Απεχθανόμαστε πάρα πολύ να γνωρίζουμε πως είναι η εξωτερική μας εμφάνιση και αν κάτι μας ενοχλεί δημιουργούμε μια πλασματική εντύπωση στο μυαλό μας για το πως είμαστε...Είναι μια σωτήρια λύση όλο αυτό.Δεν αντέχουμε τη γελοιότητα του εαυτού μας και καταφεύγουμε στη γελοία μέθοδο να εφευρίσκουμε ένα ψεύτικο εαυτό.
Είναι ο κόσμος προέκταση του εαυτού μας ή είμαστε εμείς προέκταση του κόσμου ?
Αν ο κόσμος είναι προέκταση του εαυτού μας τότε η θάλασσα ποιό μέρος του εγκεφάλου μας κατέχει? τα εργοστάσια, τα μολυσμένα ποτάμια?Η κατάθλιψή μας απηχεί μια οικονομική κρίση?Ο καπιταλισμός ποια ένστικτά μας αντανακλά, σε ποιά βαθύτερα ορμέμφυτα αντιστοιχεί?Μήπως αυτή η αέναη αναζήτηση του κέρδους είναι το μεταφρασμένο ανικανοποίητο?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου