Η αιώνια στιγμή μέρος τρίτο και τελευταίο

Η αιώνια στιγμή μέρος δεύτερο

Η αιώνια στιγμή μέρος πρώτο

Οσο τρέχω με τη μηχανή στον έξω χώρο, άλλο τόσο τρέχω στον έσω χώρο

Ταξιδεύοντας προς τα μέσα ....

Κλείνοντας αυτό το κύκλο, σαν επιμύθιο και λίγο άσχετα από την περιπέτεια στη Μ.Ασία θα ήθελα να πω δυό λόγια για το ταξίδι με μηχανή αυτό καθ' εαυτό.
Οδηγάω εδώ και 13 χρόνια μηχανή μεγάλου κυβισμού και γνωρίζω ότι δεν είναι μια πολύ λογική πρόταση για μετακίνηση εντός ή εκτός πόλης, ιδίως γι αυτούς που έχουν πολυμελή οικογένεια. Ομως τι λογικό επικρατεί ας πούμε σε μια μεγάλη πόλη ? Και ποιά εναλλακτική λύση μετακίνησης έχεις όταν δεν μπορείς να πάρεις το μετρό ? είναι πιο λογικό για παράδειγμα να χρησιμοποιείς αμάξι ? Ομως άσχετα μ' αυτή τη συζήτηση (ένας έρωτας άλλωστε δεν μπορεί να μπει στο μικροσκόπιο) η μηχανή για μένα υπήρξε πραγματικά τρόπος απελευθέρωσης !είναι μια διαδικασία πετάγματος από την καθημερινή μηζέρια, είναι η επαλήθευση του παιδικού οράματος (όπως λέω στο πρώτο άρθρο), είναι έμπνευση, είναι διαλογισμός...Για να σας δώσω να το καταλάβετε μπορεί να σκέφτομαι συνέχεια σ' ένα ταξίδι διάφορα και χρονική διάρκεια μιας ώρας να μου φαίνεται 10 λεπτά. Δεν μπορώ να συγκρατήσω το μυαλό μου σ' αυτές τις σκέψεις : σκέφτομαι ποιήματα,θεατρικά μονόπρακτα, εικόνες, ζωγραφιές, αναμνήσεις, επιστημονικές επινοήσεις αναπάντεχα ! Είναι εκπληκτικό !Οσο τρέχω με τη μηχανή στον έξω χώρο,άλλο τόσο τρέχω στον έσω χώρο. Με φοβερή ταχύτητα..
Αυτός είναι ο λόγος πιστεύω, που ένα ταξίδι μας ανανεώνει, μας χαράζει και μας γεμίζει εμπειρίες. Δεν είναι τόσο τα άγνωστα μέρη, οι περίεργοι άνθρωποι, τα θαυμαστά που βλέπουμε, (άλλωστε τα ίδια τα έχουμε βιώσει μέσα από φωτογραφίες, από ντοκυμαντέρ),αλλά το μέσα μας ταξίδι που δίνει άλλο χαρακτήρα στη καθημερινότητα, δίνει άλλη αίσθηση αυτοπροσδιορισμού και αναδιατάσσει τις νευρικές συνάψεις με μια νέα χροιά σα να πρόκειται για έναν άλλον άνθρωπο.

ταξίδι στη Μ.Ασία συνέχεια 7

Τελευταία στάση του ταξιδιού μου ήταν το Μποντρούμ (Αλικαρνασσός).Το ταξίδι από το Κουσάντασι στο Μποντρούμ ήταν υπέροχο καθώς για πρώτη φορά ο δρόμος γινότανε παραλιακός αλλά όχι μόνο, κυριαρχούσε το πράσινο, κυρίως ελιές και οι δαντελωτές ακτές με φοβερό ανάγλυφο ! Ο δρόμος όμως όχι πολύ φαρδύς κι έτσι λόγω της κίνησης καθυστέρησα αρκετά να φτάσω.
Το Μποντρούμ λοιπόν είναι ένα δήθεν γραφικό μέρος καθώς άσχετα με την ιστορία και το τοπίο έχουν φυτρώσει χιλιάδες άσπρα νησιώτικά σπιτάκια σαν κι αυτά που βλέπουμε στην Ιο για παράδειγμα αλλά τόσο μα τόσο άσχετα και δυσανάλογα που προκαλεί κατάπληξη !Η ίδια η πόλη είναι χαωτική και αν κάνεις το λάθος και μπείς μέσα θα περάσεις δύσκολα ! Το πιο πιο ενδιαφέρον σημείο της πόλης, ιστορικά και παραδοσιακά είναι οι φυλακές που δεσπόζουν στο λιμάνι.
Γύρω, γύρω από την πόλη υπάρχουν τεράστια συγκροτήματα ξενοδοχείων για τους τουρίστες που βιώνουν το καλοκαίρι στα πολυτελή spa, στά μπακάρντι γύρω απ'τις πισίνες και στις υποκλήσεις από το προσωπικό χωρίς στη πράξη να πάρουν μυρωδιά για την πραγματική Τουρκία !

ταξίδι στη Μ.Ασία συνέχεια 6

Ο επόμενος σταθμός μου ήταν ή Εφεσος και το Κουσάντασι τα οποία απέχουν μεταξύ τους ελάχιστα.Το ένα είναι στα ενδώτερα και το άλλο παραθαλάσσιο.Η Εφεσος βρίσκεται κοντά στην πόλη Σελτσούκ όπου υπάρχει και μουσείο.Πολύ εντυπωσιακή και κραυγαλέας αισθητικής θα έλεγα με τα περισσότερα αρχαία μνημεία να ανήκουν στη ρωμαϊκή περίοδο ένα τεράστιο θέατρο, η Πύλη της Μαγνησίας, η οδός των Κουρήτων,η βιβλιοθήκη του Κέλσου μαρτυρούν τα μεγαλεπήβολα σχέδια των ανθρώπων που γίνονται σκόνη και μνήμη στο διάβα του χρόνου.Αφιερωμένη κυρίως στη λατρεία της Αρτεμης και γνωστή για ένα από τα αρχαία επτά θαύματα της αρχαιότητας (το ναό της Αρτεμης), η Εφεσος ήταν αρχικά χτισμένη στα παράλια αργότερα όμως μεταφέρθηκε πιο ηπειρωτικά.
Οσον αφορά το Κουσάντασι, έχει ένα χαρακτήρα και μπορώ να πω ότι είναι και η πιο όμοσρφη πόλη από όσες επισκέφθηκα.Εχει μια ωραία παραλία- προκυμαία για βόλτα με κρουαζιερόπλοια, ένα τεράστιο παζάρι(μια πόλη παζάρι)με μιλιούνια τουρίστες, πολλά ξενοδοχεία και παραλία για κολύμπι στην άκρη της πόλης.
Το βράδυ αξίζει να κάνεις μια βόλτα, αν δεν έχεις αγοραφοβία βέβαια γιατί γίνεται πανικός. Υπάρχει μια φλόγα στη συμπεριφορά των Τούρκων απέναντι στους τουρίστες ανάλογη μ' εκείνη που είχαμε οι Ελληνες τη δεκαετία του 70.
Ετσι στο δρόμο συναντάς γρσφικές σκηνές όπως το ανακάτεμα του παγωτού, η ζωντανή κατασκευή κεραμικών, πλήθος κουρεία που εργάζονται όλες τις ώρες, μικρά αλλού φαν παρκ, περιφερόμενους μουσικούς,ζωντανές τηλεοπτικές μεταδόσεις με δημοφιλείς παρουσιαστές κ.λ.π.
Στο δρόμο παίζαν δυό μουσικοί και τραγουδούσαν (ένα αρμόνιο και μια φωνή)και μια αίσθηση από Μανώλη Αγγελόπουλο σε πλημύριζε ! Ενα κορίτσι πανέξυπνο και με καλή γνώση Αγγλικών (σπάνιο για την Τουρκία) προσπαθούσε να μου πουλήσει σκουλαρίκια να ταιριάζουν με το περιδέραιο που είχα ήδη αγοράσει(για δώρο), με φοβερό ζήλο και κέφι.