Θυμάμαι κάποτε που εκπαιδευόμουν για τη δουλειά του ασφαλιστή, την οποία τελικά δεν την εξάσκησα ποτέ, μας τέθηκε η εξής δοκιμασία : έπρεπε να υπογράψουμε ένα λευκό χαρτί, σαν απόδειξη της εμπιστοσύνης μας στην εταιρεία ! Τελικά εγώ και κάνα δυο άλλοι δεν υπογράψαμε και μάλιστα υποστηρίξαμε σθεναρά την απόφασή μας. Μου φαινόταν αυτονόητο αυτό, δεν είχα όμως μεγάλη εμπειρία από ιδιωτικές εταιρείες, απ' ότι φάνηκε μιας και οι υπόλοιποι εκπαιδευόμενοι δεν είχαν κανένα πρόβλημα να κάνουν το οτιδήποτε τυχόν τους ζητούσε η εταιρεία. Η απόφασή αυτή μας στοίχισε την πρόωρη άδοξη έξοδο από την πολλά υποσχόμενη επαγγελματική απασχόληση αν και είχαμε ξοδέψει και χρόνο και κόπο και σχετικές ελπίδες.
Το περιστατικό αυτό θυμήθηκα σκεφτόμενος τις προσεχείς εκλογές, αφού και μ'αυτές με παρόμοιο τρόπο μας ζητείται να εμπιστευθούμε τους Ευρωπαίους εταίρους μας, παρ' όλο που μας εγκατέλειψαν έρμαια στα νύχια των κερδοσκόπων και μάλιστα κατά καιρούς υποδαύλιζαν με δηλώσεις τους την άνοδο των επιτοκίων, μας έσυραν στο Δ.Ν.Τ, μας επέβαλαν ένα σωρό από δυσβάστακτα μέτρα υποβάθμισης της ζωής και της περιουσίας μας, μας περιόρισαν κατά πολύ την εθνική κυριαρχία με αντισυνταγματικές αποφάσεις, με μνημόνια παράνομα, με εγκάθετους μανδαρίνους, με επιτροπεία, με παρέμβαση σε αμυντικές δαπάνες, μας οδήγησαν σε μια πορεία χωρίς δημοψήφισμα με αντιδημοκρατικά μέτρα, χωρίς συζήτηση, με το φόβο του αστυφύλακα και όλ' αυτά με το πρόσχημα ότι πασχίζουν ν' αλλάξουν την Ελλάδα προς το καλύτερο. Με το πρόσχημα ότι πασχίζουν να μετατρέψουν την οικονομία σε ανταγωνιστική, να μεταρρυθμίσουν το κράτος, να εξαλείψουν το χρέος.
Πλανάται πλάνην οικτρά όμως , όποιος πιστεύει ότι το όλο ζήτημα είναι αμιγώς οικονομικό ! το ζήτημα κυρίως είναι πολιτικό !
Ο καπιταλισμός εγγενώς δημιουργεί και εξαρτάται από τις κρίσεις.Σε μια στιγμή, φέρνει τα πάνω κάτω, εξαναγκάζει σε καταστροφές για να επανεμφανιστεί από το πουθενά σαν σωτήρας, ώστε να ξανααισιοδοξήσουν οι άνθρωποι, να κάνουν παιδιά, να επενδύσουν στο μέλλον, να φτιάξουν περιουσίες , να κάνουν επενδύσεις, να κινηθεί η αγορά, να ξοδευτεί χρήμα και όλα ωραία και καλά αλλά για πόσο, άντε πάλι απ' την αρχή, πιστεύουμε ότι είμαστε άτρωτοι, αγοράζουμε μεγάλα αμάξια, κότερα, παίζουμε στο χρηματιστήριο, παράγουμε περισσότερα απ΄ότι χρειαζόμαστε, δημιουργούμε θέσεις απασχόλησης, αναπτύσσονται οι επιχειρήσεις, ξοδεύουμε πολύ χρήμα και ανεβαίνουν οι τιμές, να σου πάλι ψεύτικη ευημερία,δημιουργείται φούσκα, έως που αρχίζει πάλι η αντίστροφη μέτρηση και ακούγονται τα πρώτα κανόνια, όλοι ανησυχούν, παίρνουν τα λεφτά απ' την τράπεζα κ.ο.κ.
Μέχρις εδώ θά' λεγε κανείς ότι τα πράγματα είναι αναμενόμενα. Σ' αυτή την κρίση όμως, όλα μοιάζουν να είναι τεχνητά, κυνικά ! Και μάλιστα καθόλου προβλέψιμα.Μοιάζει σαν ένα παιδί, να παίζει ένα παιχνίδι και από το παραβάν να κινεί τα νήματα του κόσμου.
Η διαφορετικά, να συμβαίνει τυχαία μια κακοκαιρία και κάποιος βασιλιάς να την αποδίδει στις αμαρτίες και την κακία του κόσμου. Απ' αυτή την άποψη, όλο αυτό ανήκει σε μια καινούργια δεισιδαιμονία ή μια καινούργια μεταφυσική. Οι άνθρωποι φταίνε για κάτι που στην ουσία, έχουν αναγκαστεί να κάνουν και γι αυτό τιμωρούνται, ώστε να γίνουν τι ? πιο "φιλελεύθεροι" τουτέστιν
να δουλεύουν μέχρι τις 9.00 για την πελατεία τους, να σκέφτονται καινοτόμα δηλ. κάποιο σχέδιο αποπλάνησης πελατών, να "σέβονται" δηλ να φοβούνται τον εργοδότη και το κράτος, να πιστεύουν στο χρήμα και το κέρδος, να αδιαφορούν για τους συμπολίτες τους, να κοιτάζουν συνεχώς το ιδιωτικό συμφέρον, να αφήνουν το μέλλον του κόσμου στην επιτήρηση των "βαρόνων", να βλέπουν πολύ τηλεόραση, να κάνουν οικογένεια ή να μην κάνουν οικογένεια, να πιστεύουν ή να μην πιστεύουν σε κάτι, να διαβάζουν βιβλία χρήσιμα για τη δουλειά τους μόνο, όπως : τεχνική επηρεασμού των άλλων, κυβερνητική, η τέχνη της επικοινωνίας, πως να κάνετε περιουσία ξεκινώντας με λίγα ευρώ, να ασχολούνται με την αύξηση προσόντων, δηλ καμιά καινούργια εκμάθηση γλώσσας, γυμναστική, βελτίωση εμφάνισης ....
Τα' χουμε δει όλα μέχρι τώρα ! έχουν αλλάξει οι σημασίες και οι έννοιες των λέξεων : θέλω στο μέλλον να έχεις ευημερία σημαίνει σου κόβω τα 2/3 του μισθού σου, θέλω να επιλέγεις δημοκρατικά και ελεύθερα σημαίνει ότι αποφασίζει για σένα ένας δωτός, θέλω να έχεις ένα σωστό παραγωγικό και δίκαιο κράτος σημαίνει χάνουν τη δουλειά τους 500.000 δημόσιοι υπάλληλοι, θέλω να έχεις ανταγωνιστική οικονομία σημαίνει πρέπει να πουλήσεις νησιά, να σκάψεις να βρεις πλουτοπαραγωγικούς πόρους και να τους πουλήσεις στην BP, θέλω να έχεις σωστό και δίκαιο φορολογικό σύστημα σημαίνει να πληρώνουν περισσότεροι φτωχοί το ίδιο, θέλω να έχεις σωστό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και υγείας σημαίνει να παίρνεις σύνταξη στα 65, να μη βρίσκεις κρεβάτι σε νοσοκομείο εκτός κι αν έχεις ιδιωτική ασφάλιση, να πληρώνεις παντού για να έχεις την υγεία σου.
Είναι σαν να βλέπουμε ένα παιδί κακόμοιρο ορφανό, φτωχό και εξαθλιωμένο και να το κλωτσάμε και από πάνω λέγοντάς του : έτσι μόνο θα γίνεις καλύτερος και ότι για την κατάστασή σου φταις εσύ !
Ο ίδιος ο Καραμανλής που μας έβαλε στην Ευρωπαϊκή κοινότητα αν ζούσε θα είχε φρίξει !
Ο άνθρωπος φανταζόταν μια Ευρώπη ισονομίας, προστατευτική, ελεύθερης αγοράς αγαθών και απασχόλησης, δημοκρατική και αντί γι αυτό θα έβλεπε μια Ευρώπη άγριου καπιταλισμού, λιτότητας, αυταρχισμού, επιβολής κυριαρχίας, αδικίας και ανασφάλειας.Η ελληνική περιφέρεια μαραζώνει και δυστυχεί.
Οι εταίροι μας, έχουν βγάλει τις μάσκες, έχουν αγριέψει μας λοιδορούν καθημερινά, μας απειλούν, μας στοχοποιούν για το παραμικρό. Ποιος τους έδωσε επιτέλους αυτό το δικαίωμα ?
Γενικά ο άνθρωπος είναι φύσει αισιόδοξος και πριν να φτάσει στο "αμήν" υπάρχει πάντα περιθώριο να υπομένει, να ελπίζει και να προσδοκεί. Αυτή τη φορά όμως τίποτε δεν δείχνει ότι πραγματικά η κατάσταση μπορεί να αναστραφεί. Τα λόγια, οι φάτσες μα πιο πολύ τα έργα δείχνουν την κατεύθυνση της συνεχούς καταστροφής που μας οδηγούν. Και δυστυχώς δεν κάνουν πλάκα ! Το εννοούν.
Οι προσεχείς εκλογές δεν πρέπει να είναι απλά τιμωρητικές γι αυτούς που είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή που ζούμε. Πρέπει να δίνουν ένα έναυσμα ώστε να φτάσουν στη βουλή φωνές που θα ξανακηρύξουν αν όχι βαρύγδουπες έννοιες όπως δημιουργία, δικαιοσύνη, κοινωνικά αγαθά, δημοκρατία-μακάρι να θέτονταν κι αυτά στο τραπέζι απ' τον λαό- τουλάχιστον πιο απλά πράγματα όπως κοινή λογική, άμεσο, σωστό...που ενώ θεωρούνται δεδομένα δεν νομίζω ότι είναι.
Ούτε και η πολιτική τοποθέτηση νομίζω είναι κι αυτή δεδομένη. Ο ίδιος κόσμος που ψηφίζει τώρα αριστερά, μπορεί αύριο να αλλάξει σε πιο συντηρητικές κατευθύνσεις. Ή ο ίδιος κόσμος που φωνάζει τώρα για τη διαφθορά, τόσο καιρό έκανε τα στραβά μάτια όσο δηλ είχε μια δουλειά, το χρηματιστήριο πήγαινε καλά κ.λ.π.
Πιο πολύ, το παιχνίδι παίζεται στα μυαλά των ανθρώπων ! Δηλαδή μέχρι να καταλάβουν σε τι κόσμο ζουν, τι θέλουν στο μέλλον, πως μπορεί να γίνει η ζωή καλύτερη, ποιες αξίες και ιδανικά πρέπει να επικρατήσουν και τι επί τέλους είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν για να κερδίσουν κάτι άλλο.
Η κατάσταση τώρα πιέζει βίαια στο να δουν και να καταλάβουν. Ομως χρέος της αριστεράς δεν είναι μόνο να περιμένει και να σχεδιάζει το μέλλον αλλά να παρεμβαίνει και να δίνει λύσεις. Έτσι μόνο θα αποτελέσει παράδειγμα και θα ανοίξει δρόμο και εναλλακτικές για μια διέξοδο.
Από μόνο του τίποτε δεν γίνεται...
Το περιστατικό αυτό θυμήθηκα σκεφτόμενος τις προσεχείς εκλογές, αφού και μ'αυτές με παρόμοιο τρόπο μας ζητείται να εμπιστευθούμε τους Ευρωπαίους εταίρους μας, παρ' όλο που μας εγκατέλειψαν έρμαια στα νύχια των κερδοσκόπων και μάλιστα κατά καιρούς υποδαύλιζαν με δηλώσεις τους την άνοδο των επιτοκίων, μας έσυραν στο Δ.Ν.Τ, μας επέβαλαν ένα σωρό από δυσβάστακτα μέτρα υποβάθμισης της ζωής και της περιουσίας μας, μας περιόρισαν κατά πολύ την εθνική κυριαρχία με αντισυνταγματικές αποφάσεις, με μνημόνια παράνομα, με εγκάθετους μανδαρίνους, με επιτροπεία, με παρέμβαση σε αμυντικές δαπάνες, μας οδήγησαν σε μια πορεία χωρίς δημοψήφισμα με αντιδημοκρατικά μέτρα, χωρίς συζήτηση, με το φόβο του αστυφύλακα και όλ' αυτά με το πρόσχημα ότι πασχίζουν ν' αλλάξουν την Ελλάδα προς το καλύτερο. Με το πρόσχημα ότι πασχίζουν να μετατρέψουν την οικονομία σε ανταγωνιστική, να μεταρρυθμίσουν το κράτος, να εξαλείψουν το χρέος.
Πλανάται πλάνην οικτρά όμως , όποιος πιστεύει ότι το όλο ζήτημα είναι αμιγώς οικονομικό ! το ζήτημα κυρίως είναι πολιτικό !
Ο καπιταλισμός εγγενώς δημιουργεί και εξαρτάται από τις κρίσεις.Σε μια στιγμή, φέρνει τα πάνω κάτω, εξαναγκάζει σε καταστροφές για να επανεμφανιστεί από το πουθενά σαν σωτήρας, ώστε να ξανααισιοδοξήσουν οι άνθρωποι, να κάνουν παιδιά, να επενδύσουν στο μέλλον, να φτιάξουν περιουσίες , να κάνουν επενδύσεις, να κινηθεί η αγορά, να ξοδευτεί χρήμα και όλα ωραία και καλά αλλά για πόσο, άντε πάλι απ' την αρχή, πιστεύουμε ότι είμαστε άτρωτοι, αγοράζουμε μεγάλα αμάξια, κότερα, παίζουμε στο χρηματιστήριο, παράγουμε περισσότερα απ΄ότι χρειαζόμαστε, δημιουργούμε θέσεις απασχόλησης, αναπτύσσονται οι επιχειρήσεις, ξοδεύουμε πολύ χρήμα και ανεβαίνουν οι τιμές, να σου πάλι ψεύτικη ευημερία,δημιουργείται φούσκα, έως που αρχίζει πάλι η αντίστροφη μέτρηση και ακούγονται τα πρώτα κανόνια, όλοι ανησυχούν, παίρνουν τα λεφτά απ' την τράπεζα κ.ο.κ.
Μέχρις εδώ θά' λεγε κανείς ότι τα πράγματα είναι αναμενόμενα. Σ' αυτή την κρίση όμως, όλα μοιάζουν να είναι τεχνητά, κυνικά ! Και μάλιστα καθόλου προβλέψιμα.Μοιάζει σαν ένα παιδί, να παίζει ένα παιχνίδι και από το παραβάν να κινεί τα νήματα του κόσμου.
Η διαφορετικά, να συμβαίνει τυχαία μια κακοκαιρία και κάποιος βασιλιάς να την αποδίδει στις αμαρτίες και την κακία του κόσμου. Απ' αυτή την άποψη, όλο αυτό ανήκει σε μια καινούργια δεισιδαιμονία ή μια καινούργια μεταφυσική. Οι άνθρωποι φταίνε για κάτι που στην ουσία, έχουν αναγκαστεί να κάνουν και γι αυτό τιμωρούνται, ώστε να γίνουν τι ? πιο "φιλελεύθεροι" τουτέστιν
να δουλεύουν μέχρι τις 9.00 για την πελατεία τους, να σκέφτονται καινοτόμα δηλ. κάποιο σχέδιο αποπλάνησης πελατών, να "σέβονται" δηλ να φοβούνται τον εργοδότη και το κράτος, να πιστεύουν στο χρήμα και το κέρδος, να αδιαφορούν για τους συμπολίτες τους, να κοιτάζουν συνεχώς το ιδιωτικό συμφέρον, να αφήνουν το μέλλον του κόσμου στην επιτήρηση των "βαρόνων", να βλέπουν πολύ τηλεόραση, να κάνουν οικογένεια ή να μην κάνουν οικογένεια, να πιστεύουν ή να μην πιστεύουν σε κάτι, να διαβάζουν βιβλία χρήσιμα για τη δουλειά τους μόνο, όπως : τεχνική επηρεασμού των άλλων, κυβερνητική, η τέχνη της επικοινωνίας, πως να κάνετε περιουσία ξεκινώντας με λίγα ευρώ, να ασχολούνται με την αύξηση προσόντων, δηλ καμιά καινούργια εκμάθηση γλώσσας, γυμναστική, βελτίωση εμφάνισης ....
Τα' χουμε δει όλα μέχρι τώρα ! έχουν αλλάξει οι σημασίες και οι έννοιες των λέξεων : θέλω στο μέλλον να έχεις ευημερία σημαίνει σου κόβω τα 2/3 του μισθού σου, θέλω να επιλέγεις δημοκρατικά και ελεύθερα σημαίνει ότι αποφασίζει για σένα ένας δωτός, θέλω να έχεις ένα σωστό παραγωγικό και δίκαιο κράτος σημαίνει χάνουν τη δουλειά τους 500.000 δημόσιοι υπάλληλοι, θέλω να έχεις ανταγωνιστική οικονομία σημαίνει πρέπει να πουλήσεις νησιά, να σκάψεις να βρεις πλουτοπαραγωγικούς πόρους και να τους πουλήσεις στην BP, θέλω να έχεις σωστό και δίκαιο φορολογικό σύστημα σημαίνει να πληρώνουν περισσότεροι φτωχοί το ίδιο, θέλω να έχεις σωστό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και υγείας σημαίνει να παίρνεις σύνταξη στα 65, να μη βρίσκεις κρεβάτι σε νοσοκομείο εκτός κι αν έχεις ιδιωτική ασφάλιση, να πληρώνεις παντού για να έχεις την υγεία σου.
Είναι σαν να βλέπουμε ένα παιδί κακόμοιρο ορφανό, φτωχό και εξαθλιωμένο και να το κλωτσάμε και από πάνω λέγοντάς του : έτσι μόνο θα γίνεις καλύτερος και ότι για την κατάστασή σου φταις εσύ !
Ο ίδιος ο Καραμανλής που μας έβαλε στην Ευρωπαϊκή κοινότητα αν ζούσε θα είχε φρίξει !
Ο άνθρωπος φανταζόταν μια Ευρώπη ισονομίας, προστατευτική, ελεύθερης αγοράς αγαθών και απασχόλησης, δημοκρατική και αντί γι αυτό θα έβλεπε μια Ευρώπη άγριου καπιταλισμού, λιτότητας, αυταρχισμού, επιβολής κυριαρχίας, αδικίας και ανασφάλειας.Η ελληνική περιφέρεια μαραζώνει και δυστυχεί.
Οι εταίροι μας, έχουν βγάλει τις μάσκες, έχουν αγριέψει μας λοιδορούν καθημερινά, μας απειλούν, μας στοχοποιούν για το παραμικρό. Ποιος τους έδωσε επιτέλους αυτό το δικαίωμα ?
Γενικά ο άνθρωπος είναι φύσει αισιόδοξος και πριν να φτάσει στο "αμήν" υπάρχει πάντα περιθώριο να υπομένει, να ελπίζει και να προσδοκεί. Αυτή τη φορά όμως τίποτε δεν δείχνει ότι πραγματικά η κατάσταση μπορεί να αναστραφεί. Τα λόγια, οι φάτσες μα πιο πολύ τα έργα δείχνουν την κατεύθυνση της συνεχούς καταστροφής που μας οδηγούν. Και δυστυχώς δεν κάνουν πλάκα ! Το εννοούν.
Οι προσεχείς εκλογές δεν πρέπει να είναι απλά τιμωρητικές γι αυτούς που είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή που ζούμε. Πρέπει να δίνουν ένα έναυσμα ώστε να φτάσουν στη βουλή φωνές που θα ξανακηρύξουν αν όχι βαρύγδουπες έννοιες όπως δημιουργία, δικαιοσύνη, κοινωνικά αγαθά, δημοκρατία-μακάρι να θέτονταν κι αυτά στο τραπέζι απ' τον λαό- τουλάχιστον πιο απλά πράγματα όπως κοινή λογική, άμεσο, σωστό...που ενώ θεωρούνται δεδομένα δεν νομίζω ότι είναι.
Ούτε και η πολιτική τοποθέτηση νομίζω είναι κι αυτή δεδομένη. Ο ίδιος κόσμος που ψηφίζει τώρα αριστερά, μπορεί αύριο να αλλάξει σε πιο συντηρητικές κατευθύνσεις. Ή ο ίδιος κόσμος που φωνάζει τώρα για τη διαφθορά, τόσο καιρό έκανε τα στραβά μάτια όσο δηλ είχε μια δουλειά, το χρηματιστήριο πήγαινε καλά κ.λ.π.
Πιο πολύ, το παιχνίδι παίζεται στα μυαλά των ανθρώπων ! Δηλαδή μέχρι να καταλάβουν σε τι κόσμο ζουν, τι θέλουν στο μέλλον, πως μπορεί να γίνει η ζωή καλύτερη, ποιες αξίες και ιδανικά πρέπει να επικρατήσουν και τι επί τέλους είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν για να κερδίσουν κάτι άλλο.
Η κατάσταση τώρα πιέζει βίαια στο να δουν και να καταλάβουν. Ομως χρέος της αριστεράς δεν είναι μόνο να περιμένει και να σχεδιάζει το μέλλον αλλά να παρεμβαίνει και να δίνει λύσεις. Έτσι μόνο θα αποτελέσει παράδειγμα και θα ανοίξει δρόμο και εναλλακτικές για μια διέξοδο.
Από μόνο του τίποτε δεν γίνεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου