Επιτέλους άνοιξη

Άνοιξη και βγήκαμε στη γύρα ....
Κατ' αρχάς πήγαμε σ' ένα χωριό της Βοιωτίας και επισκεφθήκαμε οινοποιεία βιολογικής καλλιέργειας, στάνες και σκάψαμε-φυτέψαμε σπόρους μπάμιας. Μάθαμε το λάπαθο, σπαράγγια, γαλατσίδες, ζωχούς, καυκαλίθρες. Μαζέψαμε μάραθο και αναγνωρίσαμε ένα σωρό από αγριολούλουδα  όπως ανεμώνες, κρινάκια. Ας είναι καλά ένας φίλος που παράλληλα με τη δουλειά του στην πόλη τα σαββατοκύριακα επιδίδεται στην αγροτική παραγωγή, αφού διαθέτει χωράφια και διάθεση να ασχοληθεί. Δυστυχώς όπως μας είπε ψάχνει εναγωνίως ανθρώπους νέους ν' ασχοληθούν με το σπορ του αγροτικού μόχθου αλλά δεν καταφέρνει πολλά πράγματα.
Κοντά στη Λειβαδιά, στον Ορχομενό διαπιστώνω πόσο όμορφη και πλούσια είναι η Ελλάδα. Εκεί κολλάει το μυαλό μου όταν σκέφτομαι αυτά που μας πουλάνε χρόνια τώρα : Ότι είμαστε φτωχή χώρα, ότι χωρίς το ευρώ δεν γίνεται τίποτε, ότι η βάση της οικονομίας είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα και άλλες τέτοιες παπαριές.

Μετά επισκεφθήκαμε με τους atenistas τα κτίρια της Αθήνας που δημιουργήθηκαν την εποχή του Όθωνος : Τα Παλαιά Ανάκτορα (κτίριο της Βουλής) , Οφθαλμιατρείο, Ελληνικό Εκπαιδευτήριο, Πολιτικό νοσοκομείο, Εθνική Βιβλιοθήκη, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ακαδημία Αθηνών, Παλαιά Βουλή (Ιστορικό μουσείο), Αρσάκειο.

Μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η Εθνική Βιβλιοθήκη και η Παλαιά Βουλή με τα εκθέματά τους, η μεν πρώτη με τις χιλιάδες περγαμηνές και τα παλιά βιβλία, η δε δεύτερη με τα πολύ παλιά ιστορικά τεκμήρια που πρέπει κάποιος οπωσδήποτε να έχει δει.

Τέλος, επισκεφθήκαμε το Αμφιάρειο, 50 χλμ έξω απ' την Αθήνα, κοντά στον Ωρωπό, ένα επιβλητικής   ομορφιάς μέρος που σε υποβάλλει και σε ταξιδεύει στα αρχαία χρόνια.Το Αμφιάρειο ήταν ένας χώρος θρησκευτικής λατρείας, αγώνων, ανάπαυσης, περίθαλψης αλλά και γυμναστικών αγώνων. Επίσης ήταν χώρος όπου πραγματοποιούνταν προφητείες και μαντείες, ιερό, θέατρο και χώρος ανάπαυσης, με δέντρα, πράσινο και ποτάμια.

 

Σαν μουσική...

                     Εργο του Γιώργου Τραγάκη


Κάποιος ξυπνάει το πρωί και βγαίνει στο δρόμο. Ψάχνει απεγνωσμένα να βρει κάτι ζωντανό, αλλά μάταια ! Κάποια μολυσματική ασθένεια ή βόμβα νετρονίου έχει εξοντώσει όλους τους ζωντανούς οργανισμούς....Αυτός για κάποιο λόγο από μια ευτυχή σύμπτωση, έχει επιβιώσει.
Παντού ακούγεται μια εκκωφαντική ησυχία !
Ελπίζει ότι θα βρει κάποιον, κάπου....Οι ήχοι τον τρομάζουν, του θυμίζουν κάτι, όμως γρήγορα καταλαβαίνει ότι είναι ψευδαισθήσεις !
Αρχίζει την περιπέτεια μιας συνεχούς αναζήτησης μιας ζωντανής ύπαρξης.
Κάποια στιγμή του φαίνεται ότι ακούει μια μύγα. Νομίζει ότι την βλέπει και την κυνηγάει ! Όμως γρήγορα καταλαβαίνει ότι είναι γέννημα της φαντασίας του... Το βράδυ πάλι του φαίνεται ότι ακούει ουρλιαχτά, μακρινές φωνές.
Κάπου μακριά ακούει ένα θόρυβο, σαν συναγερμό. Βγαίνει μέσα στη νύχτα και προσπαθεί να πλησιάσει στην πηγή του θορύβου.Φτάνει σ' ένα παλιό εργοστάσιο. Κτυπάει απ' έξω τις πόρτες και φωνάζει ! Από μέσα όμως δεν ακούγεται τίποτε. Κάποια στιγμή ο συναγερμός σταματάει.
Είναι σαστισμένος και τρομαγμένος.
Τρόφιμα βρίσκει σε ψυγεία. Για την ώρα ακόμη το ρεύμα δεν έχει διακοπεί, ούτε το νερό.
Κατά τα άλλα όμως η πόλη είναι νεκρή. Η απόλυτη ησυχία του φαίνεται ότι είναι η πιο σκληρή φασαρία : Ενα χάος από συνεχή μουρμουρητά και κουτσομπολιά σέρνονται στ' αυτιά του...
Τρελαίνεται ?
Προσπαθεί να επικοινωνήσει στο Internet, στο τηλέφωνο με κάποιον, όμως δεν τα καταφέρνει. Απογοητεύεται.
Κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέπτη. Είναι ο μοναδικός άνθρωπος που έχει σωθεί ?
Παραμιλάει. Ακούει τον εαυτό του. Μια μυρωδιά έντονη του θυμίζει ότι ακόμη είναι ζωντανός.
Είναι μόνος σ'αυτόν τον κόσμο ?
Αυτός κι ο ουρανός. Αυτός και τα σπίτια. Ούτε ένας σκύλος, μια γάτα, έστω ένα ποντίκι.
Εεεεεεεεεεεεεεεε φωνάζει στο κενό ! Τι να τον κάνει τον ουρανό, τ' αστέρια αφού είναι μόνος του ?
Τι να το κάνει το φεγγάρι αφού δεν τον αγαπάει κανείς ? Είναι ο βασιλιάς του τίποτα !!!!
Μπαίνει σ' ένα σπίτι. Βρίσκει χρυσαφικά και λεφτά και τα πετάει απ' το μπαλκόνι.
Παίρνει από κάπου ένα ωραίο αμάξι. Το βάζει μπρος και το γκαζώνει. Στο τέλος το ρίχνει κάπου.
Είναι χτυπημένος, πονάει πολύ. Υποφέρει, βογγάει. Κανείς δεν μπορεί να τον βοηθήσει,
Από κάπου ψάχνει να πιαστεί. Του φαίνεται ότι κρέμεται ανάποδα απ' τη γη και ότι σε λίγο θα γκρεμιστεί στο χάος. Αρπάζει απεγνωσμένα και σφίγγει μια πέτρα.
Νιώθει ένα με τον κόσμο, δηλαδή ένα μικρό κομματάκι  του σύμπαντος.
Μένει ρημαγμένος στο δρόμο. Αφήνεται να τελειώσει.Όμως σαν σε όνειρο έρχεται ένα χάδι ξαφνικά μέσα στο σκοτάδι και του δίνει ελπίδα. Βοήθα με σε παρακαλώ !!!!!
Βάζει δύναμη και σηκώνεται.Βρίσκει κάπου ένα φαρμακείο και περιποιείται τις πληγές του.
Σε λίγο κόβεται το ρεύμα. Το νερό λιγοστεύει.Βρίσκει κάπου λίγο. Ανάβει ένα τζάκι.
Απ' το μπαλκόνι του φαίνεται ότι περνάνε σκιές. Πρόσωπα όμορφα, γελαστά, ειρωνικά ή άσχημα, συνοφρυωμένα, μουντά παρελαύνουν μπροστά του.
Το βράδυ ξυπνάει από θορύβους, φωνές, κλάματα. Σηκώνεται αλλά δεν υπάρχει τίποτα.
Τρώει ότι βρει μπροστά του. Πίνει πολύ κρασί, ουίσκυ.
Κάτι τον χτυπάει σαν ρεύμα.Σηκώνεται αλαφιασμένος και τρέχει.
Παίρνει ένα αυτοκίνητο και ξεκινάει ταξίδι ! Γεμίζει μπιτόνια βενζίνη. Ανοίγει το ραδιόφωνο. Κάπου υπάρχει μια περίεργη συχνότητα ! Κάτι μακρινό κι ακαθόριστο ακούγεται....Σαν μουσική. 

ντοκιμαντέρ για τη Γώγου

Χθες παρακολούθησα επιτέλους μετά από καιρό αναμονής, το ντοκιμαντέρ του Αντώνη Μποσκοίτη: Κατερίνα Γώγου, για την αποκατάσταση του μαύρου. Δεν μπορώ ειλικρινά να αντιμετωπίσω με αντικειμενικότητα μια ταινία που παρακολούθησα τη δημιουργία της απ' τα σπάργανα ! Θυμάμαι τον Αντώνη στην πρώτη συνάντηση στο καφενεδάκι με την Μιχαλοπούλου. Δεν υπάρχει μία ! Ένα κρύο χειμωνιάτικο βράδυ να τρέχει στις Κούκλες στη Συγγρού να συναντήσει ένα τραβεστί, την περιπέτεια με τα φρικιά στην πλατεία Εξαρχείων ! Σα να το μεγαλώσαμε μαζί Αντώνη αυτό το παιδί ! Κάποια στιγμή μου ήρθε η ιδέα μάλιστα ότι θα μπορούσαμε όλοι μαζί οι αναγνώστες του : "Ασματα και μιάσματα" να δημιουργήσουμε μαζί μια δική μας ταινία. Η περίπτωση του Αντώνη Μποσκοίτη δεν είναι κάτι συνηθισμένο. Θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι είναι ένας ακόμη τύπος που από ανία και πλήξη κάθεται και ναρκισσεύεται στο διαδίκτυο, όπως τόσοι και τόσοι !Ο Αντώνης απέχει πολύ από κάτι τέτοιο ! Έχει άποψη και τσαμπουκά και την εκφράζει ! Εκθέτει δημόσια την προσωπική του ζωή (αν και κρύβει έξυπνα και επιμελώς αρκετά) γιατί έτσι νιώθει ότι πρέπει να κάνει ! Ανοίγεται γιατί έχει ανάγκη να εισπράξει αισθήματα ! Αυτό βέβαια είναι ριψοκίνδυνο. Αλλά εκείνος το αντιμετωπίζει. Πολλές φορές με βρισιές. Αυτό είναι κάτι εντελώς καινούργιο. Το διαδίκτυο έχει γίνει μέρος της κοινωνικής ζωής ενός ανθρώπου ! Ή τελικά η εικονική ζωή έχει γίνει η πραγματική ζωή ? Αλλά δεν κάνει μόνο αυτό. Κυρίως του αρέσει να δημοσιογραφεί όχι με την έννοια που το κάνει ο Πρετεντέρης, αλλά με την έννοια του καταγραφέα του δημόσιου αισθήματος. Όντας πολύ κοινωνικός, καταγράφει με ευαισθησία την περιρρέουσα ατμόσφαιρα τη διυλίζει μέσα του και την ξαναδίνει με τη δική του προσωπική σφραγίδα. Κυρίως σε ότι έχει να κάνει κυρίως με τη μουσική, το θέατρο, τον κινηματογράφο. Επιλέγει με γνώση, με κρίση, με αίσθημα. Σ' όλη του διαδρομή : Στο clip art radio, στο κόκκινο, στο Ποντίκι, στο blog του. Απ' αυτόν μάθαμε μουσικούς όπως τους : Espers, electric litany, marissa Nadler, Λόλεκ...Γιώτα Γιάννα.Μαζί του παρακολουθάμε πρωτοπόρους σκηνοθέτες και θέατρο. Παρ' όλο που είναι νέος, δεν έχει εξυπναδίστικη άποψη,δήθεν αιρετική όπως άλλοι της ηλικίας του.Εκτιμάει το κλασικό, σέβεται τον παλιό. Αποδίδει τιμές εκεί που πρέπει. Μ' αυτή την έννοια εκφράζει μέσα από την προσωπικότητά του ότι καλύτερο στον καλλιτεχνικό τομέα διαθέτει αυτή τη στιγμή η Ελλάδα ! Και στο ντοκιμαντέρ για τη Γώγου αυτό προσπάθησε κι αυτό έκανε : Κατέγραψε την άποψη όλων εκείνων που ήξεραν τη Γώγου ! Κορδέλας, Καφετζόπουλος, Πλάτωνος, Χρονάς... τρία τραγούδια που άντλησαν έμπνευση από ποιήματά της, δυο καταγραφές της εικόνας της, δυο κουβέντες για τη σχέση της με την κόρη της , κυρίως όμως τα ποιήματά της- κραυγές από μια καταπληκτική Μιχαλοπούλου : Τίμια δουλειά, απλή, λιτή με μια αγωνία για ισορροπία και μέτρο ! Πολύτιμο ντοκουμέντο για τις επόμενες γενιές !

Wittgenstein 1

Έζησε με ιλιγγιώδη ρυθμό στις αρχές του εικοστού αιώνα στη Βιέννη αρχικά και μετά στο Καίμπριτζ,   αργότερα στη Νορβηγία ! Στη Βιέννη ήταν σχεδόν συνομήλικος με τον Χίτλερ και συμπολίτης του παράλληλα ! Εντελώς στα όρια ζωής και θανάτου με το δάκτυλο στη σκανδάλη του όπλου του απονενοημένου διαβήματος...Γεννημένος μέσα στον πλούτο και σ' ένα "υψηλό" επίπεδο ζωής , ξαφνικά τα πέταξε όλα κι αποφάσισε να ζει  λιτά μέσα στον απλό κόσμο που όμως απεχθανόταν  και μισούσε !
Έψαχνε μια ζωή γι ανθρώπους με πνεύμα  ώστε να μπορεί να συζητάει για φιλοσοφία, ανθρώπους με υπομονή για ν' ανέχονται την ιδιόρρυθμη ιδιοσυγκρασία του, αλλά σπάνια τους έβρισκε με αποτέλεσμα να ζήσει με ελάχιστους φίλους  στη μοναξιά, χαμένος στις σκέψεις και τους στοχασμούς του !
Ήταν το αντίθετο του εφησυχασμού : όλο έψαχνε, όλο κυνηγούσε κάτι με πάθος, με έξαψη. Κάθε μέρα γι αυτόν ήταν σαν τελευταία, ο φόβος του άμεσου θανάτου τον κινητοποιούσε, του έδινε έμπνευση.
Ξεκίνησε σαν ναυπηγός στο Καίμπριτζ, όπου σε μια καθοριστική στιγμή γνώρισε τον Μπέρτραντ Ράσελ τον πατέρα της Λογικής, τον φιλόσοφο, τον ακτιβιστή. Από τότε στράφηκε στην Λογική και τη φιλοσοφία.Ο Ράσελ θυμάται τον Βιντγκενστάιν  σε μια ατέρμονη συζήτηση να προσπαθεί να τον πείσει ότι μέσα στο δωμάτιο υπήρχε ενδεχομένως ένας ρινόκερος !
Πήγε εθελοντής στον πρώτο πόλεμο και ζήτησε μανιωδώς μια θέση στην πρώτη γραμμή ! Κατά τύχη γλίτωσε απ΄ τον θάνατο όμως όλη αυτή η περιπέτεια τον έκανε να γεννήσει το περίφημο Tractatus : Ένα καθαρό φιλοσοφικό μανιφέστο για την Λογική και τη σημασία της γλώσσας...
Δεν είχε διαβάσει φιλοσοφία, ούτε ήξερε τι έλεγαν οι υπόλοιποι φιλόσοφοι - αυτό έγινε αργότερα- παρ' όλ' αυτά έγραψε πράγματα τόσο προφανή γι αυτόν, με τόση ένταση κι επιμονή, που πια κάποτε άρχισαν να κινούν το ενδιαφέρον.
Το πρώτο που κινήθηκε ήταν το ενδιαφέρον του Ράσελ, ο οποίος έδωσε μάλλον μια δική του ερμηνεία.
Αναφέρει στο Tractatus :
- Η πρόταση είναι μια εικόνα της πραγματικότητας.
- Ο κόσμος είναι όλα όσα συμβαίνουν.
- Ο κόσμος είναι η ολότητα των γεγονότων, όχι των πραγμάτων.
- Η κατάσταση πραγμάτων είναι μια σύνδεση αντικειμένων.
- Με την πρόταση είναι σα να συναρμολογείται δοκιμαστικά μια κατάσταση.
- Η πρόταση δείχνει την λογική μορφή της πραγματικότητας.
- Αυτό που μπορεί να δείχνεται δεν μπορεί να λέγεται.
- Τα όρια της γλώσσας μου σημαίνουν τα όρια του κόσμου μου.
- Κόσμος και ζωή είναι ένα.
- Είμαι ο κόσμος μου.
- Η λογική δεν είναι θεωρία αλλά ένας κατοπτρισμός του κόσμου.
Χρησιμοποιώντας την μαθηματική φιλοσοφική σκέψη αναθεώρησε τον τρόπο που βλέπουμε όχι μόνο τον κόσμο, τη γλώσσα , τη ζωή αλλά και τα ίδια τα μαθηματικά.
Μίλησε για ανόητες ψευδοπροτάσεις όπως : "Το 1 είναι αριθμός" , "Μόνο ένα μηδέν υπάρχει" .
Τα μαθηματικά είπε είναι γλωσσικά παιχνίδια.
Έτσι έβαλε βόμβα στα θεμέλια όλης της κατεστημένης αντίληψης. Και όλα πια άρχισαν να φαίνονται αλλιώς. Κυρίως έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στο θέμα της γλώσσας ! " Δεν πρέπει να μιλάμε για πράγματα για τα οποία δεν μπορούμε να μιλάμε". Επίσης έλεγε ότι το Tractatus αποτελούσε το όριο των πραγμάτων του κόσμου για τα οποία μπορούσαμε να μιλάμε. Έτσι έθεσε τα όρια της "υπόλοιπης" φιλοσοφίας. Το να μιλάει κάποιος για έννοιες όπως: θάνατος, Θεός, μεταφυσική, χρόνος ήταν ανόητο.