Διαβάζω αυτό το καιρό την : "οικονομία της κρίσης" των Ρουμπινί, Μίμ ένα αξιόλογο βιβλίο που ανατέμνει τη διαδικασία με την οποία ξεκίνησε αυτή η κρίση η χειρότερη την περίοδο μετά από εκείνη του 30 και βασικά διαλύει κάθε αυταπάτη για αυτορρύθμιση του συστήματος, για ελευθερία της αγοράς και κάθε μεταφυσική δοξασία για κακή συγκυρία, αστάθμητους παράγοντες κ.λ.π. Ο Ρουμπινί, που θεωρείτο μέχρι πρότεινος τερατολόγος και δόκτορ της καταστροφής, δικαιώνεται εκτός των άλλων δυστυχώς, από αυτή την εναργή ανάλυση της πτώσης στο γκρεμό που τόσο βαριά και με τόσο δυσβάστακτους όρους πληρώνει και η Ελλάδα.
Σύμφωνα λοιπόν μ' συτή την ανάλυση, το κακό ξεκίνησε όταν το σκιώδες τραπεζικό σύστημα, τα golden boys με τα bonus και η συναίνεση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας οδήγησαν σ' ένα παζάρι και σ'ένα τζογάρισμα των λεγόμενων τιτλοποιημένων επισφαλών υποθηκευμένων δανείων ! Δηλ ο συμβατικές τράπεζες οι κατά τα άλλα νόμιμες και "ηθικές" μετατόπισαν τον κίνδυνο της μη πληρωμής ενός δανείου στο παρατραπεζικό σύστημα που άλλο που δεν ήθελε, έφτιαξε έναν ολόκληρο μηχανισμό παραγωγής χρεογράφων-τοξικών ομολόγων κυρίως CDO τα οποία τα αναβάπτιζαν σαν αξιόλογα με το αζημίωτο οι "παστρικές" εταιρείες οι τόσο γνωστές της Ελλάδας: Fitch, Standard & Poor's, Moody's.Με άλλα λόγια είχε πραγματοποιηθεί η μεγαλύτερη φούσκα των εποχών ! Οταν πια άρχισε να καθαρίζει η ομίχλη και ταυτόχρονα η απάτη από την αλήθεια και να μην πληρώνονται ως ήταν φυσικό τα δάνεια τότε άρχισε ένα ντόμινο εξελίξεων με αρχή την κατάρρευση της Lehman Brothers. Διαβάζω από το βιβλίο σελ.68:" Η είδηση ότι τόσο πολλές αξιοσέβαστες τράπεζες είχαν μεταφέρει ένα μόνο μέρος του κινδύνου σε εξωτερικούς επενδυτές- κρατώντας το υπόλοιπο στου δικούς τους ισολογισμούς- έσπειρε περισσότερο πανικό. Η συνειδητοποίηση ότι κάθε σημαντικός και ασήμαντος παίκτης του παγκόσμιου χρηματοοικονομικού συστήματος είχε λιγο πολύ εκτεθεί σε τοξικά περιουσιακά στοιχεία πυροδότησε μια μεγάλης κλίμακας κρίση. Κανείς δεν ήξερε ποιος είχε μολυνθεί με τέτοια περιουσιακά στοιχεία και σε τί βαθμό.Ενα ολόκληρο χρηματοοικονομικό σύστημα που ευδοκιμούσε στην αδιαφάνεια και στην πολυπλοκότητα είχε αρχίσει να καταρρέει".
Και παρακάτω στη σελ. 162:" Οι εκατοντάδες εξωτραπεζικοί δανειστές ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων, οι οποίοι δρούσαν στην πρώτη γραμμή της δημιουργίας στεγαστικών δανείων μειωμένης εξασφάλισης χωρίς να υπόκεινται σε ρυθμιστική εποπτεία, στηρίζονταν σε μεγάλο βαθμό στη βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση από μεγαλύτερες τράπεζες. Από τη στιγμή που τα στεγαστικά δάνεια μειωμένης εξασφάλισης άρχισαν με ολοένα και ταχύτερους ρυθμούς να μή εξυπηρετούνται, οι μεγαλύτερες τράπεζες αρνήθηκαν να ανανεώσουν τα πιστωτικά όρια των δανειστών. Ανήμποροι να βρούν δανειστή ύστατης ανάγκης, οι εξωτραπεζικοί δανειστές άρχισαν να χρεωκοπούν, θύματα μιας μαζικής απόσυρσης καταθέσεων του εικοστού πρώτου αιώνα. Ο πρώτος δανειστής που βούλιαξε ήταν η αποκαλούμενη με το κωμικά αταίριαστο όνομα Merit Financial, η οποία λέγεται ότι δεν είχε αφιερώσει περισσότερο από δεκαπέντε λεπτά στην εκπαίδευση των στελεχών του τμήματος δανείων της πριν τους ξαμολήσει στη γύρα για να συνάψουν δάνεια με ελάχιστη τεκμηρίωση, δάνεια του ψεύτη και δάνεια NINJA με δανειολήπτες δίχως δουλειά και εισόδημα.Εν τούτοις η Merit Financial δεν ήταν μόνη της. Μπορεί κάποιοι άλλοι εξωτραπεζικοί δανειστές να είχαν κρατήσει τα επαγγελματικά προσχήματα, αλλά οι δανειστικές πρακτικές τους δεν ήταν λιγότερο ύποπτες. Στα τέλη του 2006, δέκα ιδρύματα είχαν πτωχεύσει και η ροή των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων μέσω του αγωγού της τιτλοποίησης άρχισε να επιβραδύνεται.Στα τέλη Μαρτίου του 2007, ο αριθμός των εξωτραπεζικών δανειστών που είχαν καταρρεύσει είχε πια εκτοξευτεί στους πενήντα ή και παραπάνω".
Το θέμα είναι ότι οι ίδιες οι τράπεζες, ξεκίνησαν ένα παιχνίδι κερδοσκοπίας, τζογαρίσματος και εξαπάτησης ένω όταν πια τα πράγματα φτάσανε στο μη παρέκει άρχισαν να ζητούν την προστασία του κράτους. Η οποία βέβαια τους δόθηκε αφειδώς καθώς γι αυτές δεν ισχύει η ελευθερία της αγοράς και ο ανταγωνισμός μιας και οι κυβερνήσεις θυμηθήκανε τον Κέυνς διότι δεν θέλανε να πάθουν τα ίδια που πάθανε στην κρίση του μεσοπολέμου.Με τον ίδιο τρόπο το ξεπέρασμα της κρίσης γι αυτούς συνίσταται στη χρηματοδότηση από τους πολίτες αυτής της τακτικής που οδηγεί πάλι στη κρίση σ'ένα φαύλο κύκλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου