Κανένας ήχος.Ποδηλατώ μαζί με άλλους 500. Όπου περνάμε αφήνουμε το μήνυμα μιας άλλης κυκλοφοριακής Αθήνας με λιγότερα αμάξια και μηχανές, πιο ήσυχη, πιο γλυκειά, πιο αργή, λιγότερο βίαιη.Δεν χρειάζονται πλακάτ, πανώ, πολιτικά μηνύματα.Από μόνοι μας είμαστε πολιτικό μήνυμα.Σαν συμπεριφορά, σαν τρόπος ζωής. Γλυστράω ήσυχα με άλλους 500. Δεν γνωρίζω σχεδόν κανένα. Οι περισσότεροι νέοι, συζητάνε ήσυχα, λένε αστεία.Οι κόφτες, οι οργανωτές, σφυρίγματα, δυνατές φωνές για πιο γρήγορα, μην αφήνουμε κενά, κάντε δεξιά κ.λ.π. Είναι δυνατόν αυτός ο ανοργάνωτος λαός να δίνει τέτοια δείγματα σύνεσης και πειθαρχίας ? Προχωράμε όλοι μαζί, απ' τις λίγες φορές στη ζωή μου που νιώθω ένα με κάποιους άλλους που δεν γνωρίζω, ένας συρφετός από διαφορετικούς ανθρώπους, δεν έχουν πολλά κοινά σημεία επαφής, παρά μόνο πως θα επιλέξουν να περάσουν το βράδυ τους : κάπως αλλιώς, με άσκηση, με χαλαρή περιήγηση, με καλή διάθεση σαν παιδιά που άφησαν για λίγο τα μαθήματά τους και βγήκαν στο δρόμο για να ξεχαστούν !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου