Κλείνοντας αυτό το κύκλο, σαν επιμύθιο και λίγο άσχετα από την περιπέτεια στη Μ.Ασία θα ήθελα να πω δυό λόγια για το ταξίδι με μηχανή αυτό καθ' εαυτό.
Οδηγάω εδώ και 13 χρόνια μηχανή μεγάλου κυβισμού και γνωρίζω ότι δεν είναι μια πολύ λογική πρόταση για μετακίνηση εντός ή εκτός πόλης, ιδίως γι αυτούς που έχουν πολυμελή οικογένεια. Ομως τι λογικό επικρατεί ας πούμε σε μια μεγάλη πόλη ? Και ποιά εναλλακτική λύση μετακίνησης έχεις όταν δεν μπορείς να πάρεις το μετρό ? είναι πιο λογικό για παράδειγμα να χρησιμοποιείς αμάξι ? Ομως άσχετα μ' αυτή τη συζήτηση (ένας έρωτας άλλωστε δεν μπορεί να μπει στο μικροσκόπιο) η μηχανή για μένα υπήρξε πραγματικά τρόπος απελευθέρωσης !είναι μια διαδικασία πετάγματος από την καθημερινή μηζέρια, είναι η επαλήθευση του παιδικού οράματος (όπως λέω στο πρώτο άρθρο), είναι έμπνευση, είναι διαλογισμός...Για να σας δώσω να το καταλάβετε μπορεί να σκέφτομαι συνέχεια σ' ένα ταξίδι διάφορα και χρονική διάρκεια μιας ώρας να μου φαίνεται 10 λεπτά. Δεν μπορώ να συγκρατήσω το μυαλό μου σ' αυτές τις σκέψεις : σκέφτομαι ποιήματα,θεατρικά μονόπρακτα, εικόνες, ζωγραφιές, αναμνήσεις, επιστημονικές επινοήσεις αναπάντεχα ! Είναι εκπληκτικό !Οσο τρέχω με τη μηχανή στον έξω χώρο,άλλο τόσο τρέχω στον έσω χώρο. Με φοβερή ταχύτητα..
Αυτός είναι ο λόγος πιστεύω, που ένα ταξίδι μας ανανεώνει, μας χαράζει και μας γεμίζει εμπειρίες. Δεν είναι τόσο τα άγνωστα μέρη, οι περίεργοι άνθρωποι, τα θαυμαστά που βλέπουμε, (άλλωστε τα ίδια τα έχουμε βιώσει μέσα από φωτογραφίες, από ντοκυμαντέρ),αλλά το μέσα μας ταξίδι που δίνει άλλο χαρακτήρα στη καθημερινότητα, δίνει άλλη αίσθηση αυτοπροσδιορισμού και αναδιατάσσει τις νευρικές συνάψεις με μια νέα χροιά σα να πρόκειται για έναν άλλον άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου