Σινεμά: όταν θέλω να σφυρίξω, σφυρίζω

Οταν θέλω να σφυρίξω σφυρίζω
Το βαθύτερο φιλοσοφικό νόημα αυτής της ταινίας του Φλορίν Σέρμπαν είναι ότι η τρέλα είναι στην ουσία ένα ζήτημα χρόνου.Οταν το μυαλό των άλλων ανθρώπων συνεχίζει τις περίπλοκες και αρμονικές κινήσεις το μυαλό του τρελού κάνει περιδινήσεις.Οταν το πρόβλημα είναι εύκολο και σύ οδηγείσαι σε λάθος λύση, όταν σου δίνεται ο παράδεισος και ψάχνεις ένα δρόμο να φύγεις, όταν σου δίνεται η ελευθερία και ρωτάς ελευθερία για τί? για να κάνω τί?και μένεις στη σκλαβιά !
Είναι μια χρονική στιγμή όπου η δική σου αλήθεια, η δική σου αίσθηση για το καλό και το δίκαιο είναι πιο πιεστική και δυνατή από οτιδήποτε φυσιολογικό,σωστό και στην ώρα του.Μ' αυτή την έννοια,όλοι οι ήρωες είναι τρελοί, γιατί προτιμάνε ν' αποδείξουν την εσωτερική τους αλήθεια παρά να σκεφτούν λογικά και φοβισμένα.
Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που τολμάνε να πουν το αυταπόδεικτο και να το κατακυρώσουν με τις πράξεις τους, όταν όλοι οι άλλοι λένε δεν είναι ώρα, υπάρχουν κι άλλα πράγματα πιο σημαντικά, κοίτα τη δουλειά σου κ.λ.π. Αρα οι ήρωες είναι τρελοί γιατί δεν σκέφτονται το προσωπικό τους συμφέρον αλλά το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πως θα προβάλουν την αλήθεια τους και το προσωπικό τους μέτρο για το δίκαιο και το σωστό.Και λέγονται ήρωες γιατί το ίδιο πράγμα οι άλλοι φοβούνται να το κάνουν η γιατί τα μέσα και ο τρόπος που χρησιμοποιούνε είναι αναπάντεχα και ξαφνιάζουν.Γι αυτό και οι πράξεις τους είναι πέρα από τον ανθρώπινο χρόνο, είναι λίγο πιο μπροστά από τους άλλους και μένουν στη μνήμη.
Σε παράλληλη τροχιά βαδίζουν και οι "καθαροί" τρελοί οι οποίοι δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να εμμένουν χωρίς να ξέρουν το λόγο που το κάνουν,σε μια προσωπική άποψη για την εικόνα του κόσμου, μπερδεύοντας όπως εξηγεί ο Λακάν το πραγματικό-συμβολικό-φανταστικό.
Οταν μάλιστα είσαι σε μια φυλακή από 10 χρόνων για οκτώ χρόνια και νοιώθεις κατεστραμμένος τότε σου είναι πιο εύκολο να σκεφτείς παράλογα, έξω απ' το χρόνο, έξω απ' τον κόσμο που τον θεωρείς άπιαστο όνειρο για σένα και έτσι λοιπόν επιλέγεις κάτι για να εκδικηθείς αυτούς που σε πέταξαν έξω από τη μιά, ενώ από την άλλη κάνεις τα πάντα για να προτείνεις έναν κώδικα ηθικής εσύ που καταδικάστηκες σαν εγκληματίας.
Είναι μια "αντρική" ταινία καθώς υποβαθμίζει ελαφρά τον ρόλο της γυναίκας και την καθιστά ουδέτερη μάλλον,όμως έχει μια φρέσκια ματιά σχεδόν πρωτόγονη καθώς ο φακός συμπάσχει με τον πρωταγωνιστή και δίνει έντονες εικόνες με μυρωδιές και δύναμη γεμάτες από την τραγωδία του νεανικού σφρίγους που χτυπιέται αλύπητα έτσι ή αλλιώς άδικα...