.Κάνει εντύπωση το γεγονός 1) πόσοι άνθρωποι ασχολούνται με το εμπόριο 2) πόσοι άνθρωποι στέκονται άπρακτοι χωρίς εργασία.Κάθησα και ήπια καφέ σε μια τέτοια γραφική πλατεϊτσα.Αρκετοί ηλικιωμένοι, αλλά και νέοι κάθονται και διαβάζουν εφημερίδα, πίνουν τσαγάκι (ένα καφέ ποτηράκι με κουταλάκι) και παίζουν ένα παιχνίδι που μοιάζει με σκάκι όμως φέρνει απ' ότι τελικά παρατήρησα σε ντάμα. Κάποιος διερχόμενος μ' ένα φορτηγάκι έριξε κατα λάθος έναν κάδο σκουπιδιών. Κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να τον ξαναστήσει.Αντίθετα με την ελληνική νοοτροπία ήταν ευχάριστη ή έκπληξη να διαπιστώσω ότι η παρουσία μου δεν προξένησε ιδιαίτερη εντύπωση. Μάλλον καθόλου θα έλεγα. Το ίδιο και στους κράχτες των μαγαζιών με μία μοναδική εξαίρεση τους πωλητές δερματίνων ειδών οι οποίοι σε παίζουν στενό μαρκάρισμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου