Έτσι κάπως φαντάζομαι τον παράδεισο. Να φυσάει το γλυκό ανοιξιάτικο αεράκι, να τρέχω (σαν ταλαίπωρη ψυχή) με την μηχανή μου, στα ρουμάνια, στους λόγγους και στις ανθισμένες ραχούλες και να διαλογίζομαι...Χιλιάδες σκέψεις περνάνε απ΄ το μυαλό μου ! Ιστορίες, διαβάσματα, δημοσιογραφικά, πρόσωπα, όλα παράλληλα, διαπλεκόμενα, σε λαβυρίνθους, παράδρομους, όπως ακριβώς κινείται η μηχανή, έτσι και το μυαλό μου κινείται παρόμοια.
Έπηξα όλο το χειμώνα. Αποφάσισα λοιπόν να βγάλω το άχτι μου...
Μέσα σε δυο μέρες έκανα κάπου 700 χλμ. πέρασα από δεκάδες πόλεις, είδα μουσεία, αρχαίες ακροπόλεις, παραλίες, ποτάμια, λίμνες. Χάρηκα τα ελληνικά δάση, τη φύση. Δεν έπληξα καθόλου... Αντίθετα η διαδρομή έκρυβε εκπλήξεις : Είδα ένα F-16 να στέκεται κάθετα στον ουρανό ακίνητο, ένα σπουργίτι με πλησίασε και το τάϊσα, είδα μια χελώνα κι ένα φίδι. Γνώρισα δυο ανθρώπους και συζητήσαμε.
Όπου πήγαινα με πλησίαζαν με ευγένεια.
Η διαδρομή που έκανα λοιπόν αυτή τη φορά περιελάμβανε : Κόρινθος- Πάτρα- Πύργος- Αρχαία Ολυμπία- Ζαχάρω- Κακόβατος- Νεοχώρι-Θολό-Γιαννητσοχώρι-Κυπαρισσία-Σκουπάς-Λέπρεο-Νέα Φιγαλεία- καταρράκτες Νέδα- Ναός του Επικούριου Απόλλωνα-Ανδρίτσαινα-Καρίταινα- Μεγαλόπολη- Τρίπολη- Κόρινθος-Αθήνα.
Εντύπωση μου έκανε το καινούργιο μουσείο της αρχαίας Ολυμπίας με τεράστιους χώρους και σωστό φωτισμό. Αυτός ο Ερμής του Πραξιτέλη σε αφήνει άναυδο! Πως το φτιάξανε εκείνη την εποχή ! Από την όμορφη ξεναγό που επιμόρφωνε ένα τσούρμο Κορεάτες έμαθα ότι σε αντίθεση με τους Ρωμαίους, οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν απ' την αρχή ένα κομμάτι μαρμάρο. Πως ήταν σίγουροι γι αυτό που θα έφτιαχναν ? Τι μαστοριά, τι επιστημονικές γνώσεις χρειαζόταν για να πετύχεις αυτό το αποτέλεσμα ! Πόσα προσχέδια θα έπρεπε κανείς να μελετήσει ? Πόσες μετρήσεις, πόσες αποτυχημένες προσπάθειες ..
.Για να επαναληφθούν τέτοια έργα χρειάστηκε να περάσουν αρκετοί αιώνες και να φτάσουμε στην αναγέννηση του Ραφαήλ και του Μικελάντζελο. Ο δε αρχαιολογικός χώρος, κι αυτός καταπληκτικός, δείχνει με τι τρόπο οι αρχαίοι συνέδεαν την τέχνη, τον αθλητισμό, τη θρησκεία και όλ' αυτά μέσα σ' ένα υπέροχο φυσικό τοπίο !
To οδοιπορικό συνεχίστηκε με μια διαδρομή ανάμεσα στα πεύκα και τα νερά του Αλφειού ποταμού μέχρι τα Κρέστενα και την λίμνη Καϊάφα. Κατόπιν έφτασα στη Ζαχάρω και την παραλιακή Ηλεία.Το τοπίο συνίσταται στο εξής. Πολύ καθαρή θάλασσα και απέραντες αμμώδεις παραλίες όμως παντελώς αναξιοποίητες ! Σπιτάκια εξοχικά όχι ιδιαίτερα πολυτελή, θερμοκήπια και χωράφια, βαλτώδης βλάστηση κοντά στην θάλασσα, χωραφάκια και κήποι.
Ούτε μια ταβέρνα, ούτε ένα καφενείο.
Αντίθετα υπάρχουν ενοικιαζόμενα δωμάτια και ελάχιστα κάμπινγκ. Ένα απ' αυτά που ξεχώρισα ήταν το Apollo στο Γιαννητσοχώρι. Τεράστιο με μπόλικα πεύκα,νερό,φαγητό, ρεύμα παραλία κοντά, παιδική χαρά και λειτουργεί όλο το χρόνο.
Η απορία μου είναι η εξής : Είναι δυνατόν τέτοιες παραλίες να μένουν έρημες ? Τη στιγμή που η Ελλάδα χρειάζεται οικονομική στήριξη τέτοιο τοπίο, πεύκο και άμμος, ποτάμια και λίμνες να μένει ανεκμετάλλευτο και να ψάχνουμε λύσεις στο υποτιθέμενο φυσικό αέριο και πετρέλαιο ? Είναι δυνατόν με τέτοιες αρχαιότητες και τέτοιο τοπίο, τέτοιο καλό φαγητό και τέτοια προϊόντα ο τουρίστας να πηγαίνει ας πούμε στη Βαρκελώνη (15 εκατομμύρια τουρίστες έχει κάθε χρόνο μόνο αυτή) για να μη χάσει τις ιδιορρυθμίες του Γκαουντί και του Νταλί ?
Συζητώντας μ' έναν κάτοικο της περιοχής προσπαθούσε να με πείσει ότι επί Παπαδόπουλου ήταν χρυσή περίοδος για την περιοχή, αφού ανέβηκε η τιμή της σταφίδας, η οποία ευδοκιμούσε τότε, ενώ ο ίδιος ο δικτάτορας είχε ξεκινήσει σχέδιο αναδημιουργίας με τελεφερίκ και ξενοδοχεία στη λίμνη Καϊάφα ! Παρ' όλ' αυτά επαινούσε τους Αλβανούς τους έλεγε δουλευταράδες και καλά παιδιά και ότι έχουν βοηθήσει πολύ στην περιοχή. Α ρε αθάνατε έλληνα με τις αντιφάσεις σου !
Επιστρέφοντας από Κυπαρισσία μέσω του κεντρικού δρόμου, έστριψα δεξιά για Επικούριο Απόλλωνα και καταρράκτες του Νέδα. Όμορφη διαδρομή μέχρι εκεί, σκαρφάλωσα στον φιδίσιο επαρχιακό δρόμο με την μηχανή και σταματούσα όταν κάτι μου έκανε εντύπωση για φωτογραφία.
Αυτό τελικά που συμπέρανα απ' αυτό το ταξιδάκι, είναι ότι δεν πρέπει με τίποτα κανείς να έχει εμπιστοσύνη στις ελληνικές πινακίδες ! Πρέπει συνέχεια να ρωτάς, να επικοινωνείς, να ενημερώνεσαι για τα πάντα ή να διαθέτεις καλό ταξιδιωτικό οδηγό ! Πάντως το τελευταίο που πρέπει να κάνεις είναι να στηρίζεσαι στην λογική και στις πινακίδες ! Βλέπεις ας πούμε μια πινακίδα-βέλος που δείχνει δεξιά και εννοεί ευθεία ! ¨Η μια άλλη που λέει 5 χλμ και εννοεί 10 χλμ. Η μια άλλη πιο καινούργια πινακίδα που λέει δεξιά προς Μεγαλόπολη και παρακάτω στην ίδια κατεύθυνση συναντάς μιαν άλλη που λέει προς Καλαμάτα ! Οι ξένοι θα γελάνε με τα χάλια μας ....
Για να φτάσει κανείς στους καταρράκτες του Νέδα του βγαίνει η ψυχή όμως πράγματι τον αποζημιώνει το θέαμα ! Πιάστηκα απ' το περπάτημα και έπαθα ηλίαση απ' τον ήλιο. Λίγα χλμ πιο μακριά από κει σε μια κομβική τοποθεσία βρήκα επιτέλους τον Ναό του Επικούριου Απόλλωνα. Λέγεται ότι είναι του Ικτίνου, επιβλητικός έμεινε εκεί για χρόνια ακέραιος μέχρι που κάποια κινούμενα αρχαία απομεινάρια να μεταφερθούν στο Λονδίνο...
Η περιήγηση τέλειωσε με τα υπέροχα ορεινά χωριά Ανδρίτσαινα και Καρύταινα !
Τελειώνοντας θά' θελα να εκφράσω την ικανοποίησή μου που είμαι υγιής και μπορώ ακόμη στα 52 μου να κάνω τέτοια ταξίδια αστραπή και επίσης νιώθω χαρούμενος που έχω αυτό το μηχάνημα των 650 κυβικών και με κουβαλάει χωρίς παράπονο πάνω σε βουνά και πεδιάδες ! Μοιάζει φουτουρισμός αλλά τελικά είναι κάτι σαν ζωντανό. Ατέλειωτα χιλιόμετρα, εισαγωγή-καύση- πίεση- εξαγωγή ντούπου ντούπου τα μπιστόνια κινούνται και δίνουν δύναμη, τεχνολογικό θαύμα. Αν ξαναερχόταν στη ζωή και το έβλεπε ο Αρχιμήδης από μια μεριά, θα είχε μείνει αποσβολωμένος ή θα χοροπηδούσε απ' τη χαρά του !
Έπηξα όλο το χειμώνα. Αποφάσισα λοιπόν να βγάλω το άχτι μου...
Μέσα σε δυο μέρες έκανα κάπου 700 χλμ. πέρασα από δεκάδες πόλεις, είδα μουσεία, αρχαίες ακροπόλεις, παραλίες, ποτάμια, λίμνες. Χάρηκα τα ελληνικά δάση, τη φύση. Δεν έπληξα καθόλου... Αντίθετα η διαδρομή έκρυβε εκπλήξεις : Είδα ένα F-16 να στέκεται κάθετα στον ουρανό ακίνητο, ένα σπουργίτι με πλησίασε και το τάϊσα, είδα μια χελώνα κι ένα φίδι. Γνώρισα δυο ανθρώπους και συζητήσαμε.
Όπου πήγαινα με πλησίαζαν με ευγένεια.
Εντύπωση μου έκανε το καινούργιο μουσείο της αρχαίας Ολυμπίας με τεράστιους χώρους και σωστό φωτισμό. Αυτός ο Ερμής του Πραξιτέλη σε αφήνει άναυδο! Πως το φτιάξανε εκείνη την εποχή ! Από την όμορφη ξεναγό που επιμόρφωνε ένα τσούρμο Κορεάτες έμαθα ότι σε αντίθεση με τους Ρωμαίους, οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν απ' την αρχή ένα κομμάτι μαρμάρο. Πως ήταν σίγουροι γι αυτό που θα έφτιαχναν ? Τι μαστοριά, τι επιστημονικές γνώσεις χρειαζόταν για να πετύχεις αυτό το αποτέλεσμα ! Πόσα προσχέδια θα έπρεπε κανείς να μελετήσει ? Πόσες μετρήσεις, πόσες αποτυχημένες προσπάθειες ..
To οδοιπορικό συνεχίστηκε με μια διαδρομή ανάμεσα στα πεύκα και τα νερά του Αλφειού ποταμού μέχρι τα Κρέστενα και την λίμνη Καϊάφα. Κατόπιν έφτασα στη Ζαχάρω και την παραλιακή Ηλεία.Το τοπίο συνίσταται στο εξής. Πολύ καθαρή θάλασσα και απέραντες αμμώδεις παραλίες όμως παντελώς αναξιοποίητες ! Σπιτάκια εξοχικά όχι ιδιαίτερα πολυτελή, θερμοκήπια και χωράφια, βαλτώδης βλάστηση κοντά στην θάλασσα, χωραφάκια και κήποι.
Ούτε μια ταβέρνα, ούτε ένα καφενείο.
Αντίθετα υπάρχουν ενοικιαζόμενα δωμάτια και ελάχιστα κάμπινγκ. Ένα απ' αυτά που ξεχώρισα ήταν το Apollo στο Γιαννητσοχώρι. Τεράστιο με μπόλικα πεύκα,νερό,φαγητό, ρεύμα παραλία κοντά, παιδική χαρά και λειτουργεί όλο το χρόνο.
Η απορία μου είναι η εξής : Είναι δυνατόν τέτοιες παραλίες να μένουν έρημες ? Τη στιγμή που η Ελλάδα χρειάζεται οικονομική στήριξη τέτοιο τοπίο, πεύκο και άμμος, ποτάμια και λίμνες να μένει ανεκμετάλλευτο και να ψάχνουμε λύσεις στο υποτιθέμενο φυσικό αέριο και πετρέλαιο ? Είναι δυνατόν με τέτοιες αρχαιότητες και τέτοιο τοπίο, τέτοιο καλό φαγητό και τέτοια προϊόντα ο τουρίστας να πηγαίνει ας πούμε στη Βαρκελώνη (15 εκατομμύρια τουρίστες έχει κάθε χρόνο μόνο αυτή) για να μη χάσει τις ιδιορρυθμίες του Γκαουντί και του Νταλί ?
Συζητώντας μ' έναν κάτοικο της περιοχής προσπαθούσε να με πείσει ότι επί Παπαδόπουλου ήταν χρυσή περίοδος για την περιοχή, αφού ανέβηκε η τιμή της σταφίδας, η οποία ευδοκιμούσε τότε, ενώ ο ίδιος ο δικτάτορας είχε ξεκινήσει σχέδιο αναδημιουργίας με τελεφερίκ και ξενοδοχεία στη λίμνη Καϊάφα ! Παρ' όλ' αυτά επαινούσε τους Αλβανούς τους έλεγε δουλευταράδες και καλά παιδιά και ότι έχουν βοηθήσει πολύ στην περιοχή. Α ρε αθάνατε έλληνα με τις αντιφάσεις σου !
Επιστρέφοντας από Κυπαρισσία μέσω του κεντρικού δρόμου, έστριψα δεξιά για Επικούριο Απόλλωνα και καταρράκτες του Νέδα. Όμορφη διαδρομή μέχρι εκεί, σκαρφάλωσα στον φιδίσιο επαρχιακό δρόμο με την μηχανή και σταματούσα όταν κάτι μου έκανε εντύπωση για φωτογραφία.
Αυτό τελικά που συμπέρανα απ' αυτό το ταξιδάκι, είναι ότι δεν πρέπει με τίποτα κανείς να έχει εμπιστοσύνη στις ελληνικές πινακίδες ! Πρέπει συνέχεια να ρωτάς, να επικοινωνείς, να ενημερώνεσαι για τα πάντα ή να διαθέτεις καλό ταξιδιωτικό οδηγό ! Πάντως το τελευταίο που πρέπει να κάνεις είναι να στηρίζεσαι στην λογική και στις πινακίδες ! Βλέπεις ας πούμε μια πινακίδα-βέλος που δείχνει δεξιά και εννοεί ευθεία ! ¨Η μια άλλη που λέει 5 χλμ και εννοεί 10 χλμ. Η μια άλλη πιο καινούργια πινακίδα που λέει δεξιά προς Μεγαλόπολη και παρακάτω στην ίδια κατεύθυνση συναντάς μιαν άλλη που λέει προς Καλαμάτα ! Οι ξένοι θα γελάνε με τα χάλια μας ....
Για να φτάσει κανείς στους καταρράκτες του Νέδα του βγαίνει η ψυχή όμως πράγματι τον αποζημιώνει το θέαμα ! Πιάστηκα απ' το περπάτημα και έπαθα ηλίαση απ' τον ήλιο. Λίγα χλμ πιο μακριά από κει σε μια κομβική τοποθεσία βρήκα επιτέλους τον Ναό του Επικούριου Απόλλωνα. Λέγεται ότι είναι του Ικτίνου, επιβλητικός έμεινε εκεί για χρόνια ακέραιος μέχρι που κάποια κινούμενα αρχαία απομεινάρια να μεταφερθούν στο Λονδίνο...
Η περιήγηση τέλειωσε με τα υπέροχα ορεινά χωριά Ανδρίτσαινα και Καρύταινα !
Τελειώνοντας θά' θελα να εκφράσω την ικανοποίησή μου που είμαι υγιής και μπορώ ακόμη στα 52 μου να κάνω τέτοια ταξίδια αστραπή και επίσης νιώθω χαρούμενος που έχω αυτό το μηχάνημα των 650 κυβικών και με κουβαλάει χωρίς παράπονο πάνω σε βουνά και πεδιάδες ! Μοιάζει φουτουρισμός αλλά τελικά είναι κάτι σαν ζωντανό. Ατέλειωτα χιλιόμετρα, εισαγωγή-καύση- πίεση- εξαγωγή ντούπου ντούπου τα μπιστόνια κινούνται και δίνουν δύναμη, τεχνολογικό θαύμα. Αν ξαναερχόταν στη ζωή και το έβλεπε ο Αρχιμήδης από μια μεριά, θα είχε μείνει αποσβολωμένος ή θα χοροπηδούσε απ' τη χαρά του !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου