Τα μονοπάτια της τέχνης είναι απάτητα και απότομα και αυτός που τα διαβαίνει πολλές φορές τρεκλίζει

Μπορεί ένας ξένος να καταλάβει τόσο βαθιά τον ελληνικό χαρακτήρα, να εντρυφήσει στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ελληνικής ψυχής : το ραχάτι, το φιλότιμο, το πείραγμα, το χαβαλέ,τη ψευτομαγκιά,,το σαλιάρισμα,τη πονηρία αλλά και την παιδικότητα, την ευαισθησία, την αθωότητα, τον ερωτισμό αλλά και τη χυδαιότητα, την ειλικρίνια αλλά και τη προδοσία !
Μπορεί ένας ξένος να έχει γνωρίσει τόσο καλά τον ελληνικό τρόπο ζωής? τη τεμπελιά στο καφενείο, τις ταβέρνες, τους χορούς,το χωροφύλακα, τους μάγκες,τους τεκέδες?
Αυτό που γίνεται στο "Ρεμπέτικο" του David Prudhomme είναι τουλάχιστον εκπληκτικό !
Οι μαστούρηδες, το ζεϊμπέκικο,οι κυρίες του ρεμπέτικου,το περιθώριο αναβιώνουν σε μια ατμόσφαιρα μαγική, λίγο ανάλαφρη και λίγο παραμυθένια ! Ο Prudhomme ξέρει πολύ καλά τη τέχνη του κόμικ και φαίνεται πολύ καλά από το δημιούργημά του ότι το θέμα τον συνεπαίρνει...Το σενάριο ελαφριά παραλλαγή της πραγματικότητας δηλ, η ιστορική τετράς : Μάρκος,Μπάτης,Στράτος,Δεληάς γίνεται Μάρκος,Μπάτης,Παπαϊωάννου,Δεληάς συν κάποιο "σκύλο" που γίνεται ο μοιραίος προδότης.Πολλές εικόνες είναι αναπαραγωγή των φωτογραφιών που υπάρχουν στο κλασικό πλέον:"ρεμπέτικα τραγούδια" του Πετρόπουλου όπου φαντάζομαι ότι πήρε αρκετά ιστορικά στοιχεία όπως και την έμπνευση του διευθυντή της φυλακής που είναι αναπαραγωγή της φιγούρας του "Μπαϊρακτάρη".
Πολλά στοιχεία φαντάζομαι θα πήρε από τη φοβερή αυτοβιογραφία του Μάρκου, όπου φαίνεται ολοκάθαρα ότι το ρεμπέτικο σαν μορφή τέχνης ξεπήδησε σαν μια ακραία αντίδραση στους χωροφύλακες,στη συντηρητικότητα των νoiκοκυραίων,στη κατάθλιψη και στην κακομοιριά,στο παράλογο της ζωής, στη δυστυχία και δεν χρησιμοποιούσε απλά σαν πηγή έμπνευσης αλλά ήταν συνυφασμένο με το χασίσι και τη μαστούρα, την αλητεία,τις πουτάνες,την παρανομία τη φυλακή.Αυτή η μορφή τέχνης που κυνηγήθηκε,λοιδορήθηκε όσο τίποτε πέρασε πολύς καιρός μέχρι να βρεί τη θέση που της άξιζε (αν τη βρήκε ποτέ) σαν άξιο πηγαίο λαϊκό αίσθημα και αυτό μας αποδεικνύει ότι η λαϊκή τέχνη και γενικότερα η τέχνη είναι ένα επαναστατικό φαινόμενο και δεν γίνεται με μια απόφαση στιγμής αλλά γίνεται σιγά-σιγά και δύσκολα από ανθρώπους που δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς παρά να είναι οι εαυτοί τους: ειλικρινείς, αυθόρμητοι, ελεύθεροι,αποκομμένοι, παράξενοι, ανεπηρέαστοι και πεισματάρηδες...
Αντιγράφω από την αυτοβιογραφία του Μάρκου σε επιμέλεια Αγγελικής-Βέλλου-Κάϊλ:
" Περνάει λίγος καιρός και λίγο λίγο άρχισα να μην πηγαίνω στη δουλειά.Μπροστά σ'όλα είχα το μπουζούκι μου, το οποίον είχα μεγάλο πάθος.Για το μπουζούκι έριξα έναν παρά όλες τις δουλειές μου.Διότι είπαμε άρχισα να μην πηγαίνω πουθενά και να κονομάω.Τη πλήρωνε όλη ο πατέρας μου ο φουκαράς.Μου έδινε και έτρωγα μαζί με τη γυναίκα μου και μην ρωτάς τη στενοχώρια που είχε μαζί μου.Που τέλος πάντων περίμενε από εμένα να του δώσω ένα ποτήρι νερό ως πρωτότοκος γιός, έτσι περιμένει κάθε γονιός από τα παιδιά του, να δεί παρηγοριά.
Δεν φτάνει αυτό, αλλά έκανα και την άλλη δουλειά. Είχα γίνει αλκοολικός στο χασίσι.Δεν επέρναγε ώρα που να μην είμαι χαρμάνης, καθώς αργότερα έγραψα και το τραγούδι : Χαρμάνης είμ' απ' το πρωί και πάω να φουμάρω".

Το άλογο του Τορίνο

Κάποτε πήγα να σχεδιάσω ένα πανέμορφο άλογο ιπποδρόμου από κοντά. Ομως ήταν αδύνατον, αφού το άλογο διαφωνούσε και είχε βαλθεί με τη μουσούδα του να μου κάνει σήματα ότι είμαι ανεπιθύμητος... Είδα κι αποείδα κι έφυγα.Κάποια άλλη φορά, όταν δούλευα εργάτης στο Αγ. Ορος κινδύνεψα να σκοτωθώ από πισινές κλωτσιές ενός μουλαριού.Ομως εγώ συνεχίζω να το αγαπώ αυτό το ζώο, αφού το θεωρώ όμορφο, κομψό, χαριτωμένο, ερωτικό.Και όχι μόνο εγώ, αλλά όπως δείχνει η μυθολογία,η αρχαία τέχνη,η ρομαντική τέχνη το άλογο αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για ποικίλους καλλιτέχνες αλλά και λογοτέχνες.
Σύμβολο της ελευθερίας, του θάρρους, της εξύψωσης αλλά και της ευαισθησίας, της χάρης και της ισορροπίας φαίνεται να έχει αγαπηθεί σαν σύντροφος από πολλούς ανθρώπους.
Το "άλογο του Τορίνο" του Μπέλα Ταρ όμως, είναι η πιο καταθλιπτική ταινία που έχω δεί ποτέ,αφού απ' ότι φαίνεται οδηγεί τα πράγματα μέχρι το τέλος του κόσμου.Μοιάζει να θεωρεί ο σκηνοθέτης ότι μ' αυτό τον τρόπο πετυχαίνεται ένα είδος κάθαρσης και αποκατάστασης της δικαιοσύνης ή διαφορετικά ότι εκδικείται η φύση, αφού ο άνθρωπος είναι τόσο σκληρός ώστε να κλείνει ένα άλογο στο σκοτάδι, μόνο του, στο κρύο ή να το βασανίζει όλη μέρα φορτώνοντάς το και μαστιγώνοντάς το.Αυτό το σύμβολο της ελευθερίας.Απ' αυτή την άποψη είναι προτιμότερο ας πούμε το φαινόμενο του θερμοκηπίου που δημιουργούν τα αυτοκίνητα από τα αμάξια με άλογα.
Θυμάμαι και τη συγλονιστική σκηνή στο "Αντρέϊ Ρουμπλιόφ" όπου ο Ταρκόφσκι ρίχνει ένα άλογο να γλιστρίσει σε κάτι σκαλιά για να δείξει τον πανικό και την καταστροφή.Τι βάναυσο αλλά και τι συμβολισμός!Αν θυμηθούμε και το άλογο της Γκερνίκα, φαίνεται ότι ο θάνατος του αλόγου αποκτά στη ποίηση και τη τέχνη γενικότερα τη συμβολική έννοια της απώλειας της υπερηφάνειας και της αξιοπρέπειας...

Παραρλάμα

Το Δημοσθένη Βουτυρά δεν τον ήξερα καθόλου...Κάτι από Σκαρίμπα,Βάρναλη,λαϊκό μύθο, Παπαδιαμάντη περιγράφει λιτά ανθρώπινες καρικατούρες δηλ ανθρώπους που ενδίδουν εύκολα στις βαθύτερες παρορμήσεις τους χωρίς καθόλου σκέψη.Αυτό τους καθιστά κωμικοτραγικούς ήρωες.Από μόνος του δηλ είναι κόμικ ! Πόσο μάλλον όταν η απόδοση σε graphic novel γίνεται από το Θανάση Πέτρου, κομίστα που αναδείχθηκε από τη "Γαλέρα" πιο πολύ, με "λαϊκή" γραμμή και εξαιρετικό χρώμα και τον βετεράνο Δημήτρη Βανέλλη στην απόδοση του κειμένου.
Τι να πω, είμαι πολύ χαρούμενος που η δημιουργία κόμικ,μιας μορφής τέχνης άμεσης αλλά με ιδιαίτερα εκφραστικά μέσα που έλκουν καταγωγή από το σινεμά,το σκίτσο,τη λογοτεχνία, τη γραφιστική τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα ! Η συνέχεια θα είναι καταπληκτική,προσεχώς...

Ας κυττάξουμε κατ' ευθείαν στα μάτια όλοι το "ζώο" που έχουμε μέσα μας

Ζούμε εδώ και κάμποσο καιρό έναν ιδιότυπο εμφύλιο πόλεμο που αργά ή γρήγορα θα ξεσπούσε ! Οσοι έχουν δει τη ταινία "λευκή κορδέλα" θα θυμούνται ότι αναφέρεται στον καθημερινό "έρποντα φασισμό" που διαχέεται κάθε μέρα στις ψυχές και ότι κάτι "τρομακτικό" δεν συμβαίνει σαν κεραυνός εν αιθρία αλλά προετοιμάζεται από καιρό σιγά-σιγά μεθοδικά μέχρι να εκραγεί...Και ο καθημερινός φασισμός έχει να κάνει πάρα πολύ με την μισαλλοδοξία ! την μη ανοχή του άλλου, του ξένου, του διαφορετικού...Αυτού δηλ που βλέπει τα πράγματα διαφορετικά, ή που τυχαίνει να είναι διαφορετικός.Ο καθημερινός φασισμός τρέφεται από κάποιο πόλεμο και από κάποιον εχθρό.
Οι ίδιοι δημοσιογράφοι που καταργιούνται τον "κοινωνικό αυτοματισμό" δηλ τη μάχη ανάμεσα σε ομάδες εργαζομένων, οι ίδιοι τον καλλιεργούν μιλώντας για προνομιούχες υπηρεσίες,προκλητικές επιδοτήσεις,πονηρές κάστες, τεμπέληδες δημόσιους κ.ο.κ.
Μας έχουν ζαλίσει καθημερινά για τα πράγματα που πρέπει ν' αλλάξουν,ότι δεν πάει άλλο, ότι πρέπει να γίνουμε περισσότερο παραγωγικοί-αφήνοντας κάποιους άλλους χωρίς δουλειά-οι φαρμακοποιοί φταίνε που είναι ακριβά τα φάρμακα, οι γιατροί φταίνε που δεν δουλεύει σωστά το ΙΚΑ, οι συνδικαλιστές που βουλιάζει ο ΟΣΕ, οι καθηγητές που υπάρχει η παραπαιδεία κ.λ.π.
Οι μόνοι σωστοί είναι οι λεγόμενοι ιδιωτικοί υπάλληλοι, που παίρνουν 800 ευρώ και δουλεύουν μέχρι τις 7.οο το βράδυ χωρίς υπερωρίες, με ελαστικό ωράριο, με μειώσεις μισθών, με φωνές, απειλές, ρουφιανιές !Ολοι πρέπει να γίνουμε έτσι! να δουλεύουμε με μισά λεφτα, διπλάσιο χρόνο και αν χρειαστεί και περισσότερο !
Ομως λίγο ως πολύ η κατάσταση στην ελληνική πραγματικότητα είναι δεδομένη.Εκεί που πραγματικά "εξεγείρονται συνειδήσεις" είναι το θέμα με τους μετανάστες.Ανθρωποι που χάνουν την επαφή με τον ρόλο τους στην κοινωνία (εργασία),που βιώνουν μια κρίσιμη περίοδο με συγγενείς, φίλους, γείτονες καθώς έχει διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός και έχουν χαθεί οι παλιές αξίες,που έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους προς κάθε δημόσια και πολιτική προστασία, βλέπουν τους μετανάστες τους σκουρόχρωμους, αλλόγλωσσους, αδιάφορους, φτωχούς, πεινασμένους σαν απειλή, σαν κάτι αλλόκοτο και σαν κάτι μη αποδεκτό !
Ζω για χρόνια σε μια γειτονιά όπου κυριαρχούν ξένοι. Τα μικρά σπιτάκια που κάποτε τα κατοικούσαν συνηθισμένοι νεοέλληνες και πια δεν τα προτιμούν οι νεώτεροι λόγω του ότι είναι μικρά και ερειπωμένα-ενώ είναι δύσκολο να δοθούν με αντιπαροχή-τα έπιασαν σιγά-σιγά Πακιστανοί.Λιγότεροι Ρώσοι.Ησυχοι εργένηδες που μένουν πέντε-πέντε μιλάνε με ένρηνο λόγο για ώρα στα καρτοτηλέφωνα και τα κινητά και αρέσκονται στις βιντεοταινίες με τη Ναργκίς. Ενας άλλος κόσμος δηλαδή.Συγκεντρώνονται και τρώνε κάτι με ρύζι και πολλά μπαχάρια στο εστιατόριο που είναι και τζαμί συζητάνε ήσυχα και βάζουν σιγά κάτι ινδικά τραγουδάκια. Παιδιά δεν υπάρχουν, σπάνια γυναίκες.Είναι καλοί έμποροι, γι αυτό και τους προτιμάνε σαν βοηθούς στις λαϊκές, ανοίγουν μαγαζιά, υπάλληλοι στα βενζινάδικα, στις οικοδομές πάνω στις σκαλωσιές, γενικώς κάνουν μαύρες βοηθητικές δουλειές.Γεμίζουν τα χωράφια της φράουλας στη Μανωλάδα.Πάρα πολλοί είναι ανασφάλιστοι.Τελευταία τους βλέπω και μαζεύουν χαρτιά απ' τα σκουπίδια.Δεν έχουν ιδιαίτερο άγχος πάντως να βρούν δουλειά, δείχνουν να τους ενδιαφέρει περισσότερο να μένουν εδώ και να επιβιώνουν!Τις σχόλες παίζουν κρίκετ, ένα σπορ που το κόλλησαν από την Αγγλική αποικιοκρατία.Είναι πράοι, ταλαίπωροι, φιλήσυχοι, ανεξίκακοι με ισχυρό θρησκευτικό συναίσθημα και ποτέ δεν έχει ακούσει κανείς για κλοπές η εγκλήματα που να είναι ανακατεμένοι...
Δεν πρόκειται ποτέ να ενσωματωθούν στην ελληνική πραγματικότητα, ούτε το θέλουν άλλωστε, αφού ζούν στην Ελλάδα σωματικά ενώ ψυχικά ανήκουν στις οικογένειές τους στην πατρίδα τους, έχουν τελείως διαφορετική νοοτροπία και περιορίζονται να μαθαίνουν τα βασικά ελληνικά.Παρ'όλ' αυτά το 2004 στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού κυπέλλου, βγήκαν στους δρόμους με ελληνικές σημαίες και πανηγύριζαν !
Οπως διαβάζω στο "εψιλον"(20-03-11) στο αφιέρωμα στις πατρίδες που εγκαταλείπουν οι μετανάστες, το Πακιστάν μοιάζει να είναι το επίκεντρο όλων των συμφορών: πόλεμοι, δικτατορίες, εσωτερικές ταραχές, σεισμοί, πλημμύρες και φτώχεια, απίστευτη φτώχεια γύρω στο 30%.Κάποια στιγμή πέσανε στα γαμψά νύχια του ΔΝΤ και αγωνίζονται να ξεμπλέξουν, αναλφαβητισμός γύρω στα 50%, και από πάνω κατηγορούνται και για "ταλιμπανοποίηση" δηλ για υπόθαλψη της Αλ Κάϊντα και για ακραίες μουσουλμανικές συμπεριφορές.
Μοιάζουν να ζούν μια παράλληλη ζωή, περιορισμένοι στον κλειστό περίγυρό τους, μετακομίζουν όπου βρίσκονται την γραφική ανατολική τους παράδοση : Μπούρκες, σαρίκια,βράκες, χιτώνια φέρανε εξωτικό χρώμα στο γαλανόλευκο,φωτεινό ελληνικό τοπίο.
Αλλά τι να πείς στην κυρία Ελένη, κυρία Σοφία που βγαίνει απ' το σπίτι της και ψάχνει να βρεί κάποιον να μιλήσει και πέφτει πάνω σε περίεργους τύπους με σαγιονάρες και σαρίκια! Που μέσα σε μια δεκαετία εκεί που ζούσε στην Αγ. Τριάδα βρέθηκε να ζεί στο Πεσαβάρ με τα ξένα μαγαζιά και τις αλλόκοτες γλώσσες !
Αν κάνω μια σύγκριση του πριν με το μετά, μου φαίνεται σα να είναι η τωρινή κατάσταση συνέπεια της προηγούμενης, αφού η παραδοσιακή γειτονιά- η ρομαντική με την ανθρωπιά και τη συμπόνοια είχε πια εκλείψει η ίσως και ποτέ δεν υπήρξε όπως τη θεωρούσαμε-αντίθετα είχε μετατραπεί σ'ένα συνονθύλευμα από μικροϊδιοκτήτες που μαλώνανε για το ποιός θα πρωτοπιάσει με το αυτοκίνητό του τη θέση στο δρόμο, που δυσκολευόντουσαν να πουν καλημέρα ο ένας στον άλλο, με μυριάδες προβλήματα, αρρώστιες και ανέχεια, αλλά πιο πολύ φθόνο για τον δίπλα που κάποια στιγμή εκδηλωνόταν εκρηκτικά με τον παραδοσιακό ελληνικό καυγά και ο ένας δάγκωνε κυριολεκτικά τον άλλον.
Επιστέγασμα λοιπόν και συνέχεια αυτής της κατάστασης είναι η σημερινή ! Ο νεοέλληνας που ήρθε απ' το χωριό του, μένει στην πολυκατοικία και παλεύει για ένα "αξιοπρεπές" μεροκάματο με όλους τους τρόπους, αισθάνεται σε καλύτερη θέση για πρώτη φορά απ' τον γείτονά του. Επειδή δε είναι και λίγο "ψυχοπονιάρης" αισθάνεται και λίγο συμπόνοια....Μέχρι εκεί όμως ! Δε θα μας καβαλήσουν κιόλας ! Αν μπορούμε μάλιστα να βγάλουμε κι εμείς κάτι απ' αυτούς, γιατί όχι!Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι Αλβανοί. Οι Αλβανοί είναι το alter ego των Ελλήνων. Εργατικοί,δραστήριοι,θρασείς,παθιασμένοι,επιδέξιοι και πονηροί σαν τους έλληνες της δεκαετίας του 50 (μοιάζουν λόγω και της φυλετικής συγγένειας) δείχνουν να θέλουν να συνεχίσουν το έργο των νεοελλήνων: δηλ την ακατάσχετη οικοδομική δραστηριότητα,τη λαμογιά και τη κατανάλωση. Εχουν γεμίσει την ελληνική επαρχία με φθηνά και ικανά εργατικά χέρια που δουλεύουν απ' το πρωί μέχρι το βράδυ για να αγοράσουν το επόμενο μοντέλο της AUDI η για να κτίσουν κάποιο σπίτι. Δηλ το λεγόμενο "ελληνικό όνειρο". Οσο όμως είναι κακομοίρηδες, με χαμηλά μεροκάματα, αμόρφωτοι πάει καλά. Οταν όμως γίνονται σαν κι εμάς, αξιοπρεπείς, με περιουσία, αυτοκίνητο καλό κ.λ.π. μαύρο φίδι που τους έφαγε! γιατί έγιναν πια καλύτεροι από μας ...κι αυτό προκαλεί φθόνο.
Δυστυχώς ο έλληνας (παρ'όλο που δεν μ' αρέσει να γενικεύω) ζει για τον διπλανό του. Ζει για τη στιγμή που θα δικαιωθεί στα μάτια του διπλανού του.Δεν έχει φιλοσοφήσει τη ζωή σαν κάτι που αξίζει να ζήσει αυτός ο ίδιος και όχι για να το δει ο γείτονάς του, ο φίλος, ο συγγενής, ο συγχωριανός του.Σαν κάτι που αξίζει από μόνο του και όχι για να το δείξει. Αυτό δυστυχώς το έχουμε όλοι μας...Είναι μια μορφή "δικαίωσης" σε κάποιους για τα τραύματα που μας έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι κάποτε...
Ολη αυτή η εισαγόμενη "πολυπολιτισμικότητα" με μια επίφαση κοινωνιολογικής επιστημοσύνης είναι βέβαια εκ του πονηρού: ευνοήθηκε σιγά-σιγά με πρόσχημα τον ανθρωπισμό στην αρχή απέναντι στους πολιτικούς, πολεμικούς πρόσφυγες από όλες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, κατά δεύτερο για λόγους συμπαράστασης προς τους εθνικούς αδελφούς και σιγά-σιγά έγινε de facto πραγματικότητα, με απώτερο σκοπό τη μείωση όλων των μισθών, την εύκολη μετακίνηση του προλεταριάτου από χώρα σε χώρα για να ακολουθήσει το "κεφάλαιο" και τέλος την απάλειψη της λεγόμενης εθνικής συνοχής και αισθήματος.
Μέχρι κάποια στιγμή φαινότανε και σαν ανθρωπιστική κίνηση.Δινόταν κάποιο περίσσευμα της δυτικής ευμάρειας σ' αυτούς τους ανθρώπους που μπορούσανε να το αξιοποιήσουν για να βοηθήσουν τη χώρα τους. Επίσης εκτονώνετο λίγο ο ατμός απ' τα καζάνια που βράζαν στον τρίτο κόσμο.Οταν όμως η κατάσταση αφέθηκε ανεξέλεγκτη, τότε άρχισαν σοβαρά προβλήματα.Ιδίως για την Ελλάδα, που μέχρι πρότινος ηταν ξέφραγο αμπέλι και διακομιστικό κέντρο γι αυτούς τους ανθρώπους. Το δυστύχημα είναι, ότι ενώ η Ελλάδα ήταν "σταθμός" γι αυτούς, έγινε προορισμός αφού αποκλειστήκαν εδώ και ούτε μπροστά μπορούσαν να πάνε ούτε πίσω τους δεχόντουσαν.
Μ' αυτό το τρόπο φτάσαμε στο γκέτο της Αθήνας, όπου χιλιάδες άνθρωποι, έχουν καταλάβει κάποιες πλατείες και δρόμους και στέκονται άνεργοι, περνάνε την ώρα τους,στα μαγαζάκια της περιοχής, μερικοί καταλήγουν και στο έγκλημα. Μαζί τους σ' αυτό το σκηνικό και τα αποκυήματα της κρίσης: πρεζάκια, νιγηριανές πόρνες, άστεγοι, ζητιάνοι, συνθέτουν μια "αυλή των θαυμάτων" που μόνο ο Ουγκό στην "Παναγία των Παρισίων" έχει περιγράψει αριστοτεχνικά !
Είναι η εικόνα της "κρίσης" όμως παγκοσμιοποιημένη ! δηλ η εικόνα της ντόπιας κρίσης μαζί με την τριτοκοσμική. Και όλο το πράγμα συγκεντρωμένο σε μια περιοχή !
Σε μια εποχή όμως που όλα μας φταίνε,που δεν έχουμε τα στοιχειώδη,όπου μας ενοχλεί και ο διπλανός μας, σε μια εποχή όπου ο ένας ανταγωνίζεται τον άλλο για να έχει μόνο ένα πιάτο φαϊ, που ο καθένας αισθάνεται έντονη ανασφάλεια και φόβο,είναι μοιραίο να στραφούν τα πυρά ενάντια στους μετανάστες, δηλ ενάντια στον αδύναμο κρίκο της κοινωνίας που όμως προκαλεί φόβο.Και η κατάληξη είναι αυτό που στη πραγματικότητα θα ήθελε να κάνει( κακώς βέβαια)η Πολιτεία αλλά δεν τολμά, αφήνει να το κάνουν κρανοφόροι με σημαίες -δεν ξέρω αν πραγματικά το κράνος προστατεύει κάτι "πολύτιμο"- και αγανακτισμένοι συμπολίτες που εξωτερικεύουν όλη την απόγνωσή τους προς λάθος κατεύθυνση...Η λύση? Η λύση θα ήταν ας πούμε να βρούνε όλοι δουλειά ή τροφή, αλλά εδώ δεν μπορούνε να βρούνε οι ντόπιοι!

Τα ψιλά γράμματα θάπρεπε να είναι πρώτη είδηση......

Αντιγράφω από τη Ελευθεροτυπία της Τρίτης 3-5-11 :
Εβγαλαν στο Facebook φωτογραφίες της καθηγήτριας
"Εβγαλαν φωτογραφίες της καθηγήτριάς τους, με φόντο τον μαυροπίνακα, δύο μαθητές του Γυμνασίου Νέου Αγχιάλου, κατά τη διάρκεια μαθήματος στις αρχές Απριλίου.Την επομένη κιόλας ημέρα "κυκλοφορούσαν" στο Facebook στολισμένες με ύβρεις από 10 άλλους μαθητές της ίδιας τάξης.Το περιστατικό είναι το δεύτερο που σημειώθηκε το τελευταίο διάστημα στην περιοχή, έπειτα από την ομαδική αποβολή δεκάδων μαθητών Γυμνασίου του Πολεοδομικού Συγκροτήματος Βόλου...Η εκπαιδευτικός των φωτογραφιών σοκαρίστηκε από τη συμπεριφορά των μαθητών της. Η πράξη τους συζητήθηκε κατά τη διάρκεια έκτακτης σύγκλισης του συλλόγου των καθηγητών και αποφασίστηκε πενθήμερη αποβολή στους δύο "δράστες" και τριήμερη αποβολή στους σχολιαστές των φωτογραφιών....

Απειλούσαν να λυντσάρουν τον 25χρονο φαντάρο
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ενταση επικράτησε χθες το πρωί έξω από το Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης κατά την προσαγωγή του 25χρονου φαντάρου που κατηγορείται για τη δολοφονία της 23χρονης φίλης του, την περασμένη βδομάδα στις Σέρρες.Περίπου 50 άτομα από το οικογενειακό περιβάλλον της άτυχης κοπέλας είχαν συγκεντρωθεί και απειλούσαν να τον λιντσάρουν.
Ο νεαρός, που τελικά προφυλακίστηκε, μετήχθη για να απολογηθεί στον ανακριτή από το 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν φρουρούμενος τις προηγούμενες μέρες, καθώς απειλούσε να αυτοκτονήσει.Αστυνομικοί και στρατονόμοι ουσιαστικά τον φυγάδευσαν προκειμένου να μην έλθει σ' επαφή με τους εξαγριωμένους συγγενείς που ζητούσαν την παραδειγματική τιμωρία του και φώναζαν "ισόβια". Για περίπου δύο ώρες είχαν αποκλίσει την οδό Καυταντζόγλου, όπου βρίσκεται η κεντρική είσοδος του Στρατοδικείου.
Σύμφωνα με πληροφορίες, μέσα σε λυγμούς, ο 25χρονος υποστήριξε ότι καβγάδισαν για "προσωπικούς λόγους" και το θύμα τον χαστούκισε.Τότε εκείνος την άρπαξε από τον λαιμό και τη στραγγάλισε ενώ βρισκόταν υπό την επήρεια αλκοόλ.

Και από την Ελευθεροτυπία της Πέμπτης 5-5-11
Σκοτώνουν τους ανθρώπους όταν γεράσουν
Ενας ηλικιωμένος, που κάθεται μόνος στο παγκάκι, αποτελεί πλέον εικόνα της καθημερινότητας.Μέχρι χθες, οι συγγενικοί δεσμοί ήταν ισχυροί.
Σήμερα, σύμφωνα με ειδικούς της γραμμής ζωής για ηλικιωμένους, λόγω της κρίσης, παρατηρούνται περιστατικά εγκατάλειψης γονιών από τα ίδια τα παιδιά τους, που πριν τους πρόσεχαν. Αλλοι πέφτουν θύματα οικονομικής εκμετάλλευσης από το συγγενικό τους περιβάλλον.
Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΑΣ από το 2006 μέχρι σήμερα στη χώρα μας εξαφανίστηκαν 1067 ηλικιωμένοι και βρέθηκαν 865, από τους οποίους οι 155 ήσαν νεκροί.Το 18,93% των εξαφανισθέντων αναζητούνται ακόμη.
Οι ηλικιωμένοι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας. Οταν εξαφανίζεται κάποιος, δεν λαμβάνεται φαρμακευτική αγωγή, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η ζωή του. Η γραμμή ζωής Silver Alert ξεκίνησε τη λειτουργία της μόλις πριν ένα μήνα. Οταν εξαφανίζεται κάποιος ηλικιωμένος, τα στοιχεία του προβάλλονται σε σταθμούς των μέσων ενημέρωσης και μέσων μεταφοράς, ώστε να κινητοποιηθούν οι πολίτες.Ο κοινωνικός λειτουργός, Μανώλης Μπούρας, σήκωσε το τηλέφωνο της γραμμής ζωής (1065), στην οποία απαντούν πέντε άτομα, χωρίς καθυστέρηση: "Αρκετοί πολίτες, που παρατηρούν ηλικιωμένοι να περιφέρονται άσκοπα στους δρόμους, τηλεφωνούν και ενημερώνουν. Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να βρεθούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα.Αλλοι καταγγέλλουν περιπτώσεις οικονομικής εκμετάλλευσης ,σωματικής και ψυχολογικής κακοποίησης ηλικιωμένων από τους συγγενείς τους η από ανθρώπους που τους φροντίζουν"....Ηδη 3600 μοναχικοί ηλικιωμένοι περιμένουν να πάρουν τη συσκευή "κόκκινο κουμπί" που το φορούν στο χέρι και το πατάνε, για να μιλήσουν σε κάποιο ειδικό τη δύσκολή στιγμή, για να μεταφερθούν στο νοσοκομείο....

Δικογραφία για τέσσερις για το θάνατο της 16χρονης.
ΡΕΘΥΜΝΟ
Δικογραφία σε βάρος τεσσάρων ατόμων σχηματίστηκε από την υποδιεύθυνση Ασφαλείας Ρεθύμνου για το θάνατο της 16χρονης Στέλλας Ακουμανάκη ανήμερα το Πάσχα, λόγω δηλητηρίασης από υπερβολική περιεκτικότητα αλκοόλ στο αίμα της, όπως διαπιστώθηκε από τη νεκροψία-νεκροτομή.
Οι δύο νεαροί -17 και 23 ετών- που μετέφεραν τη 16χρονη στο νοσοκομείο τα ξημερώματα του Σαββάτου και οι οποίοι σύμφωνα με την ανακοίνωση της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ρεθύμνου διασκέδαζαν μαζί της προηγουμένως σε νυχτερινά κέντρα, κατηγορούνται ότι την εξέθεσαν σε κίνδυνο και ότι ασέλγησαν σε βάρος της, αφού είχαν καταναλώσει προηγουμένως από κοινού ένα μπουκάλι ουίσκι σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της προανάκρισης στόχος των νεαρών, όπως αναφέρει η Αστυνομία,
"ήταν να εξαναγκάσουν την ανήλικη σε συνουσία,χωρίς όμως να τα καταφέρουν, λόγω της κατάστασης στην οποία περιήλθε από την κατανάλωση οινοπνεύματος, ενώ εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση αυτή προέβησαν διαδοχικά σε ασελγείς πράξεις σε βάρος της.

γλυκός θάνατος

Μουσικοί λαβύρινθοι

Οσο μεγαλώνω τόσο πιο πολύ μ' αρέσουν πράγματα που παλιά θεωρούσα εξεζητημένα.Οπως για παράδειγμα η Jazz.Πόσο μάλλον αν πρόκειται για τους human touch ζωντανούς σε συνεργασία με τον Μπάμπη Παπαδόπουλο πρώην κιθαρίστα των "Τρυπών".Τι ωραία μονοπάτια, αυτοσχεδιασμοί, περάσματα μ'έναν Παπαδόπουλο διακριτικό λίγο αλλά με ωραίες συνθέσεις που θυμίζαν τα παλιά παιξίματά του, φλερταρίσματα με λαϊκά κομμάτια κ.λ.π.

υπέροχο θάρρος