Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014

αναστάτωση




    
Έχω ήδη πεθάνει δεν έζησα ποτέ !
Αυτό το αδύναμο δευτερόλεπτο που δεν είχα το θάρρος να κάνω την κίνηση
Ο χρόνος αυτή η κουστωδία των ακραιφνών παρωθήσεων 
σαν το σαλιγκάρι σέρνεται 
πάνω σε φθαρμένα καλώδια
Ξερνάει το αίμα του χύνεται περιπαθώς !
Και τώρα που μεγαλώσαμε 
είναι δυνατόν λες να συμβαίνει σε μένα αυτό ?
Είν' αλήθεια ή όνειρο ?
Κάθε κόκκαλο που ραγίζει
κάθε σάρκα που ματώνει μας κάνει πιο γλυκούς
ένα πετραδάκι στην ακολουθία της απεραντοσύνης
μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς ?
Τι είναι η ζωή ?
Εγώ που πάντα έψαχνα να βρω πόσο πιθανό είναι τ' απίθανο
λεω ότι ζωή είναι η συνομοταξία των ανομολόγητων πόθων μιας ανθισμένης κερασιάς και μιας ανυπόταχτης αστρικής περιδίνησης η μουσική αρμονία....




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου