Βράχια, αέρας, θάλασσα αφρισμένη, καϊκια και σημαδούρες, πράσινο χειμωνιάτικο,φωσφοριζέ ανάμεσα στις αλέες του μικρού δάσους, θαλασσοπούλια, επισκευές, κατασκευές στο έλεος του χειμώνα, σιγανή βροχή. Αυτό δημιουργεί προϋποθέσεις για παραφορές.....
Θυμάμαι μικρός στο δημοτικό, όταν έβρεχε,στο διάλειμμα, βγαίναμε με μια ομπρέλα μαζί με τον Ζαχαρία και φανταζόμαστε ότι οδηγάμε αυτοκίνητο.
Το κύμα λυσσάει ν' αρπάξει κάτι από έξω, σαν πόδι λιονταριού.Μ' αρέσει να βγαίνω στην αντάρα του καιρού, να μυρίζω, ν' ακούω, να γεύομαι την αλμύρα της θάλασσας. Πάνω ο ουρανός τυραννικός, πλακώνει τη γη. M' αρέσει αυτή η αναταραχή, που φέρνει τα πάνω κάτω, αφού ο άνθρωπος δεν μπορεί, ας είναι τουλάχιστον η φύση , που θ' αναλάβει να βρέξει, να καθαρίσει, να λειάνει, να φτιάξει ένα καινούργιο τοπίο με το δικό της ένστικτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου