Ο επόμενος σταθμός μου ήταν ή Εφεσος και το Κουσάντασι τα οποία απέχουν μεταξύ τους ελάχιστα.Το ένα είναι στα ενδώτερα και το άλλο παραθαλάσσιο.Η Εφεσος βρίσκεται κοντά στην πόλη Σελτσούκ όπου υπάρχει και μουσείο.Πολύ εντυπωσιακή και κραυγαλέας αισθητικής θα έλεγα με τα περισσότερα αρχαία μνημεία να ανήκουν στη ρωμαϊκή περίοδο ένα τεράστιο θέατρο, η Πύλη της Μαγνησίας, η οδός των Κουρήτων,η βιβλιοθήκη του Κέλσου μαρτυρούν τα μεγαλεπήβολα σχέδια των ανθρώπων που γίνονται σκόνη και μνήμη στο διάβα του χρόνου.Αφιερωμένη κυρίως στη λατρεία της Αρτεμης και γνωστή για ένα από τα αρχαία επτά θαύματα της αρχαιότητας (το ναό της Αρτεμης), η Εφεσος ήταν αρχικά χτισμένη στα παράλια αργότερα όμως μεταφέρθηκε πιο ηπειρωτικά.
Οσον αφορά το Κουσάντασι, έχει ένα χαρακτήρα και μπορώ να πω ότι είναι και η πιο όμοσρφη πόλη από όσες επισκέφθηκα.Εχει μια ωραία παραλία- προκυμαία για βόλτα με κρουαζιερόπλοια, ένα τεράστιο παζάρι(μια πόλη παζάρι)με μιλιούνια τουρίστες, πολλά ξενοδοχεία και παραλία για κολύμπι στην άκρη της πόλης.
Το βράδυ αξίζει να κάνεις μια βόλτα, αν δεν έχεις αγοραφοβία βέβαια γιατί γίνεται πανικός. Υπάρχει μια φλόγα στη συμπεριφορά των Τούρκων απέναντι στους τουρίστες ανάλογη μ' εκείνη που είχαμε οι Ελληνες τη δεκαετία του 70.
Ετσι στο δρόμο συναντάς γρσφικές σκηνές όπως το ανακάτεμα του παγωτού, η ζωντανή κατασκευή κεραμικών, πλήθος κουρεία που εργάζονται όλες τις ώρες, μικρά αλλού φαν παρκ, περιφερόμενους μουσικούς,ζωντανές τηλεοπτικές μεταδόσεις με δημοφιλείς παρουσιαστές κ.λ.π.
Στο δρόμο παίζαν δυό μουσικοί και τραγουδούσαν (ένα αρμόνιο και μια φωνή)και μια αίσθηση από Μανώλη Αγγελόπουλο σε πλημύριζε ! Ενα κορίτσι πανέξυπνο και με καλή γνώση Αγγλικών (σπάνιο για την Τουρκία) προσπαθούσε να μου πουλήσει σκουλαρίκια να ταιριάζουν με το περιδέραιο που είχα ήδη αγοράσει(για δώρο), με φοβερό ζήλο και κέφι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου