Με κυνηγάνε όλοι...Το παραμικρό βλέμμα ή κίνηση σημαίνει συνεννόηση ότι είμαι κάτω από παρακολούθηση. Οποιοδήποτε γεγονός, συμβαίνει σαν επακόλουθο αυτής της καταδίωξης ή κατά ένα περίεργο τρόπο τα πάντα έχουν μια παραφυάδα που συνδέεται με την κατάσταση μου !
Κι αυτή είναι πολύ άσχημη...
Δεν ξέρω τι ακριβώς έχω κάνει, όμως νοιώθω προοδευτικά να ξετυλίγεται το κουβάρι της αποκάλυψης του εγκλήματος που έχω διαπράξει. Ας πούμε πιάνομαι από μια λέξη. Συζητάω απλά με κάποιον και λέει σε μια στιγμή :
- Πιάσ' το αυγό και κούρευτο.
- Ποιό δεν κατάλαβα
- Πιάσ' το αυγό και κούρευτο, το λες για μένα επειδή δεν έχω κουρευτεί !
- Όχι ρε κοπέλα μου, είσαι καλά ?
- Εγώ είμαι καλά, εσύ όμως όπως βλέπω ξέρεις τα πάντα για μένα,ότι δεν έχω
κουρευτεί ας πούμε...
- Καλά, καλά γειά σου τώρα.
Υπάρχει γύρω μου απλωμένο ένα τεράστιο δίχτυ. Η παραμικρή κίνηση, μεταφέρεται με γρανάζια στην κίνηση του δείχτη του ρολογιού που μετράει αντίστροφα το χρόνο μέχρι τη σύλληψή μου. Αργά, μεθοδικά μαζεύονται τα στοιχεία που συνθέτουν το puzzle της κατηγορίας εναντίον μου.
Ας πούμε, ο Κώστας καθαρίζει τα τζάμια.Όμως ταυτόχρονα μαζεύει τ' αποτυπώματα που τυχόν έχω αφήσει. Ο Κώστας καθώς μιλάει με την Μαρία της μεταφέρει με κώδικα αυτά τα στοιχεία.
Π.χ. της λέει "καλημέρα Μαρία". Το "καλημέρα" στον κώδικα σημαίνει : "υπάρχουν αποτυπώματα στα τζάμια". "Στις ομορφιές σου είσαι σήμερα" σημαίνει : "πήγαινε και πες στον υπεύθυνο ότι η διαδικασία αποκάλυψης προχωράει".
Δεν τους αντέχω άλλο ! Να εξαφανιστούν να μην τους ξαναδώ...Τόσα χρόνια με κυνηγάνε ! Τι θέλουν από μένα ?
Όπου πηγαίνω τους βλέπω μπροστά μου. Ξεροβήχω και μουρμουράω αδιάφορα για να τους δείξω ότι τους αναγνώρισα. Τέρμα το κρυφτούλι. Δεν τους φοβάμαι. Την επόμενη φορά θα τους αντιμετωπίσω έστω και με τη βία.
Το πρώτο πουτ...άκι που θα μασήσει τσίχλα επιδεικτικά θα φάει μπουνιά !
Ο πρώτος γελοίος που θα φυσήξει στα μούτρα μου μαύρο θα φάει φτήσιμο !
"Μάσημα τσίχλας " γι αυτούς σημαίνει ότι μ' έχουν εντοπίσει και με κοροϊδεύουν.
"Κάπνισμα μαύρου και φύσημα στα μούτρα μου" σημαίνει ότι θέλουν να με μεθύσουν και να με εκμεταλλευτούν.
Βαρέθηκα τα περίεργα και και ειρωνικά βλέμματά τους. Όπου πηγαίνω με κοιτάζουν με κακία.
Τι κοιτάζουν ? Τους φαίνεται κάτι περίεργο ?
Πρώτη φορά βλέπουν άνθρωπο με κατάθλιψη ? Τι τους φαίνεται περίεργο ? Που καμπουριάζω λίγο και είμαι ατημέλιτη ? Ας είχαν κι αυτοί τα προβλήματα που έχω εγώ και θα βλέπαμε !
Ας ήταν κι αυτοί κλεισμένοι είκοσι χρόνια σ' ένα σπίτι , να μην έχουν κανένα πρόγραμμα,όλη μέρα να το ξύνουν και σου λέω εγώ !
Χάπια, χάπια, χάπια.
Να μην ξεχάσω τα πρωϊνά, μόλις σηκωθώ, μετά τα μεσημεριανά και τέλος τα βραδυνά. Να μην μπορώ να περπατήσω, να μιλήσω, να πιω ένα ποτό.
Τα χάπια είναι η λύση για τους εφιάλτες, τις παραισθήσεις, τις έμμονες ιδέες, λένε οι γιατροί, εγώ όμως βλέπω ότι τα χάπια είναι η λύση για τη διακοπή της ίδιας της ζωής. Όλη μέρα σέρνομαι, παραλημένη, χωρίς φλόγα, χωρίς χαρά, χαμένη στις ηλίθιες σκέψεις μου.
Ευτυχώς που υπάρχει και το τσιγάρο. Με λυτρώνει, μ' ανακουφίζει, με ηρεμεί.
Εκεί που πάω να ζήσω, να αισθανθώ να παθιαστώ με κάτι έρχεται ο εφιάλτης : πρέπει να πάρεις το χάπι σου ! Γιατί για ποιο λόγο ? Δεν είμαι τρελή...Εσάς αν σας κυνηγούσε μια συμμορία παντού όπου πηγαίνετε τι θα κάνατε ? Δε θα φωνάζατε, δε θα βρίζατε, δε θα θυμώνατε ?
Αυτό κάνω κι εγώ...
Βλέπετε τίποτε το παράλογο ?
Μια φορά είδα στην τηλεόραση το γνωστό μεγαλοδικηγόρο Καρνέζη να διαφημίζεται σαν μπήχτης, καρδιοκατακτητής. Είναι κοντός, θρασύς, επιθετικός, ανακατεύεται σε όλα : αθλητισμό, πολιτική, δικηγορία, κοινωνικά θέματα. Όπου και να σταθείς τον βλέπεις. Περιοδικά, τηλεοράσεις, εφημερίδες.
Σέρνει από πίσω του έναν μύθο άντρα που χώνεται και βάζει κάτω τη γυναίκα. Ταυτόχρονα είναι γελοίος- σκέτη καρικατούρα. Πομπώδης, εγωπαθής...Ακριβώς όπως είναι και το αντρικό μόριο. Καμαρώνει ορθό και στεντόριο, απειλεί θεούς και δαίμονες. Λυσσάει και χυμάει...
Κάποια στιγμή εκτοξεύεται και μπήγεται στο μυαλό μου. Παίρνει χίλιες μορφές. Πότε γίνεται Καρνέζης, πότε ο Θοδωρής ο ταξιτζής που μου την είχε πέσει κάποτε, πότε ο ένας. πότε ο άλλος.
Είναι το σύμβολο της επιθετικότητας, της εξαπάτησης, της εκμετάλλευσης, της αποπλάνησης.
Τι θέλεις ρε γελοίε πάλι από μένα ?
Τι θέλεις ρε κοντοστούπη, χαμένε, ρεζίλη ? Αυτό θέλεις, αυτό ?
Πάρτο ρε μαλ...., πάρτο.
Νάτο ρε, πάρτο.
Γάμ.....με ρε, γάμ...με.ρε γελοίε, γάμ....με !!
Κυνηγάνε να το γαμ...ουν !
Κυνηγάνε να το γαμ...ουν !
Κυνηγάνε να το γαμ...ουν !
Παντού όπου στραφώ, βλέπω λιγούρηδες, σάλια να τρέχουν, φουσκωμένα υπογάστρια, βλέμματα λάγνα. ¨Οπου και να κινηθώ μου βάζουν χέρι, με χαϊδεύουν. Η λαγνεία σιγά-σιγά γίνεται κακία, η διέγερση γίνεται μίσος, το πάθος γίνεται επιθετικότητα.
Δεν το αντέχω όλο αυτό. Κάποια στιγμή θα υποχωρήσω και θα αφεθώ να γίνω βορά του πλήθους. Η φτωχή κακομοίρα γαζέλα γίνεται θύμα των λεόντων που την ξεσκίζουν. Άλλος της τραβάει το παντελόνι, άλλος το μπουφάν. Μου σκίζουν τα ρούχα, με χτυπάνε και γω κάθομαι κάτω παθητικά περιμένοντας το θάνατό μου. Έναν οδυνηρό, βασανιστικό θάνατο.
Θέλω κι εγώ να γίνω ένα με τον κόσμο, τους κοιτάζω και τους επιθυμώ. Ερωτεύομαι, σμίγω με τους άλλους αλλά αυτή η επιθυμία σε λίγο γίνεται εφιάλτης. Νοιώθω να μου λένε : η επιθυμία σου αυτή είναι ευκαιρία για μας. Είναι αφορμή να σε συντρίψουμε. Τους κοιτάζω και νομίζω ότι αυτό που θέλω εγώ το θέλουν κι αυτοί. Όμως δεν είναι έτσι. Αυτοί θέλουν πολλά περισσότερα. Με καρφώνουν με τα ηλίθια βλέμματά τους γεμάτα απειλές και κακία.
Μοιάζει να συμβαίνει το εξής : με τα μάτια και τη γλώσσα του σώματος, εκπέμπω την επιθυμία, αυτοί την εισπράττουν και την μετασχηματίζουν σε κάτι κακό που το επιστρέφουν στον αρχικό πομπό. Γι αυτό γεμίζω κακία. Είμαι ο φορέας όλης της κακίας του κόσμου.
Πολλές φορές αυτή η κακία, εκφράζεται με οίκτο, άλλες πάλι με λοιδορία.
Δεν το αντέχω όλο αυτό ! Θέλω ν' αντιδράσω, να φωνάξω, να ουρλιάξω : ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
Φύγεται ρε πούστηδες απ' τη ζωή μου. Αφήστε με.
Θα σας κάνω μήνυση, θα σας κάνω μήνυση, θα σας κάνω μήνυση .....
Θέλω ν' απαλλαγώ, θέλω ν'απαλλαγώ, θέλω ν'απαλλαγώ.
Λέω συνεχώς συνθήματα, σαν μαγικές λέξεις, ξόρκια που στρέφονται κυρίως προς τα μένα, για ν' απαλύνουν τον πόνο μου, το φόβο μου.
Το κεφάλι μου πονάει, η καρδιά μου χτυπάει, έχω άγχος, δεν ξέρω τι θέλω, νοιώθω να πνίγομαι....
Θέλω να βγω έξω, όμως έξω παραφυλάνε τα θηρία...
Μέσα έχω πανικό, έξω φόβο. Δεν ξέρω τι να επιλέξω. Είμαι το κέντρο του σύμπαντος. Όλα περιστρέφονται γύρω από μένα. Ότι συμβαίνει, εμένα έχει αφορμή και καταλήγει σε μένα. Ο κόσμος κινείται για μένα. Ότι συμβαίνει γύρω έχει σκοπό να με καθυποτάξει.
Η τεράστια πόλη γύρω μου μετασχηματίζεται σ' ένα μικρό χωριό όπου περιδιαβαίνουν οι ίδιες και απαράλλακτες φάτσες. Ο Καρνέζης, ο Θοδωρής ο ταξιτζής. το Χριστινάκι το πουτανάκι, ο Ελευθερόπουλος. Κάθε μέρα προοδευτικά σφίγγουν τον κλοιό. Χίλια διαφορετικά πρόσωπα έχουν γίνει πέντε το πολύ συγκεκριμένα. Γύρω μου έχει στηθεί ένα σκηνικό παραπλάνησης, εξαπάτησης.
Αλλά έχουν γνώση οι φύλακες. Τους έχω πάρει χαμπάρι. Προσπαθούν να μεταμφιεστούν αλλά τους καταλαβαίνω. Και συνεχώς τους αποκαλύπτω.
Πίσω κερατάδες !
Πίσω κερατάδες !
Κι αυτή είναι πολύ άσχημη...
Δεν ξέρω τι ακριβώς έχω κάνει, όμως νοιώθω προοδευτικά να ξετυλίγεται το κουβάρι της αποκάλυψης του εγκλήματος που έχω διαπράξει. Ας πούμε πιάνομαι από μια λέξη. Συζητάω απλά με κάποιον και λέει σε μια στιγμή :
- Πιάσ' το αυγό και κούρευτο.
- Ποιό δεν κατάλαβα
- Πιάσ' το αυγό και κούρευτο, το λες για μένα επειδή δεν έχω κουρευτεί !
- Όχι ρε κοπέλα μου, είσαι καλά ?
- Εγώ είμαι καλά, εσύ όμως όπως βλέπω ξέρεις τα πάντα για μένα,ότι δεν έχω
κουρευτεί ας πούμε...
- Καλά, καλά γειά σου τώρα.
Υπάρχει γύρω μου απλωμένο ένα τεράστιο δίχτυ. Η παραμικρή κίνηση, μεταφέρεται με γρανάζια στην κίνηση του δείχτη του ρολογιού που μετράει αντίστροφα το χρόνο μέχρι τη σύλληψή μου. Αργά, μεθοδικά μαζεύονται τα στοιχεία που συνθέτουν το puzzle της κατηγορίας εναντίον μου.
Ας πούμε, ο Κώστας καθαρίζει τα τζάμια.Όμως ταυτόχρονα μαζεύει τ' αποτυπώματα που τυχόν έχω αφήσει. Ο Κώστας καθώς μιλάει με την Μαρία της μεταφέρει με κώδικα αυτά τα στοιχεία.
Π.χ. της λέει "καλημέρα Μαρία". Το "καλημέρα" στον κώδικα σημαίνει : "υπάρχουν αποτυπώματα στα τζάμια". "Στις ομορφιές σου είσαι σήμερα" σημαίνει : "πήγαινε και πες στον υπεύθυνο ότι η διαδικασία αποκάλυψης προχωράει".
Δεν τους αντέχω άλλο ! Να εξαφανιστούν να μην τους ξαναδώ...Τόσα χρόνια με κυνηγάνε ! Τι θέλουν από μένα ?
Όπου πηγαίνω τους βλέπω μπροστά μου. Ξεροβήχω και μουρμουράω αδιάφορα για να τους δείξω ότι τους αναγνώρισα. Τέρμα το κρυφτούλι. Δεν τους φοβάμαι. Την επόμενη φορά θα τους αντιμετωπίσω έστω και με τη βία.
Το πρώτο πουτ...άκι που θα μασήσει τσίχλα επιδεικτικά θα φάει μπουνιά !
Ο πρώτος γελοίος που θα φυσήξει στα μούτρα μου μαύρο θα φάει φτήσιμο !
"Μάσημα τσίχλας " γι αυτούς σημαίνει ότι μ' έχουν εντοπίσει και με κοροϊδεύουν.
"Κάπνισμα μαύρου και φύσημα στα μούτρα μου" σημαίνει ότι θέλουν να με μεθύσουν και να με εκμεταλλευτούν.
Βαρέθηκα τα περίεργα και και ειρωνικά βλέμματά τους. Όπου πηγαίνω με κοιτάζουν με κακία.
Τι κοιτάζουν ? Τους φαίνεται κάτι περίεργο ?
Πρώτη φορά βλέπουν άνθρωπο με κατάθλιψη ? Τι τους φαίνεται περίεργο ? Που καμπουριάζω λίγο και είμαι ατημέλιτη ? Ας είχαν κι αυτοί τα προβλήματα που έχω εγώ και θα βλέπαμε !
Ας ήταν κι αυτοί κλεισμένοι είκοσι χρόνια σ' ένα σπίτι , να μην έχουν κανένα πρόγραμμα,όλη μέρα να το ξύνουν και σου λέω εγώ !
Χάπια, χάπια, χάπια.
Να μην ξεχάσω τα πρωϊνά, μόλις σηκωθώ, μετά τα μεσημεριανά και τέλος τα βραδυνά. Να μην μπορώ να περπατήσω, να μιλήσω, να πιω ένα ποτό.
Τα χάπια είναι η λύση για τους εφιάλτες, τις παραισθήσεις, τις έμμονες ιδέες, λένε οι γιατροί, εγώ όμως βλέπω ότι τα χάπια είναι η λύση για τη διακοπή της ίδιας της ζωής. Όλη μέρα σέρνομαι, παραλημένη, χωρίς φλόγα, χωρίς χαρά, χαμένη στις ηλίθιες σκέψεις μου.
Ευτυχώς που υπάρχει και το τσιγάρο. Με λυτρώνει, μ' ανακουφίζει, με ηρεμεί.
Εκεί που πάω να ζήσω, να αισθανθώ να παθιαστώ με κάτι έρχεται ο εφιάλτης : πρέπει να πάρεις το χάπι σου ! Γιατί για ποιο λόγο ? Δεν είμαι τρελή...Εσάς αν σας κυνηγούσε μια συμμορία παντού όπου πηγαίνετε τι θα κάνατε ? Δε θα φωνάζατε, δε θα βρίζατε, δε θα θυμώνατε ?
Αυτό κάνω κι εγώ...
Βλέπετε τίποτε το παράλογο ?
Μια φορά είδα στην τηλεόραση το γνωστό μεγαλοδικηγόρο Καρνέζη να διαφημίζεται σαν μπήχτης, καρδιοκατακτητής. Είναι κοντός, θρασύς, επιθετικός, ανακατεύεται σε όλα : αθλητισμό, πολιτική, δικηγορία, κοινωνικά θέματα. Όπου και να σταθείς τον βλέπεις. Περιοδικά, τηλεοράσεις, εφημερίδες.
Σέρνει από πίσω του έναν μύθο άντρα που χώνεται και βάζει κάτω τη γυναίκα. Ταυτόχρονα είναι γελοίος- σκέτη καρικατούρα. Πομπώδης, εγωπαθής...Ακριβώς όπως είναι και το αντρικό μόριο. Καμαρώνει ορθό και στεντόριο, απειλεί θεούς και δαίμονες. Λυσσάει και χυμάει...
Κάποια στιγμή εκτοξεύεται και μπήγεται στο μυαλό μου. Παίρνει χίλιες μορφές. Πότε γίνεται Καρνέζης, πότε ο Θοδωρής ο ταξιτζής που μου την είχε πέσει κάποτε, πότε ο ένας. πότε ο άλλος.
Είναι το σύμβολο της επιθετικότητας, της εξαπάτησης, της εκμετάλλευσης, της αποπλάνησης.
Τι θέλεις ρε γελοίε πάλι από μένα ?
Τι θέλεις ρε κοντοστούπη, χαμένε, ρεζίλη ? Αυτό θέλεις, αυτό ?
Πάρτο ρε μαλ...., πάρτο.
Νάτο ρε, πάρτο.
Γάμ.....με ρε, γάμ...με.ρε γελοίε, γάμ....με !!
Κυνηγάνε να το γαμ...ουν !
Κυνηγάνε να το γαμ...ουν !
Κυνηγάνε να το γαμ...ουν !
Παντού όπου στραφώ, βλέπω λιγούρηδες, σάλια να τρέχουν, φουσκωμένα υπογάστρια, βλέμματα λάγνα. ¨Οπου και να κινηθώ μου βάζουν χέρι, με χαϊδεύουν. Η λαγνεία σιγά-σιγά γίνεται κακία, η διέγερση γίνεται μίσος, το πάθος γίνεται επιθετικότητα.
Δεν το αντέχω όλο αυτό. Κάποια στιγμή θα υποχωρήσω και θα αφεθώ να γίνω βορά του πλήθους. Η φτωχή κακομοίρα γαζέλα γίνεται θύμα των λεόντων που την ξεσκίζουν. Άλλος της τραβάει το παντελόνι, άλλος το μπουφάν. Μου σκίζουν τα ρούχα, με χτυπάνε και γω κάθομαι κάτω παθητικά περιμένοντας το θάνατό μου. Έναν οδυνηρό, βασανιστικό θάνατο.
Θέλω κι εγώ να γίνω ένα με τον κόσμο, τους κοιτάζω και τους επιθυμώ. Ερωτεύομαι, σμίγω με τους άλλους αλλά αυτή η επιθυμία σε λίγο γίνεται εφιάλτης. Νοιώθω να μου λένε : η επιθυμία σου αυτή είναι ευκαιρία για μας. Είναι αφορμή να σε συντρίψουμε. Τους κοιτάζω και νομίζω ότι αυτό που θέλω εγώ το θέλουν κι αυτοί. Όμως δεν είναι έτσι. Αυτοί θέλουν πολλά περισσότερα. Με καρφώνουν με τα ηλίθια βλέμματά τους γεμάτα απειλές και κακία.
Μοιάζει να συμβαίνει το εξής : με τα μάτια και τη γλώσσα του σώματος, εκπέμπω την επιθυμία, αυτοί την εισπράττουν και την μετασχηματίζουν σε κάτι κακό που το επιστρέφουν στον αρχικό πομπό. Γι αυτό γεμίζω κακία. Είμαι ο φορέας όλης της κακίας του κόσμου.
Πολλές φορές αυτή η κακία, εκφράζεται με οίκτο, άλλες πάλι με λοιδορία.
Δεν το αντέχω όλο αυτό ! Θέλω ν' αντιδράσω, να φωνάξω, να ουρλιάξω : ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
Φύγεται ρε πούστηδες απ' τη ζωή μου. Αφήστε με.
Θα σας κάνω μήνυση, θα σας κάνω μήνυση, θα σας κάνω μήνυση .....
Θέλω ν' απαλλαγώ, θέλω ν'απαλλαγώ, θέλω ν'απαλλαγώ.
Λέω συνεχώς συνθήματα, σαν μαγικές λέξεις, ξόρκια που στρέφονται κυρίως προς τα μένα, για ν' απαλύνουν τον πόνο μου, το φόβο μου.
Το κεφάλι μου πονάει, η καρδιά μου χτυπάει, έχω άγχος, δεν ξέρω τι θέλω, νοιώθω να πνίγομαι....
Θέλω να βγω έξω, όμως έξω παραφυλάνε τα θηρία...
Μέσα έχω πανικό, έξω φόβο. Δεν ξέρω τι να επιλέξω. Είμαι το κέντρο του σύμπαντος. Όλα περιστρέφονται γύρω από μένα. Ότι συμβαίνει, εμένα έχει αφορμή και καταλήγει σε μένα. Ο κόσμος κινείται για μένα. Ότι συμβαίνει γύρω έχει σκοπό να με καθυποτάξει.
Η τεράστια πόλη γύρω μου μετασχηματίζεται σ' ένα μικρό χωριό όπου περιδιαβαίνουν οι ίδιες και απαράλλακτες φάτσες. Ο Καρνέζης, ο Θοδωρής ο ταξιτζής. το Χριστινάκι το πουτανάκι, ο Ελευθερόπουλος. Κάθε μέρα προοδευτικά σφίγγουν τον κλοιό. Χίλια διαφορετικά πρόσωπα έχουν γίνει πέντε το πολύ συγκεκριμένα. Γύρω μου έχει στηθεί ένα σκηνικό παραπλάνησης, εξαπάτησης.
Αλλά έχουν γνώση οι φύλακες. Τους έχω πάρει χαμπάρι. Προσπαθούν να μεταμφιεστούν αλλά τους καταλαβαίνω. Και συνεχώς τους αποκαλύπτω.
Πίσω κερατάδες !
Πίσω κερατάδες !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου