αλληλουχία

Ο Πέδρο ο μικρός μηχανικός, είχε μείνει τελευταία χωρίς δουλειά γι αυτό έκανε τον υδραυλικό κι έβλεπε τις βρύσες και τις σωλήνες σαν τεράστιες μηχανές με βίδες και γρανάζια, δηλ. περισσότερο περίπλοκες απ' ότι ήταν πραγματικά με συστήματα υποπιέσεων και υπερπιέσεων, υδραυλικούς μηχανισμούς και κυκλώματα σωληνώσεων.
Ολ' αυτά τα σχεδιαγράμματα μερικές φορές τον κούραζαν και τον οδηγούσαν σε άλλες σκέψεις: για παράδειγμα τις ανθρώπινες σχέσεις ή το καθημερινό μονοπάτι της ανθρώπινης περιπλάνησης. Πως δηλ. η ανθρώπινη μοίρα μοιάζει να οδηγείται και να κατευθύνεται όπως το νερό σ' ένα δίκτυο εξ αιτίας της βαρύτητας και της πίεσης. Πίεση δοκίμαζε κι ο ίδιος από ένα πλαίσιο νόμων, προκαταλήψεων και παραδόσεων, όμως ο ανθρώπινος παράγοντας διαφέρει σε κάτι: ότι μπορεί σε δεδομένες συνθήκες να έχει επίγνωση της κατάστασής του. Κι επομένως να κάνει επιμέρους διορθώσεις στη στρατηγική του. Ας πούμε ο Γκοργκόριο ο στενός φίλος του Πέδρο, ήταν ένα κομμάτι της ζωής του και μέσ' απ' αυτόν έβλεπε λίγο τον εαυτό του, επίσης στο φίλο του χρωστούσε πολλά, όμως ταυτόχρονα παρατηρώντας τον έβλεπε και τί θα ήθελε ακόμη απ' τον εαυτό του και τη ζωή...
Η Μαίρη, η μικρή πλανεύτρα του Πέδρο, ήταν επίσης ένα ακαθόριστο σχήμα : Ηταν όμορφη, άσχημη, ερωτική, απαθής, αδιάφορη, παθιασμένη,πρακτική, έξυπνη, αφηρημένη και τελείως ακαθόριστο τι αισθανόταν για τον Πέδρο: αγάπη, μίσος, αδιαφορία, τον εκτιμούσε, τον υποτιμούσε; Ακριβώς δηλ. ότι αισθήματα είχε ο Πέδρο για τον εαυτό του. Ολ'αυτά δηλ. συμπλέκονταν σε μια ρευστή μάζα πολλές φορές αρμονικά, πολλές φορές περίεργα τυχαία, όπως ακριβώς οι κινήσεις του νερού σε μια δίνη...