Τις νύχτες βλέπαμε λάμψεις χαμηλά στον ορίζοντα. Νύχτα με τη νύχτα οι λάμψεις έρχονταν πιο κοντά στο στρατόπεδο. Ένας Ες-Ες με φώναξε να του ξελασπώσω με το σκούφο μου τις μπότες που φορούσε. Ύστερα με διέταξε να τις παστρέψω με τη γλώσσα μου. Ένας φίλος του τον πλησίασε και πιάσανε ψιλή ψιθυριστή κουβέντα. Τον άκουσα να λέει πως οι δικοί τους "έρχονται για μέσα".
Στο δάσος που κύκλωνε το στρατόπεδο οι μελλοθάνατοι, πριν εκτελεστούν, ανοίγανε τους λάκκους τους. Σ' ένα λάκκο, το χώμα που σωριάζανε στο πλάϊ ξανακύλησε τρεις φορές μέσα, έτσι, σαν ένα θεόρατο αόρατο φτυάρι να το έσπρωχνε.
Ο Ες-Ες που επόπτευε χλώμιασε, πήγε και το ανάφερε στο διοικητή. Τον σκοτώσανε στο διάδρομο του Διοικητήριου με την κατηγορία "ηττοπαθής".
Αντιγραφή απ' το "Μαουτχάουζεν" του Ιάκωβου Καμπανέλλη, του συγκλονιστικού βιβλίου που απεικονίζει σε όλο της το μέγεθος τη γερμανική κτηνωδία του δεύτερου πολέμου στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ! Οι εικόνες του βιβλίου αυτή τη στιγμή είναι πολύ επικαιρες για την Ελλάδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου