Σάββατο 16 Μαρτίου 2013

Σαν μουσική...





                     Εργο του Γιώργου Τραγάκη


Κάποιος ξυπνάει το πρωί και βγαίνει στο δρόμο. Ψάχνει απεγνωσμένα να βρει κάτι ζωντανό, αλλά μάταια ! Κάποια μολυσματική ασθένεια ή βόμβα νετρονίου έχει εξοντώσει όλους τους ζωντανούς οργανισμούς....Αυτός για κάποιο λόγο από μια ευτυχή σύμπτωση, έχει επιβιώσει.
Παντού ακούγεται μια εκκωφαντική ησυχία !
Ελπίζει ότι θα βρει κάποιον, κάπου....Οι ήχοι τον τρομάζουν, του θυμίζουν κάτι, όμως γρήγορα καταλαβαίνει ότι είναι ψευδαισθήσεις !
Αρχίζει την περιπέτεια μιας συνεχούς αναζήτησης μιας ζωντανής ύπαρξης.
Κάποια στιγμή του φαίνεται ότι ακούει μια μύγα. Νομίζει ότι την βλέπει και την κυνηγάει ! Όμως γρήγορα καταλαβαίνει ότι είναι γέννημα της φαντασίας του... Το βράδυ πάλι του φαίνεται ότι ακούει ουρλιαχτά, μακρινές φωνές.
Κάπου μακριά ακούει ένα θόρυβο, σαν συναγερμό. Βγαίνει μέσα στη νύχτα και προσπαθεί να πλησιάσει στην πηγή του θορύβου.Φτάνει σ' ένα παλιό εργοστάσιο. Κτυπάει απ' έξω τις πόρτες και φωνάζει ! Από μέσα όμως δεν ακούγεται τίποτε. Κάποια στιγμή ο συναγερμός σταματάει.
Είναι σαστισμένος και τρομαγμένος.
Τρόφιμα βρίσκει σε ψυγεία. Για την ώρα ακόμη το ρεύμα δεν έχει διακοπεί, ούτε το νερό.
Κατά τα άλλα όμως η πόλη είναι νεκρή. Η απόλυτη ησυχία του φαίνεται ότι είναι η πιο σκληρή φασαρία : Ενα χάος από συνεχή μουρμουρητά και κουτσομπολιά σέρνονται στ' αυτιά του...
Τρελαίνεται ?
Προσπαθεί να επικοινωνήσει στο Internet, στο τηλέφωνο με κάποιον, όμως δεν τα καταφέρνει. Απογοητεύεται.
Κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέπτη. Είναι ο μοναδικός άνθρωπος που έχει σωθεί ?
Παραμιλάει. Ακούει τον εαυτό του. Μια μυρωδιά έντονη του θυμίζει ότι ακόμη είναι ζωντανός.
Είναι μόνος σ'αυτόν τον κόσμο ?
Αυτός κι ο ουρανός. Αυτός και τα σπίτια. Ούτε ένας σκύλος, μια γάτα, έστω ένα ποντίκι.
Εεεεεεεεεεεεεεεε φωνάζει στο κενό ! Τι να τον κάνει τον ουρανό, τ' αστέρια αφού είναι μόνος του ?
Τι να το κάνει το φεγγάρι αφού δεν τον αγαπάει κανείς ? Είναι ο βασιλιάς του τίποτα !!!!
Μπαίνει σ' ένα σπίτι. Βρίσκει χρυσαφικά και λεφτά και τα πετάει απ' το μπαλκόνι.
Παίρνει από κάπου ένα ωραίο αμάξι. Το βάζει μπρος και το γκαζώνει. Στο τέλος το ρίχνει κάπου.
Είναι χτυπημένος, πονάει πολύ. Υποφέρει, βογγάει. Κανείς δεν μπορεί να τον βοηθήσει,
Από κάπου ψάχνει να πιαστεί. Του φαίνεται ότι κρέμεται ανάποδα απ' τη γη και ότι σε λίγο θα γκρεμιστεί στο χάος. Αρπάζει απεγνωσμένα και σφίγγει μια πέτρα.
Νιώθει ένα με τον κόσμο, δηλαδή ένα μικρό κομματάκι  του σύμπαντος.
Μένει ρημαγμένος στο δρόμο. Αφήνεται να τελειώσει.Όμως σαν σε όνειρο έρχεται ένα χάδι ξαφνικά μέσα στο σκοτάδι και του δίνει ελπίδα. Βοήθα με σε παρακαλώ !!!!!
Βάζει δύναμη και σηκώνεται.Βρίσκει κάπου ένα φαρμακείο και περιποιείται τις πληγές του.
Σε λίγο κόβεται το ρεύμα. Το νερό λιγοστεύει.Βρίσκει κάπου λίγο. Ανάβει ένα τζάκι.
Απ' το μπαλκόνι του φαίνεται ότι περνάνε σκιές. Πρόσωπα όμορφα, γελαστά, ειρωνικά ή άσχημα, συνοφρυωμένα, μουντά παρελαύνουν μπροστά του.
Το βράδυ ξυπνάει από θορύβους, φωνές, κλάματα. Σηκώνεται αλλά δεν υπάρχει τίποτα.
Τρώει ότι βρει μπροστά του. Πίνει πολύ κρασί, ουίσκυ.
Κάτι τον χτυπάει σαν ρεύμα.Σηκώνεται αλαφιασμένος και τρέχει.
Παίρνει ένα αυτοκίνητο και ξεκινάει ταξίδι ! Γεμίζει μπιτόνια βενζίνη. Ανοίγει το ραδιόφωνο. Κάπου υπάρχει μια περίεργη συχνότητα ! Κάτι μακρινό κι ακαθόριστο ακούγεται....Σαν μουσική. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου