Wittgenstein 1

Έζησε με ιλιγγιώδη ρυθμό στις αρχές του εικοστού αιώνα στη Βιέννη αρχικά και μετά στο Καίμπριτζ,   αργότερα στη Νορβηγία ! Στη Βιέννη ήταν σχεδόν συνομήλικος με τον Χίτλερ και συμπολίτης του παράλληλα ! Εντελώς στα όρια ζωής και θανάτου με το δάκτυλο στη σκανδάλη του όπλου του απονενοημένου διαβήματος...Γεννημένος μέσα στον πλούτο και σ' ένα "υψηλό" επίπεδο ζωής , ξαφνικά τα πέταξε όλα κι αποφάσισε να ζει  λιτά μέσα στον απλό κόσμο που όμως απεχθανόταν  και μισούσε !
Έψαχνε μια ζωή γι ανθρώπους με πνεύμα  ώστε να μπορεί να συζητάει για φιλοσοφία, ανθρώπους με υπομονή για ν' ανέχονται την ιδιόρρυθμη ιδιοσυγκρασία του, αλλά σπάνια τους έβρισκε με αποτέλεσμα να ζήσει με ελάχιστους φίλους  στη μοναξιά, χαμένος στις σκέψεις και τους στοχασμούς του !
Ήταν το αντίθετο του εφησυχασμού : όλο έψαχνε, όλο κυνηγούσε κάτι με πάθος, με έξαψη. Κάθε μέρα γι αυτόν ήταν σαν τελευταία, ο φόβος του άμεσου θανάτου τον κινητοποιούσε, του έδινε έμπνευση.
Ξεκίνησε σαν ναυπηγός στο Καίμπριτζ, όπου σε μια καθοριστική στιγμή γνώρισε τον Μπέρτραντ Ράσελ τον πατέρα της Λογικής, τον φιλόσοφο, τον ακτιβιστή. Από τότε στράφηκε στην Λογική και τη φιλοσοφία.Ο Ράσελ θυμάται τον Βιντγκενστάιν  σε μια ατέρμονη συζήτηση να προσπαθεί να τον πείσει ότι μέσα στο δωμάτιο υπήρχε ενδεχομένως ένας ρινόκερος !
Πήγε εθελοντής στον πρώτο πόλεμο και ζήτησε μανιωδώς μια θέση στην πρώτη γραμμή ! Κατά τύχη γλίτωσε απ΄ τον θάνατο όμως όλη αυτή η περιπέτεια τον έκανε να γεννήσει το περίφημο Tractatus : Ένα καθαρό φιλοσοφικό μανιφέστο για την Λογική και τη σημασία της γλώσσας...
Δεν είχε διαβάσει φιλοσοφία, ούτε ήξερε τι έλεγαν οι υπόλοιποι φιλόσοφοι - αυτό έγινε αργότερα- παρ' όλ' αυτά έγραψε πράγματα τόσο προφανή γι αυτόν, με τόση ένταση κι επιμονή, που πια κάποτε άρχισαν να κινούν το ενδιαφέρον.
Το πρώτο που κινήθηκε ήταν το ενδιαφέρον του Ράσελ, ο οποίος έδωσε μάλλον μια δική του ερμηνεία.
Αναφέρει στο Tractatus :
- Η πρόταση είναι μια εικόνα της πραγματικότητας.
- Ο κόσμος είναι όλα όσα συμβαίνουν.
- Ο κόσμος είναι η ολότητα των γεγονότων, όχι των πραγμάτων.
- Η κατάσταση πραγμάτων είναι μια σύνδεση αντικειμένων.
- Με την πρόταση είναι σα να συναρμολογείται δοκιμαστικά μια κατάσταση.
- Η πρόταση δείχνει την λογική μορφή της πραγματικότητας.
- Αυτό που μπορεί να δείχνεται δεν μπορεί να λέγεται.
- Τα όρια της γλώσσας μου σημαίνουν τα όρια του κόσμου μου.
- Κόσμος και ζωή είναι ένα.
- Είμαι ο κόσμος μου.
- Η λογική δεν είναι θεωρία αλλά ένας κατοπτρισμός του κόσμου.
Χρησιμοποιώντας την μαθηματική φιλοσοφική σκέψη αναθεώρησε τον τρόπο που βλέπουμε όχι μόνο τον κόσμο, τη γλώσσα , τη ζωή αλλά και τα ίδια τα μαθηματικά.
Μίλησε για ανόητες ψευδοπροτάσεις όπως : "Το 1 είναι αριθμός" , "Μόνο ένα μηδέν υπάρχει" .
Τα μαθηματικά είπε είναι γλωσσικά παιχνίδια.
Έτσι έβαλε βόμβα στα θεμέλια όλης της κατεστημένης αντίληψης. Και όλα πια άρχισαν να φαίνονται αλλιώς. Κυρίως έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στο θέμα της γλώσσας ! " Δεν πρέπει να μιλάμε για πράγματα για τα οποία δεν μπορούμε να μιλάμε". Επίσης έλεγε ότι το Tractatus αποτελούσε το όριο των πραγμάτων του κόσμου για τα οποία μπορούσαμε να μιλάμε. Έτσι έθεσε τα όρια της "υπόλοιπης" φιλοσοφίας. Το να μιλάει κάποιος για έννοιες όπως: θάνατος, Θεός, μεταφυσική, χρόνος ήταν ανόητο.