Πόσοι έπαιξαν με το αίσθημα φόβου μας αυτές τις μέρες ! Οι τράπεζες, τα κανάλια, οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, η επίσημη γραμμή των κομμάτων, οι ιθύνοντες των ευρωπαϊκών κονκλαβίων καλλιέργησαν ένα κλίμα πανικού και υστερίας στο οποίο ο απλός κόσμος αντιτάχθηκε. Κι αυτό είναι το αισιόδοξο της υπόθεσης. Οι γέροντες έκαναν υπομονή στις ουρές, αρκετοί έδιωχναν τα κανάλια, άλλοι πάλι έκλεισαν τ' αυτιά τους στο καθημερινό τιτίβισμα των ξεβρακωμένων τηλεαστέρων : ναι, ναι, ναι, ναι. Θα χάσουμε την Ευρώπη, τον πολιτισμό, τον κοσμοπολίτικο αέρα, τη γιουροβίζιον και θα γυρίσουμε στη ψωροκώσταινα, στις άπλυτες μασχάλες, τα στοιβαγμένα λεωφορεία της δεκαετίας του 60, στους χωματόδρομους, Θα χάσουμε τα Erasmus, τα επιδοτούμενα προγράμματα, τις μορφωτικές ανταλλαγές και θα γυρίσουμε στα παλιά συντηρητικά πανεπιστήμια, στα ξύλινα θρανία στους κοντυλοφόρους. Θα χάσουμε τη ροκ, τη ποπ και τη κλασική και θα μας μείνει ο Τσιτσάνης, θα χάσουμε τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, το σύνταγμα, τη δημοκρατία, τους χάρτες των δικαιωμάτων και θα γυρίσουμε στους τοπικούς άρχοντες, τον κομματισμό, την ολιγαρχία.
Πράγματι τέθηκαν αυτά τα διλήμματα ή απλά ο κόσμος απέρριψε τις τερατώδεις μουτσούνες των Σόϊμπλε, Μέρκελ, Ντάϊσελμπλουμ, τους εκβιασμούς, τις απειλές, την καταστροφική αυταρχική πολιτική της εξυπηρέτησης συγκεκριμένων συμφερόντων, την αδιαφορία, τον κυνισμό, την αναλγησία ; Η Ευρώπη δεν είναι πια αυτή που μας φαινόταν ότι είναι : Οι ανταλλαγές προϊόντων, οι επιδοτήσεις κάποιων καλλιεργειών, τα μορφωτικά προγράμματα, η κοινή εξωτερική πολιτική, η συμμετοχή στα μεγάλα δημόσια έργα, τα κίνητρα στην περιφέρεια, η προστασία του περιβάλλοντος κι έδειξε ένα καινούργιο απεχθές πρόσωπο : Όλα τα ρυθμίζουν οι αγορές, χρηματοπιστωτική σταθερότητα, τοξικά παράγωγα, δυστυχώς επτωχεύσατε, δεν γίνεται να συνεχίσετε με αυτό το χρέος, δεν σας εμπιστεύονται οι αγορές γι αυτό πρέπει να γίνετε ανταγωνιστικοί και να μειώσετε τον δημόσιο τομέα, το οποίο σημαίνει αυτοδύναμο ασφαλιστικό= συντάξεις πείνας, κατάργηση του μικρομεσαίου επαγγελματία=επικράτηση αλυσσίδων, ασυδοσία εργοδοσίας = ζούγκλα της εργασίας, ξεπούλημα φιλέτων δημοσίου, απολύσεις, συνταξιοδοτήσεις, κατάργηση φορέων.
Ολ' αυτά πρέπει να γίνουν οπωσδήποτε, με κάθε τίμημα. Δεν μας ενδιαφέρει ποια κυβέρνηση έχετε, αριστερή ή δεξιά, δεν μας ενδιαφέρει τι γνώμη έχετε, αν εγκρίνετε αυτή την πολιτική, δεν μας ενδαφέρει ούτε καν αν έχει αποτέλεσμα αυτή η πολιτική ! Αρκεί να γίνει. Είστε το παράδειγμα, αν εσείς δεν υπακούσετε τότε κανένας δεν θα υπακούσει !
Αυταρχισμός, μυαλά από τσιμέντο, αγύριστα.
Αν δεν τα κάνετε όλα αυτά, τότε ούτε στη δραχμή δεν θα μπορέσετε να πάτε, θα σας καταστρέψουμε ! Μία γεύση αυτής της απειλής πήραμε τις περασμένες εβδομάδες με το χάος που επικράτησε.
Άνθρωποι που περπατάνε στα τέσσερα, κάποιος που βάζει εισιτήριο στη πρόσβαση στους σκουπιδοτενεκέδες, δυο γυναίκες έχουν γραπώσει ένα πακέτο μακαρόνια και μαλώνουν ποια θα το πρωτοπάρει, μια οικογένεια έχει βάλει κάτω ένα συνταξιούχο και τον κλέβει, συναγερμοί βαράνε συνέχεια, οι κάτοικοι είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους, διακοπή ρεύματος, μια μυρωδιά έντονη διαχέεται, απ' τη βρύση τρέχουν λίγες σταγόνες, ελικόπτερα περιπολούν από πάνω, πυροβολισμοί ακούγονται, μια γυναίκα σ'ένα μπαλκόνι γελάει και κλαίει μαζί και πετάει στον αέρα ένα μάτσο χαρτονομίσματα....
Ο πανικός είναι κάτι που μεταδίδεται ταχύτατα και δημιουργείται σχετικά εύκολα. Αν κάτσεις ήρεμος στο σπιτάκι σου και βάλεις ελαφριά μουσικούλα ξεπερνιέται.
Αυτό που δεν ξεπερνιέται είναι όταν υποχωρείς, όταν κάνεις ένα αγώνα μάταιο, όταν ελπίσεις σε κάτι και διαψευστείς, όταν δεν βρίσκεις το δίκιο σου, όταν υπομένεις έναν άδικο και ισχυρό αφέντη, όταν είσαι δούλος, όταν σου λένε τι να κάνεις, όταν γελάνε με το δράμα σου, όταν ξέρεις ότι είναι κάτι λάθος κι εσύ το κάνεις, όταν δεν εισακούγεσαι, όταν, όταν....
Αυτό είναι σοβαρό ! Είναι σοβαρό, γιατί δημιουργεί άσχημο προηγούμενο. Είναι σοβαρό γιατί δημιουργεί μια ολοκληρωτική κοινωνία, μια κοινωνία του όποιος προλάβει. Μια κοινωνία που δεν μπορεί να νουθετήσει τα παιδιά της, που δεν έχει παραδείγματα. Μια κοινωνία που δεν απαιτεί τίποτε και λέει πάντα ναι, μια κοινωνία χωρίς δικαιώματα, Και όποιος μου πει ότι όλα στη βάση τους είναι οικονομικά θέματα και ότι αν δεν εξασφαλίσουμε τα στοιχειώδη δεν μπορούμε να μιλάμε για ελευθερία και δημοκρατία κάνει μεγάλο λάθος ! Συμφωνώ ότι αν δεν εξασφαλίσεις το φαΐ δεν μπορείς να ασχοληθείς με πνευματικά πράγματα, όμως ο τρόπος που εξασφαλίζεις το φαΐ σου έχει σημασία.Έχει σημασία αν κλέψεις, αν εξαπατήσεις, αν υποταχθείς κάπου ...
Μια αισιόδοξη οπτική θα ήταν να πούμε : Έλα μωρέ θα κάνουμε υπομονή μερικά χρόνια και μετά θα χαλαρώσουμε και τι καταλάβαμε τόσα χρόνια με τα δημοκρατικά δικαιώματα και τους ψευτοσυνδικαλιστές !
Η απάντηση είναι ότι δυστυχώς δεν θα είναι μόνο μερικά χρόνια, γιατί έτσι δημιουργούνται θεσμοί, εύκολη υπακοή, υποταγή και ότι έχουν κατακτήσει οι εργαζόμενοι πάνε πίσω, πολύ πίσω....Και ότι δεν πρόκειται να χαλαρώσουμε, γιατί πια θα έχουν φτιαχτεί οι δρόμοι, οι τρόποι, οι διαδικασίες που κάποιος γελοίος, κάποιος ανόητος θα κινεί τα νήματα .
Πράγματι τέθηκαν αυτά τα διλήμματα ή απλά ο κόσμος απέρριψε τις τερατώδεις μουτσούνες των Σόϊμπλε, Μέρκελ, Ντάϊσελμπλουμ, τους εκβιασμούς, τις απειλές, την καταστροφική αυταρχική πολιτική της εξυπηρέτησης συγκεκριμένων συμφερόντων, την αδιαφορία, τον κυνισμό, την αναλγησία ; Η Ευρώπη δεν είναι πια αυτή που μας φαινόταν ότι είναι : Οι ανταλλαγές προϊόντων, οι επιδοτήσεις κάποιων καλλιεργειών, τα μορφωτικά προγράμματα, η κοινή εξωτερική πολιτική, η συμμετοχή στα μεγάλα δημόσια έργα, τα κίνητρα στην περιφέρεια, η προστασία του περιβάλλοντος κι έδειξε ένα καινούργιο απεχθές πρόσωπο : Όλα τα ρυθμίζουν οι αγορές, χρηματοπιστωτική σταθερότητα, τοξικά παράγωγα, δυστυχώς επτωχεύσατε, δεν γίνεται να συνεχίσετε με αυτό το χρέος, δεν σας εμπιστεύονται οι αγορές γι αυτό πρέπει να γίνετε ανταγωνιστικοί και να μειώσετε τον δημόσιο τομέα, το οποίο σημαίνει αυτοδύναμο ασφαλιστικό= συντάξεις πείνας, κατάργηση του μικρομεσαίου επαγγελματία=επικράτηση αλυσσίδων, ασυδοσία εργοδοσίας = ζούγκλα της εργασίας, ξεπούλημα φιλέτων δημοσίου, απολύσεις, συνταξιοδοτήσεις, κατάργηση φορέων.
Ολ' αυτά πρέπει να γίνουν οπωσδήποτε, με κάθε τίμημα. Δεν μας ενδιαφέρει ποια κυβέρνηση έχετε, αριστερή ή δεξιά, δεν μας ενδιαφέρει τι γνώμη έχετε, αν εγκρίνετε αυτή την πολιτική, δεν μας ενδαφέρει ούτε καν αν έχει αποτέλεσμα αυτή η πολιτική ! Αρκεί να γίνει. Είστε το παράδειγμα, αν εσείς δεν υπακούσετε τότε κανένας δεν θα υπακούσει !
Αυταρχισμός, μυαλά από τσιμέντο, αγύριστα.
Αν δεν τα κάνετε όλα αυτά, τότε ούτε στη δραχμή δεν θα μπορέσετε να πάτε, θα σας καταστρέψουμε ! Μία γεύση αυτής της απειλής πήραμε τις περασμένες εβδομάδες με το χάος που επικράτησε.
Άνθρωποι που περπατάνε στα τέσσερα, κάποιος που βάζει εισιτήριο στη πρόσβαση στους σκουπιδοτενεκέδες, δυο γυναίκες έχουν γραπώσει ένα πακέτο μακαρόνια και μαλώνουν ποια θα το πρωτοπάρει, μια οικογένεια έχει βάλει κάτω ένα συνταξιούχο και τον κλέβει, συναγερμοί βαράνε συνέχεια, οι κάτοικοι είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους, διακοπή ρεύματος, μια μυρωδιά έντονη διαχέεται, απ' τη βρύση τρέχουν λίγες σταγόνες, ελικόπτερα περιπολούν από πάνω, πυροβολισμοί ακούγονται, μια γυναίκα σ'ένα μπαλκόνι γελάει και κλαίει μαζί και πετάει στον αέρα ένα μάτσο χαρτονομίσματα....
Ο πανικός είναι κάτι που μεταδίδεται ταχύτατα και δημιουργείται σχετικά εύκολα. Αν κάτσεις ήρεμος στο σπιτάκι σου και βάλεις ελαφριά μουσικούλα ξεπερνιέται.
Αυτό που δεν ξεπερνιέται είναι όταν υποχωρείς, όταν κάνεις ένα αγώνα μάταιο, όταν ελπίσεις σε κάτι και διαψευστείς, όταν δεν βρίσκεις το δίκιο σου, όταν υπομένεις έναν άδικο και ισχυρό αφέντη, όταν είσαι δούλος, όταν σου λένε τι να κάνεις, όταν γελάνε με το δράμα σου, όταν ξέρεις ότι είναι κάτι λάθος κι εσύ το κάνεις, όταν δεν εισακούγεσαι, όταν, όταν....
Αυτό είναι σοβαρό ! Είναι σοβαρό, γιατί δημιουργεί άσχημο προηγούμενο. Είναι σοβαρό γιατί δημιουργεί μια ολοκληρωτική κοινωνία, μια κοινωνία του όποιος προλάβει. Μια κοινωνία που δεν μπορεί να νουθετήσει τα παιδιά της, που δεν έχει παραδείγματα. Μια κοινωνία που δεν απαιτεί τίποτε και λέει πάντα ναι, μια κοινωνία χωρίς δικαιώματα, Και όποιος μου πει ότι όλα στη βάση τους είναι οικονομικά θέματα και ότι αν δεν εξασφαλίσουμε τα στοιχειώδη δεν μπορούμε να μιλάμε για ελευθερία και δημοκρατία κάνει μεγάλο λάθος ! Συμφωνώ ότι αν δεν εξασφαλίσεις το φαΐ δεν μπορείς να ασχοληθείς με πνευματικά πράγματα, όμως ο τρόπος που εξασφαλίζεις το φαΐ σου έχει σημασία.Έχει σημασία αν κλέψεις, αν εξαπατήσεις, αν υποταχθείς κάπου ...
Μια αισιόδοξη οπτική θα ήταν να πούμε : Έλα μωρέ θα κάνουμε υπομονή μερικά χρόνια και μετά θα χαλαρώσουμε και τι καταλάβαμε τόσα χρόνια με τα δημοκρατικά δικαιώματα και τους ψευτοσυνδικαλιστές !
Η απάντηση είναι ότι δυστυχώς δεν θα είναι μόνο μερικά χρόνια, γιατί έτσι δημιουργούνται θεσμοί, εύκολη υπακοή, υποταγή και ότι έχουν κατακτήσει οι εργαζόμενοι πάνε πίσω, πολύ πίσω....Και ότι δεν πρόκειται να χαλαρώσουμε, γιατί πια θα έχουν φτιαχτεί οι δρόμοι, οι τρόποι, οι διαδικασίες που κάποιος γελοίος, κάποιος ανόητος θα κινεί τα νήματα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου