Προβληματισμοί....

Πάλι στην εκπαίδευση λοιπόν. Σ' ένα γυμνάσιο....Εν μέσω καταιγίδας μέτρων, φτώχειας, κατάθλιψης
Αισθάνομαι ωραία να τραβάω όσο μπορώ την προσοχή των πιτσιρικάδων.Ένα κοριτσάκι μου είπε σήμερα : κύριε, τι χρησιμεύουν όλ' αυτά τα συν πλην άλφα, βήτα στην καθημερινή ζωή ?
Δεν της απάντησα, αλλά αν επέμενε θα της έλεγα ότι δεν μπορώ ακριβώς να σου εξηγήσω αλλά πάντως έχουν μια επίδραση στον τρόπο σκέψης, στον προγραμματισμό, στην οργανωτικότητα, στη δημιουργικότητα του καθενός. Μετά έχουν επίδραση στην άσκηση της υπομονής, της προσπάθειας, στην άσκηση της φαντασίας, της δημιουργίας δομών και αφαίρεσης !
Αλλά όλ' αυτά θα τα καταλάβαινε ? Καλύτερα να της έλεγα ότι τα "μαθήματα" των αρχαίων ήταν : Γεωμετρία, Αριθμητική, Αστρονομία και Μουσική. Αυτό πιθανώς να το καταλάβαινε.
Η Α΄ Γυμνασίου πιστεύω ότι έχει το πιο ελεύθερο πρόγραμμα και το βιβλίο δίνει ευκαιρίες για εξωσχολικό πειραματισμό, εξάσκηση, διαθεματικότητα, ιστορικά σημειώματα, ανάγνωση μαθηματικής λογοτεχνίας, σύνδεση με περαιτέρω μαθηματικές έννοιες η έννοιες της Φυσικής.
Μέχρι στιγμής τους έχω κάνει σπαζοκεφαλιές, επίδειξη power point με θέμα τις εφαρμογές των μαθηματικών, ιστορικά σημειώματα για τον Θαλή, τον Πυθαγόρα, τον Ευκλείδη την εφαρμογή του Πυθαγορείου "ενός" στην εύρεση "Πυθαγόρειας τριάδας" πράξεις με το δυαδικό σύστημα.
Όσο πιο εμπλουτισμένο είναι το μάθημα με τέτοιου είδους ερευνητικές εργασίες τόσο πιο ενδιαφέρον γίνεται όχι μόνο για τους μαθητές αλλά και για τους καθηγητές,
Η διδασκαλία στην τάξη πολλές φορές μου θυμίζει σχοινοβασία, πόσες ισορροπίες πρέπει κανείς να κρατήσει ? Να πει μόνο τόσα όσα τα παιδιά  καταλαβαίνουν, να μη φωνάζει αλλά να είναι κι αυστηρός, να πείθει και να μεταδίδει γνώσεις αλλά να είναι και διασκεδαστικός, να μη αφήνει να φανούν προς τα έξω τα προβλήματα που τον απασχολούν, να είναι μετρημένος, σχολαστικός αλλά και επιπόλαιος, δημιουργικός αλλά και τυπικός, γραφειοκράτης αλλά και αυτοσχεδιαστικός, να είναι συνεχώς αφιερωμένος  στους άλλους.
Και όλ' αυτά χρησιμοποιώντας ένα άκρως επικίνδυνο εργαλείο: την εξουσία της δασκαλοκεντρικής μάθησης, την εξουσία της αυθεντίας, την εξουσία που δίνει η αυθαιρεσία του να επιβάλεις την τάξη.
Ο Μπακούνιν, ο γνωστός αναρχικός σύγχρονος του Μαρξ, ήταν ιδιαίτερα αυστηρός απέναντι στην εξουσία των επιστημόνων :"οι επιστήμονες έχουν την έφεση να μετατραπούν σε δυνάστες των "αμόρφωτων μαζών" και τούτο διότι κάθε εκτελεστική εξουσία, πόσο μάλλον κάθε εξουσία που στηρίζεται σε ένα πανεπιστημιακό δίπλωμα, έχει την ιδιότητα να μετατρέπει αγαθούς ανθρώπους σε βάναυσους και έξυπνους ανθρώπους σε ηλίθιους"."Δώστε", γράφει ο Μπακούνιν,"την εξουσία (σε έναν επιστήμονα) και θα γίνει ο πιο ανυπόφορος απ' όλους τους τυράννους γιατί η αλαζονεία του επιστήμονα είναι απεχθής, προσβλητική και καταπιέζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο(...)Αφήστε (στους επιστήμονες) ελεύθερο δρόμο και θα αρχίσουν να κάνουν στην ανθρωπότητα αυτά τα πειράματα που κάνουν σήμερα στ' όνομα της επιστήμης στα κουνέλια, τους γάτους και τα σκυλιά". Η ηγεσία των "εξαιρετικών πνευμάτων" δεν θα είναι τίποτε άλλο παρά "ένα κρεβάτι του Προκρούστη, στο οποίο η περισσότερο ή λιγότερο φανερή βία του Κράτους θα μπορεί να εξαναγκάζει τη δυστυχή κοινωνία να ξαπλώσει".
Και τι μπορεί να κάνεις ? Όσο φιλελεύθερος και να είσαι αργά ή γρήγορα θα χρησιμοποιήσεις τέτοιες μεθόδους καταπίεσης, αλλοτρίωσης, εξαναγκασμού. Πρέπει να διαφυλάξεις την προσωπική σου ακεραιότητα και υγεία. Πρέπει να προχωρήσει το μάθημα, πρέπει να τηρηθούν κάποιοι κανόνες, πρέπει, πρέπει, πρέπει.....Οι ίδιοι οι μαθητές πολλές φορές παραπονούνται και λένε : ο κύριος, η κυρία δεν είναι αρκετά αυστηροί, δεν μπορούν να επιβληθούν....
Στο μάθημα, στην καθημερινότητα, πρέπει να είσαι ευέλικτος, να αλλάζεις αποφάσεις, να έχεις διαίσθηση και να σκέφτεσαι το συμφέρον του καθ'ενός παιδιού και όλων.
Όμως, βάζουμε τα παιδιά σε μια καρέκλα επί πέντε-έξι ώρες να ακούνε ανεξέλεγκτα πράγματα, πολλές φορές χωρίς διαφωνία, υποχρεωτικά, χωρίς εναλλακτική, με το στανιό. Στο τέλος για να τα βασανίσουμε  τους βάζουμε κι ασκήσεις πάνω σ' αυτά. Τους φωνάζουμε, τους δίνουμε αποβολές τους βάζουμε σε παρελάσεις, σειρές, πειθαρχία και μετά  έχουμε  την απαίτηση να μην έχει απήχηση στη ψυχή τους το έκτρωμα της "χρυσής αυγής".