Ενα καταπληκτικό βιβλίο εκλαϊκευμένης φιλοσοφίας-ψυχολογίας είναι το : "Λακάν" του Σλοβένου θεωρητικού και φιλόσοφου Σλαβόϊ Ζίζεκ.Τόσο όμορφα γραμμένο και μεταφρασμένο απλό, με πολλά αναλυτικά παραδείγματα από τον παγκόσμιο κινηματογράφο του οποίου καθώς φαίνεται είναι λάτρης.Ο Λακάν ο τρομερός αυτός αναθεωρητής του Φρόϋντ δεν άφησε γραπτά κείμενα εκτός από τα σεμινάριά του γι αυτό όσοι ασχολήθηκαν με το έργο του προσέφεραν και προσφέρουν μεγάλη υπηρεσία.Ετσι κι αλλιώς η απήχηση που έχει κυρίως στις νέες γενιές είναι μεγάλη και εκτός του ότι ήταν ένας από τους θεωρητικούς που στηρίχτηκε ο Μάης του 68 αποτελεί σήμερα το δομικό λίθο κάθε αξιοπρεπούς ψυχαναλυτικής άποψης.Πρωτότυπες ιδέες όπως, η φάση του καθρέπτη,η σημασία της γλώσσας και της σημειολογίας στη συμπεριφορά, jouissance, φαλλός και η τριάδα: πραγματικού-φανταστικού-συμβολικού είναι καθημερινές αναφορές οποιασδήποτε ψυχαναλυτικής-ψυχολογικής συζήτησης...
Δεν μπλέκει καθόλου σε θεωρητικούς λαβυρίνθους αλλά απλά, κατανοητά χρησιμοποιώντας την προσέγγιση του Λακάν με παραδείγματα καταλήγει σε συμπεράσματα σχεδόν άμεσης χρήσης : Συζητάει για παράδειγμα για την επιθυμία, οποιαδήποτε επιθυμία είναι δική μας ή του Αλλου ? δηλ. του διπλανού μου, της κοινωνίας, των προτύπων:όπως το διατύπωσε ο Rilke : "Υπάρχει ένα πλάσμα εντελώς άκακο.Οταν περνάει μπροστά απ'τα μάτια σου ούτε που το προσέχεις και το ξαναξεχνάς αμέσως μετά.Αλλά άπαξ και τρυπώσει με κάποιο τρόπο στ'αυτιά σου αρχίζει ν'αναπτύσσεται εκεί, εκκολάπτεται και γνωρίζουμε περιπτώσεις όπου έχει διεισδύσει ακόμη και στον εγκέφαλο...Αυτό το πλάσμα είναι ο Πλησίον σου."
Η η αναφορά στις φαντασιώσεις :"Ο απώτερος στόχος του αναλυτή είναι να αφαιρέσει απ' το υποκείμενο τη θεμελιώδη φαντασίωση που οργανώνει το σύμπαν της (αυτο)εμπειρίας του. Το φροϋδικό υποκείμενο του ασυνειδήτου αναδύεται μόνο όταν μια κεντρική πτυχή της εμπειρίας τους υποκειμένου ( η θεμελιώδης φαντασίωσή του), υφιστάμενη μια πρωταρχική απώθηση γίνεται απροσπέλαστη..."
Η πως περιγράφει την libido : "το πετάλιο είναι μια οντότητα που διαθέτει μόνο επιφάνεια,χωρίς να έχει την πυκνότητα της ουσίας, είναι ένα απείρως ελαστικό αντικείμενο με την ικανότητα ν' αλλάζει αδιάκοπα μορφή ή ακόμα και να μετατίθεται από ένα μέσο σ' ένα άλλο : φανταστείτε "κάτι" που αρχικά ακούγεται σαν διαπεραστικός ήχος και κατόπιν εμφανίζεται ξαφνικά με τη μορφή ενός τερατώδους παραμορφωμένου σώματος: Το πετάλιο είναι αδιαίρετο, ακατάλυτο και αθάνατο..."
Η πράγματα που τα γνωρίζουμε όλοι βαθειά αλλά δεν τολμάμε να τα ομολογήσουμε :
"Ο σύγχρονος αθεϊστής νομίζει ότι γνωρίζει ότι ο Θεός είναι νεκρός' αυτό που δεν γνωρίζει είναι ότι, ασυνείδητα, ο ίδιος εξακολουθεί να πιστεύει στον Θεό.Αυτό που χαρακτηρίζει τη νεωτερικότητα δεν είναι πλέον η κλασική φιγούρα του πιστού που τρέφει μυστικά αμφιβολίες για την πίστη του και που επιδίδεται λαθραία σε αμαρτωλές φαντασιώσεις. Σήμερα αντιθέτως, το υποκείμενο αυτοπαρουσιάζεται ως ανεκτικός ηδονιστής, αφοσιωμένος στο κυνήγι της ευτυχίας, ενώ το ασυνείδητό του είναι η έδρα των απαγορεύσεων."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου