Σινεμά: pieta

Θα μπορούσε να είναι θεατρικό. Λιτό, αφαιρετικό, συμβολικό έως χονδροειδώς βίαιο, όχι όμως splatter με υπαινιγμούς περισσότερο  κακοποίησης,με πολύ δυνατές εικόνες που θυμίζουν κόμικ, σπαρακτικά πρόσωπα, κλειστοφοβικές  βιοτεχνίες, ζωάκια που σφαδάζουν και μια ατμόσφαιρα ομίχλης και ζόφου, συνθέτουν αυτή την κινηματογραφική παραβολή του Κιμ Κι Ντουκ Νοτιοκορεάτη  σκηνοθέτη που κλείνει μ' αυτή την ταινία ένα κύκλο που ξεκινάει με το "bad guy"και συνεχίζει με το
"αγγελικό πρόσωπο,"
Κάνει αρχή μ' ένα σχόλιο πάνω στο δανεισμό που μας αφορά άμεσα... Όταν ο πρωταγωνιστής έχει τελειώσει τη δουλειά του- μακελειό και η κακόμοιρη γυναίκα τον καταριέται και τον αποκαλεί "σκατάνθρωπο" γυρίζει αυτός και λέει "εσύ κι ο άντρας σου είστε σκατάνθρωποι γιατί δανειστήκατε αλόγιστα".  Πράγματι το να δανειστεί κάποιος σημαίνει ότι θυσιάζει την μελλοντική ζωή του , ή το μέλλον των παιδιών του για να ζήσει κάτι εφήμερο και προσωρινό ή αλλιώς ρισκάρει το μέλλον του και την προσωπική του ασφάλεια για κάτι που του φαίνεται σήμερα σπουδαίο.Και ο καπιταλισμός δεν συγχωρεί : σου παίρνει το σπίτι,τη δουλειά, σε βάζει φυλακή, σε πνίγει στο άγχος και στην ανασφάλεια. Όπως ακριβώς κι ο πρωταγωνιστής ο οποίος εργάζεται σαν  υπάλληλος-τραμπούκος σε εταιρεία τοκογλύφων. Οι δανειζόμενοι βάζουν ενέχυρο την μοναδική περιουσία που έχουν: τη σωματική τους ακεραιότητα.Ο πρωταγωνιστής δεν κάνει τίποτε άλλο παρά αυτό που του ζητείται και είναι απολύτως νόμιμο. "Βοηθάει"τους δανειζόμενους να επιστρέψουν το δάνειό τους, δηλ να κάνουν αυτό που έχουν υπογράψει. Η δουλειά του δεν είναι και πολύ πιο ψυχρή από τη δουλειά ενός αστυνομικού, ενός δικαστή, ενός φοροεισπράκτορα, ενός δικαστικού κλητήρα. Το μόνο που απαιτείται είναι να είσαι τόσο παγωμένος όσο ο κόσμος που σε περιβάλλει. Χωρίς αισθήματα, χωρίς ίχνος λύπης....

Κάποια στιγμή ο ήρωας αναρωτιέται : τι ακριβώς είναι τα χρήματα ? Και η υποτιθέμενη μητέρα του, του απαντά : Χρήμα είναι η αρχή και το τέλος, χρήμα είναι η τιμή, η αγάπη, η ζήλια.
Εισβάλλει λοιπόν αυτή στη ζωή του σαν Ερινύα, σαν την εκπροσώπιση της δικαιοσύνης, της αγιότητας : Η γυναίκα, η πιστή, η σύντροφος, η αγάπη που θυσιάζεται, η Παναγία και του προσφέρει τα πάντα : πίστη, αφοσίωση, δόσιμο, έρωτα, φροντίδα όχι όμως χωρίς δόλο αλλά με απώτερο σκοπό να τον κάνει "ανθρώπινο". Αυτή είναι η εκδίκησή της. Δεν θέλει να τον τιμωρήσει απλά, αλλά να τον κάνει να αρνηθεί τον εαυτό του. Να κάνει την τρομερή υπέρβαση.,
Όλ' αυτά λαμβάνουν χώρα σ' ένα σενάριο, κομίστικο, χοντροκομμένο ! Δεν υπάρχουν αποχρώσεις συναισθημάτων, νύξεις, ενδιάμεσες σκέψεις, συλλογιστική διεργασία. Οι άνθρωποι είναι περισσότερο καρικατούρες, φιγούρες, που κλαίνε, κραυγάζουν, πονάνε, φοβούνται, υποτάσσονται και καταδυναστεύουν πότε απ' ευθείας, πότε πλαγίως. Τα αισθήματα έντονα και κραυγαλέα θυμίζουν αρχαίο θέατρο.Καταπληκτική persona η σπαρακτική Jo Min Soo.

Η εξήγηση της παραβολής είναι ότι :  αν ο καπιταλισμός γίνει πιο ανθρώπινος, αποκτήσει δηλαδή αισθήματα, είναι καταδικασμένος να αυτοκτονήσει...