Τέλος εποχής

Πατρίδα ότι θυμάμαι από σένα είναι οι αγγελίες 

                                            ζητείται εργασία, λυπάμαι πολύ η πρόσληψη έγινε 

                                            Πατρίδα ότι θυμάμαι από σένα οι αιτήσεις

                                            Αιτούμαι μια βεβαίωση για κάθε νόμιμη χρήση

                                            Οι ουρές στα δημόσια ταμεία 

                                            στις τράπεζες και στα ταχυδρομεία 

                                            Οι λαϊκές αγορές, το σουβλάκι με απ' όλα

                                            Ο μεθυσμένος που τραγουδάει

                                            Οι γάτες που καυγαδίζουν

                                            Τα περιστέρια

                                            τα παλιά λεωφορεία, ο βρώμικος αέρας

                                            η κίνηση στους δρόμους

                                            οι ταμπέλες με τις επιγραφές :

                                            επιδιορθώνονται υποδήματα

                                            πωλούνται φρέσκα ψάρια

                                            ο μανάβης, ο χασάπης με τον μπαλντά

                                            ο οδοντογιατρός με τον τροχό

                                            ο κουρέας με την κολόνια

                                            Οι γκόμενες με τα ψηλοτάκουνα

                                            τα ά να χαθείς βλάκα !

                                            οι αντιπαροχές, τ' αυθαίρετα, τα πιστολέτα

                                            Τα ένσημα του εργάτη, το χτύπημα της κάρτας, 

                                            τ' αναδρομικά, οι υπερωρίες.

                                            Το παγωτό χωνάκι, οι γύφτισσες

                                    

                                            Το καθημερινό χάος

                                            οι ανάπηρες υπηρεσίες

                                            Ο γιατρός, ο ηλεκτρολόγος

                                            ο υδραυλικός, 

                                            τα όμορφα μαύρα γυναικεία μάτια

                                            οι κυματιστοί δρόμοι

                                            οι φωνές της λαϊκής

                      

                                            Λαός έξυπνος, αψύς, γρήγορος, παιχνιδιάρης

                                            αλλά και μίζερος, αγενής

                                            αμόρφωτος αλλά και φιλομαθής

                                            αδιάφορος αλλά και φιλότιμος

                                            εργατικός αλλά και λουφαδόρος

                                            προλαβαίνει στο τσακ τις προθεσμίες

                                            προσλαμβάνεται μέσα από γνωριμίες

                                            δειλιάζει, διστάζει, κομπιάζει

                                            να στηριχθώ μονάχα στον εαυτό μου

                                            δηλώνει μα σε λίγο το ματαιώνει.

                                           Πατρίδα ότι θυμάμαι από σένα

                                           ο ήλιος

                                           αυτός ο δυνατός βάρβαρος ήλιος

                                           που μουργέλα μου φέρνει 

                                           να κάθομαι ώρες και να ζεσταίνομαι 

                                           τόσος κόσμος χαρούμενος αλλά και τόση μοναξιά !

                                           Εμείς που στη φτώχεια είμαστε μαθημένοι

                                           χρόνια στα πεζοδρόμια καθόμαστε 

                                           τρώγοντας λαδωτό ψωμί με τυρί

                                           μας φορέσανε ευρωπαϊκό κουστούμι 

                                           με το ζόρι και σκίστηκε.

                                           Τώρα με παλιάτσους μοιάζουμε.

                                           Πατρίδα ότι θυμάμαι από σένα

                                           είναι τα σπίτια σου

                                           οι γάτες, τα σκουπίδια

                                           τα σκοτωμένα σκυλιά στους δρόμους

                                           τ' άγρια χόρτα, οι γιορτές σου

                                           Η καμπάνα που χτυπάει....

                                           Η πρωϊνή κατάθλιψη που δεν λέει καλημέρα.

                                           Η βροχή !

                                           Τα περίπτερα, τα τσιγάρα

                                           τα ελληνικά καφενεία

                                           Πλάκα και χαβαλές.

                                           Κάθε μέρα χαλάς το τοπίο και ξεχνάς την ιστορία σου

                                           Καυγάδες στα φανάρια

                                           ξαφνικά θυμάσαι Μαραθώνες

                                           ξέρεις ποιος είμαι γω ρε !

                                           και μετά γεια σου ρε φιλαράκι !

                                           Άξεστοι έχουν μπαζώσει παραλίες

                                           φτύνουν στο δρόμο                                          

                                           βάζουν φωτιές στα δάση και φτιάχνουν σπίτια

                                           Οι ίδιοι βγαίνουν βουλευτές 

                                           κερδίζουν διαγωνισμούς

                                           παίζουν ποδόσφαιρο

                                           

                                           Πατρίδα ότι θυμάμαι από σένα 

                                           τα φαγητά σου

                                           Τα τοπία σου, τη θάλασσά σου

                                           Τι όμορφη που είσαι 

                                           γι αυτό και βάναυσα σου φέρονται !