Ζούμε εδώ και κάμποσο καιρό έναν ιδιότυπο εμφύλιο πόλεμο που αργά ή γρήγορα θα ξεσπούσε ! Οσοι έχουν δει τη ταινία "λευκή κορδέλα" θα θυμούνται ότι αναφέρεται στον καθημερινό "έρποντα φασισμό" που διαχέεται κάθε μέρα στις ψυχές και ότι κάτι "τρομακτικό" δεν συμβαίνει σαν κεραυνός εν αιθρία αλλά προετοιμάζεται από καιρό σιγά-σιγά μεθοδικά μέχρι να εκραγεί...Και ο καθημερινός φασισμός έχει να κάνει πάρα πολύ με την μισαλλοδοξία ! την μη ανοχή του άλλου, του ξένου, του διαφορετικού...Αυτού δηλ που βλέπει τα πράγματα διαφορετικά, ή που τυχαίνει να είναι διαφορετικός.Ο καθημερινός φασισμός τρέφεται από κάποιο πόλεμο και από κάποιον εχθρό.
Οι ίδιοι δημοσιογράφοι που καταργιούνται τον "κοινωνικό αυτοματισμό" δηλ τη μάχη ανάμεσα σε ομάδες εργαζομένων, οι ίδιοι τον καλλιεργούν μιλώντας για προνομιούχες υπηρεσίες,προκλητικές επιδοτήσεις,πονηρές κάστες, τεμπέληδες δημόσιους κ.ο.κ.
Μας έχουν ζαλίσει καθημερινά για τα πράγματα που πρέπει ν' αλλάξουν,ότι δεν πάει άλλο, ότι πρέπει να γίνουμε περισσότερο παραγωγικοί-αφήνοντας κάποιους άλλους χωρίς δουλειά-οι φαρμακοποιοί φταίνε που είναι ακριβά τα φάρμακα, οι γιατροί φταίνε που δεν δουλεύει σωστά το ΙΚΑ, οι συνδικαλιστές που βουλιάζει ο ΟΣΕ, οι καθηγητές που υπάρχει η παραπαιδεία κ.λ.π.
Οι μόνοι σωστοί είναι οι λεγόμενοι ιδιωτικοί υπάλληλοι, που παίρνουν 800 ευρώ και δουλεύουν μέχρι τις 7.οο το βράδυ χωρίς υπερωρίες, με ελαστικό ωράριο, με μειώσεις μισθών, με φωνές, απειλές, ρουφιανιές !Ολοι πρέπει να γίνουμε έτσι! να δουλεύουμε με μισά λεφτα, διπλάσιο χρόνο και αν χρειαστεί και περισσότερο !
Ομως λίγο ως πολύ η κατάσταση στην ελληνική πραγματικότητα είναι δεδομένη.Εκεί που πραγματικά "εξεγείρονται συνειδήσεις" είναι το θέμα με τους μετανάστες.Ανθρωποι που χάνουν την επαφή με τον ρόλο τους στην κοινωνία (εργασία),που βιώνουν μια κρίσιμη περίοδο με συγγενείς, φίλους, γείτονες καθώς έχει διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός και έχουν χαθεί οι παλιές αξίες,που έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους προς κάθε δημόσια και πολιτική προστασία, βλέπουν τους μετανάστες τους σκουρόχρωμους, αλλόγλωσσους, αδιάφορους, φτωχούς, πεινασμένους σαν απειλή, σαν κάτι αλλόκοτο και σαν κάτι μη αποδεκτό !
Ζω για χρόνια σε μια γειτονιά όπου κυριαρχούν ξένοι. Τα μικρά σπιτάκια που κάποτε τα κατοικούσαν συνηθισμένοι νεοέλληνες και πια δεν τα προτιμούν οι νεώτεροι λόγω του ότι είναι μικρά και ερειπωμένα-ενώ είναι δύσκολο να δοθούν με αντιπαροχή-τα έπιασαν σιγά-σιγά Πακιστανοί.Λιγότεροι Ρώσοι.Ησυχοι εργένηδες που μένουν πέντε-πέντε μιλάνε με ένρηνο λόγο για ώρα στα καρτοτηλέφωνα και τα κινητά και αρέσκονται στις βιντεοταινίες με τη Ναργκίς. Ενας άλλος κόσμος δηλαδή.Συγκεντρώνονται και τρώνε κάτι με ρύζι και πολλά μπαχάρια στο εστιατόριο που είναι και τζαμί συζητάνε ήσυχα και βάζουν σιγά κάτι ινδικά τραγουδάκια. Παιδιά δεν υπάρχουν, σπάνια γυναίκες.Είναι καλοί έμποροι, γι αυτό και τους προτιμάνε σαν βοηθούς στις λαϊκές, ανοίγουν μαγαζιά, υπάλληλοι στα βενζινάδικα, στις οικοδομές πάνω στις σκαλωσιές, γενικώς κάνουν μαύρες βοηθητικές δουλειές.Γεμίζουν τα χωράφια της φράουλας στη Μανωλάδα.Πάρα πολλοί είναι ανασφάλιστοι.Τελευταία τους βλέπω και μαζεύουν χαρτιά απ' τα σκουπίδια.Δεν έχουν ιδιαίτερο άγχος πάντως να βρούν δουλειά, δείχνουν να τους ενδιαφέρει περισσότερο να μένουν εδώ και να επιβιώνουν!Τις σχόλες παίζουν κρίκετ, ένα σπορ που το κόλλησαν από την Αγγλική αποικιοκρατία.Είναι πράοι, ταλαίπωροι, φιλήσυχοι, ανεξίκακοι με ισχυρό θρησκευτικό συναίσθημα και ποτέ δεν έχει ακούσει κανείς για κλοπές η εγκλήματα που να είναι ανακατεμένοι...
Δεν πρόκειται ποτέ να ενσωματωθούν στην ελληνική πραγματικότητα, ούτε το θέλουν άλλωστε, αφού ζούν στην Ελλάδα σωματικά ενώ ψυχικά ανήκουν στις οικογένειές τους στην πατρίδα τους, έχουν τελείως διαφορετική νοοτροπία και περιορίζονται να μαθαίνουν τα βασικά ελληνικά.Παρ'όλ' αυτά το 2004 στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού κυπέλλου, βγήκαν στους δρόμους με ελληνικές σημαίες και πανηγύριζαν !
Οπως διαβάζω στο "εψιλον"(20-03-11) στο αφιέρωμα στις πατρίδες που εγκαταλείπουν οι μετανάστες, το Πακιστάν μοιάζει να είναι το επίκεντρο όλων των συμφορών: πόλεμοι, δικτατορίες, εσωτερικές ταραχές, σεισμοί, πλημμύρες και φτώχεια, απίστευτη φτώχεια γύρω στο 30%.Κάποια στιγμή πέσανε στα γαμψά νύχια του ΔΝΤ και αγωνίζονται να ξεμπλέξουν, αναλφαβητισμός γύρω στα 50%, και από πάνω κατηγορούνται και για "ταλιμπανοποίηση" δηλ για υπόθαλψη της Αλ Κάϊντα και για ακραίες μουσουλμανικές συμπεριφορές.
Μοιάζουν να ζούν μια παράλληλη ζωή, περιορισμένοι στον κλειστό περίγυρό τους, μετακομίζουν όπου βρίσκονται την γραφική ανατολική τους παράδοση : Μπούρκες, σαρίκια,βράκες, χιτώνια φέρανε εξωτικό χρώμα στο γαλανόλευκο,φωτεινό ελληνικό τοπίο.
Αλλά τι να πείς στην κυρία Ελένη, κυρία Σοφία που βγαίνει απ' το σπίτι της και ψάχνει να βρεί κάποιον να μιλήσει και πέφτει πάνω σε περίεργους τύπους με σαγιονάρες και σαρίκια! Που μέσα σε μια δεκαετία εκεί που ζούσε στην Αγ. Τριάδα βρέθηκε να ζεί στο Πεσαβάρ με τα ξένα μαγαζιά και τις αλλόκοτες γλώσσες !
Αν κάνω μια σύγκριση του πριν με το μετά, μου φαίνεται σα να είναι η τωρινή κατάσταση συνέπεια της προηγούμενης, αφού η παραδοσιακή γειτονιά- η ρομαντική με την ανθρωπιά και τη συμπόνοια είχε πια εκλείψει η ίσως και ποτέ δεν υπήρξε όπως τη θεωρούσαμε-αντίθετα είχε μετατραπεί σ'ένα συνονθύλευμα από μικροϊδιοκτήτες που μαλώνανε για το ποιός θα πρωτοπιάσει με το αυτοκίνητό του τη θέση στο δρόμο, που δυσκολευόντουσαν να πουν καλημέρα ο ένας στον άλλο, με μυριάδες προβλήματα, αρρώστιες και ανέχεια, αλλά πιο πολύ φθόνο για τον δίπλα που κάποια στιγμή εκδηλωνόταν εκρηκτικά με τον παραδοσιακό ελληνικό καυγά και ο ένας δάγκωνε κυριολεκτικά τον άλλον.
Επιστέγασμα λοιπόν και συνέχεια αυτής της κατάστασης είναι η σημερινή ! Ο νεοέλληνας που ήρθε απ' το χωριό του, μένει στην πολυκατοικία και παλεύει για ένα "αξιοπρεπές" μεροκάματο με όλους τους τρόπους, αισθάνεται σε καλύτερη θέση για πρώτη φορά απ' τον γείτονά του. Επειδή δε είναι και λίγο "ψυχοπονιάρης" αισθάνεται και λίγο συμπόνοια....Μέχρι εκεί όμως ! Δε θα μας καβαλήσουν κιόλας ! Αν μπορούμε μάλιστα να βγάλουμε κι εμείς κάτι απ' αυτούς, γιατί όχι!Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι Αλβανοί. Οι Αλβανοί είναι το alter ego των Ελλήνων. Εργατικοί,δραστήριοι,θρασείς,παθιασμένοι,επιδέξιοι και πονηροί σαν τους έλληνες της δεκαετίας του 50 (μοιάζουν λόγω και της φυλετικής συγγένειας) δείχνουν να θέλουν να συνεχίσουν το έργο των νεοελλήνων: δηλ την ακατάσχετη οικοδομική δραστηριότητα,τη λαμογιά και τη κατανάλωση. Εχουν γεμίσει την ελληνική επαρχία με φθηνά και ικανά εργατικά χέρια που δουλεύουν απ' το πρωί μέχρι το βράδυ για να αγοράσουν το επόμενο μοντέλο της AUDI η για να κτίσουν κάποιο σπίτι. Δηλ το λεγόμενο "ελληνικό όνειρο". Οσο όμως είναι κακομοίρηδες, με χαμηλά μεροκάματα, αμόρφωτοι πάει καλά. Οταν όμως γίνονται σαν κι εμάς, αξιοπρεπείς, με περιουσία, αυτοκίνητο καλό κ.λ.π. μαύρο φίδι που τους έφαγε! γιατί έγιναν πια καλύτεροι από μας ...κι αυτό προκαλεί φθόνο.
Δυστυχώς ο έλληνας (παρ'όλο που δεν μ' αρέσει να γενικεύω) ζει για τον διπλανό του. Ζει για τη στιγμή που θα δικαιωθεί στα μάτια του διπλανού του.Δεν έχει φιλοσοφήσει τη ζωή σαν κάτι που αξίζει να ζήσει αυτός ο ίδιος και όχι για να το δει ο γείτονάς του, ο φίλος, ο συγγενής, ο συγχωριανός του.Σαν κάτι που αξίζει από μόνο του και όχι για να το δείξει. Αυτό δυστυχώς το έχουμε όλοι μας...Είναι μια μορφή "δικαίωσης" σε κάποιους για τα τραύματα που μας έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι κάποτε...
Ολη αυτή η εισαγόμενη "πολυπολιτισμικότητα" με μια επίφαση κοινωνιολογικής επιστημοσύνης είναι βέβαια εκ του πονηρού: ευνοήθηκε σιγά-σιγά με πρόσχημα τον ανθρωπισμό στην αρχή απέναντι στους πολιτικούς, πολεμικούς πρόσφυγες από όλες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, κατά δεύτερο για λόγους συμπαράστασης προς τους εθνικούς αδελφούς και σιγά-σιγά έγινε de facto πραγματικότητα, με απώτερο σκοπό τη μείωση όλων των μισθών, την εύκολη μετακίνηση του προλεταριάτου από χώρα σε χώρα για να ακολουθήσει το "κεφάλαιο" και τέλος την απάλειψη της λεγόμενης εθνικής συνοχής και αισθήματος.
Μέχρι κάποια στιγμή φαινότανε και σαν ανθρωπιστική κίνηση.Δινόταν κάποιο περίσσευμα της δυτικής ευμάρειας σ' αυτούς τους ανθρώπους που μπορούσανε να το αξιοποιήσουν για να βοηθήσουν τη χώρα τους. Επίσης εκτονώνετο λίγο ο ατμός απ' τα καζάνια που βράζαν στον τρίτο κόσμο.Οταν όμως η κατάσταση αφέθηκε ανεξέλεγκτη, τότε άρχισαν σοβαρά προβλήματα.Ιδίως για την Ελλάδα, που μέχρι πρότινος ηταν ξέφραγο αμπέλι και διακομιστικό κέντρο γι αυτούς τους ανθρώπους. Το δυστύχημα είναι, ότι ενώ η Ελλάδα ήταν "σταθμός" γι αυτούς, έγινε προορισμός αφού αποκλειστήκαν εδώ και ούτε μπροστά μπορούσαν να πάνε ούτε πίσω τους δεχόντουσαν.
Μ' αυτό το τρόπο φτάσαμε στο γκέτο της Αθήνας, όπου χιλιάδες άνθρωποι, έχουν καταλάβει κάποιες πλατείες και δρόμους και στέκονται άνεργοι, περνάνε την ώρα τους,στα μαγαζάκια της περιοχής, μερικοί καταλήγουν και στο έγκλημα. Μαζί τους σ' αυτό το σκηνικό και τα αποκυήματα της κρίσης: πρεζάκια, νιγηριανές πόρνες, άστεγοι, ζητιάνοι, συνθέτουν μια "αυλή των θαυμάτων" που μόνο ο Ουγκό στην "Παναγία των Παρισίων" έχει περιγράψει αριστοτεχνικά !
Είναι η εικόνα της "κρίσης" όμως παγκοσμιοποιημένη ! δηλ η εικόνα της ντόπιας κρίσης μαζί με την τριτοκοσμική. Και όλο το πράγμα συγκεντρωμένο σε μια περιοχή !
Σε μια εποχή όμως που όλα μας φταίνε,που δεν έχουμε τα στοιχειώδη,όπου μας ενοχλεί και ο διπλανός μας, σε μια εποχή όπου ο ένας ανταγωνίζεται τον άλλο για να έχει μόνο ένα πιάτο φαϊ, που ο καθένας αισθάνεται έντονη ανασφάλεια και φόβο,είναι μοιραίο να στραφούν τα πυρά ενάντια στους μετανάστες, δηλ ενάντια στον αδύναμο κρίκο της κοινωνίας που όμως προκαλεί φόβο.Και η κατάληξη είναι αυτό που στη πραγματικότητα θα ήθελε να κάνει( κακώς βέβαια)η Πολιτεία αλλά δεν τολμά, αφήνει να το κάνουν κρανοφόροι με σημαίες -δεν ξέρω αν πραγματικά το κράνος προστατεύει κάτι "πολύτιμο"- και αγανακτισμένοι συμπολίτες που εξωτερικεύουν όλη την απόγνωσή τους προς λάθος κατεύθυνση...Η λύση? Η λύση θα ήταν ας πούμε να βρούνε όλοι δουλειά ή τροφή, αλλά εδώ δεν μπορούνε να βρούνε οι ντόπιοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου