image

Πλύθηκα, ντύθηκα κι έκατσα λίγο μπροστά στον καθρέπτη να χτενιστώ.
Δεν είμαι σίγουρος ότι αυτός που βλέπω στον καθρέπτη είναι ο ίδιος μ' αυτόν που βλέπει όλος ο κόσμος.
Είμ' ωραίος, άσχημος, νέος, γέρος ούτε καν ξέρω...
Πολλές φορές εκεί απέναντι βλέπω ένα παιδί !
Πάντως τη σημερινή μου ηλικία είναι σίγουρο ότι αρνούμαι να την αναγνωρίσω...
Τι με κοιτάζεις?
Με κοιτάζεις που σε κοιτάζω καθώς με κοιτάζεις να σε κοιτάζω ?
Τι ανεπαίσθητες μικρές εκλάμψεις δημιουργεί στο βλέμμα η θέα του ειδώλου μου ! και δεν ξέρεις ποιό προηγείται: το είδωλο είναι που τρομάζει πρώτο η ο εαυτός μου ?
Παίρνω βαθειές ανάσες για ν' αντιμετωπίσω τον κόσμο. Δοκιμάζω να χαμογελάσω, λέω ένα αστείο στον εαυτό μου, σφυρίζω αδιάφορα.
Αχ αυτά τα χέρια. Ποτέ να μην έχω τι να τα κάνω!
Συνεχώς προδίδουν το πως αισθάνομαι !
Φοβάμαι κάποια στιγμή ότι θα επαναστατήσουν και θ' αρχίσουν να κινούνται ανεξέλεγκτα, θ' αρχίσουν να χαϊδεύουν ανάρμοστα κάποια πρόσωπα ή να κάνουν περίεργες χειρονομίες...Καλύτερα να τα φυλακίσω στις τσέπες μου.
Ας κάνω μια πρόβα στο μυαλό μου: τι μέρα είναι σήμερα, ποιά είναι η πρωτεύουσα του Σουδάν, ποιοί είναι οι κυριώτεροι σκηνοθέτες της Nouvelle Vague, ποιό είναι το τετράγωνο του 26 ?
Δεν δίνω σημασία και πολύ στους ανθρώπους. Ο καθένας έχει τους δικούς του λόγους να συμπεριφέρεται ανάλογα.Εγώ δεν έχω σχέση καθόλου μ' αυτούς τους λόγους.
-Γειά σας τι κάνετε?(χαμόγελο)
-καλά εσείς (χαμόγελο)
-μια χαρούλα
σφίξιμο των χεριών, φίλημα σταυρωτά.
-θα χαρώ να σας ξαναδώ.
-σας εύχομαι τα καλύτερα
Προσποιήσεις, υπαινιγμοί, ελιγμοί, προσβολές, εκφράσεις θαυμασμού, προφάσεις.
Και το κυριώτερο : Προσπάθησε ν' αποκτήσεις συνεχή δυναμική και ροή.Σα να χορεύεις. Μη σταματάς. Για κανένα λόγο...
Βγαίνω στον κόσμο !
Ομως δεν έχω διάθεση να μιλήσω σε κανένα.Πηγαίνω σε μια γωνίτσα μόνος μου και κοιτάζω το υπερπέραν...

imperator

Είμαστε σε μια κινούμενη άμμο και όσο αντιδρούμε τόσο βυθιζόμαστε... Μπορεί κάποιος ν' αλλάξει την μοίρα του ? Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, τότε στην εφηβεία μου και λίγο αργότερα, θεωρούσα ότι μπορούσα να πραγματοποιήσω στη ζωή οτιδήποτε μου ερχόταν στο μυαλό. Μπροστά μου απλώνονταν άπειρες δυνατότητες και συνδυασμοί.Υπήρχε κι ο χρόνος.Επίσης είχα την ευχέρεια να κοροϊδεύω κάποια πράγματα να τ' αρνούμαι και να έχω το δικό μου μπαϊράκι ! Ομως αργότερα αποδείχτηκε ότι αυτός ο τρόπος είναι λάθος. Δυστυχώς λίγα πράγματα υπάρχουν στη ζωή που μπορείς να επιδιώξεις και να πετύχεις ανυποχώρητα. Και αν πάλι τα πετύχεις αυτά, υπάρχει κόστος και το πληρώνεις, ακόμη και στον εαυτό σου.
Για παράδειγμα, ας πούμε ότι κάποιος έχει μια οικογένεια, έχει δανειστεί και έχει αγοράσει ένα σπιτάκι και κατέχει και μια τέχνη για την επιβίωση.
Ολα φαίνονται ωραία και καλά αλλά υποβόσκει κάτι άσχημο... Μια ημέρα τον διώχνει η γυναίκα του, τον απολύει ο εργοδότης του και διαπιστώνει ότι το παιδί του είναι σε έναν άλλο κόσμο από τον δικό του και ο ίδιος δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι αυτό. Μπορεί να κάνει κάτι? Προσπαθεί απεγνωσμένα ν' αλλάξει την μοίρα του αλλά ότι κι αν κάνει του φαίνεται ότι έχει πέσει σε μιαν τάφρο και σκαρφαλώνει να βγεί μάταια. Γατζώνεται, σκαρφαλώνει είναι στο τσάκ να ανέβει πάνω αλλά την τελευταία στιγμή πέφτει κάτω.Υπάρχει ελπίδα ? μπορεί ο άνθρωπος να ξεφύγει απ΄ τον φαύλο κύκλο ?
Δεν είναι καθόλου εύκολο, όμως μια κατάσταση αδιέξοδου μπορεί ν' αλλάξει σιγά-σιγά με υπομονή μόνο αν κάποιος δεί τα πράγματα διαφορετικά και είναι το πλήρωμα του χρόνου που θα δώσει την λύση.
Φαντασθείτε το εξής παράδειγμα. Προσπαθείτε να θυμηθείτε μια λέξη αλλά με τίποτα δεν σας έρχεται στο μυαλό. Μοιάζει να είναι βαθειά θαμμένη με μια περίεργη άμμο της λησμονιάς. Ομως όπως και η πραγματική άμμος, αφήνει κι αυτή να φαίνεται το περίγραμμα της λέξης, ο απόηχος της στην μνήμη.Ξεφεύγει το μυαλό προς στιγμή και σκέφτεται κάτι άλλο αλλά όταν επιστρέφει νοιώθει να είναι πιο κοντά στην λύση. Ψάχνει εναγωνίως αρχικά γράμματα και καταλήξεις, περίπου συνώνυμα, συνειρμούς με άλλες λέξεις αλλά μάταια ! Αν βάζατε ένα στοίχημα νοιώθετε ότι θα το χάνατε και η επιστροφή της λέξης στην μνήμη μοιάζει μακρινή και απίθανη. Ως τόσο έρχεται μια ξαφνική στιγμή, ενώ σκέφτεστε πάλι κάτι διαφορετικό που η λέξη σχηματίζεται ολόκληρη απ' το πουθενά ! το θαύμα έγινε.
Ετσι λοιπόν και στη ζωή αυτό που ονομάζουμε θαύμα μόνο απίθανο δεν είναι ! Αρκεί να έρθει το πλήρωμα του χρόνου και να υπάρχει η κατάλληλη υπομονή να πλαγιοκοπείς το στόχο και όχι να βαδίζεις κατά πάνω...



Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης επί των οικονομικών μοιάζει πολλές φορές να είναι αιχμάλωτος του όγκου του. Μοιάζει με φορτηγό που κορνάρει στο δρόμο σε πεζούς και Ι.Χ. με την αλαζονεία του ισχυρού ή με superman που έρχεται να επιβάλει έκτακτες και επείγουσες λύσεις σε καταστάσεις αδιέξοδες. Είναι γοητευτικός ομιλητής, καλός επιστήμονας με χιούμορ αλλά έντονα παρορμητικός κι ενθουσιώδης σε σημείο που σου δίνει την εντύπωση ότι είναι ανεξέλεγκτος !
Στη προχθεσινή παρέμβασή του σε τηλεοπτική εκπομπή, για να αμυνθεί σε μια καταγγελία ενός δημοσιογράφου και τι δεν επιστράτευσε : αντιστροφή επιχειρήματος, έμμεσες απειλές, ανοιχτές κατηγορίες πέρα από την απλή συγκάλυψη της αλήθειας με την υπόθεση της Proton bank.
Μοιάζει δηλαδή σαν να έχουμε εγκλωβιστεί σ' ένα υπόγειο κι έρχεται ένας "σωτήρας" με περισσή αλαζονεία να μας σώσει. Κανείς δεν πρέπει να κάνει κιχ !

Το να κατέχεις μια θέση ισχύος δεν είναι μια απλή υπόθεση, είναι κάτι περισσότερο...Μπαίνεις άμεσα σ'ένα διαδραστικό παιχνίδι εξουσίας με τους υπόλοιπους τους από κάτω που πολλές φορές έχει τραγικά αποτελέσματα !

Συνήθως οι από κάτω συσπειρώνονται και δημιουργούν θύλακες αντίστασης, άλλες φορές πάλι αλλοτριώνονται και σιωπούν ενώ σε άλλες περιπτώσεις μπορούν οι από κάτω να γίνουν βασιλικώτεροι του βασιλέως. Το πολύ κακό σύμπτωμα είναι όταν οι περισσότεροι αποκτούν εννιαία στάση, χωρίς κριτική σκέψη και πανικόβλητοι κινούνται σύμφωνα με κάποια συνθήματα.

Κατά τον Μπακούνιν "οι επιστήμονες έχουν την έφεση να μετατραπούν σε δυνάστες των "αμόρφωτων μαζών" και τούτο διότι κάθε εκτελεστική εξουσία, πόσο μάλλον κάθε εξουσία που στηρίζεται σε ένα πανεπιστημιακό δίπλωμα, έχει την ιδιότητα να μετατρέπει αγαθούς ανθρώπους σε βάναυσους και έξυπνους ανθρώπους σε ηλίθιους"."Δώστε", γράφει ο Μπακούνιν,"την εξουσία (σε έναν επιστήμονα) και θα γίνει ο πιο ανυπόφορος απ' όλους τους τυράννους γιατί η αλαζονεία του επιστήμονα είναι απεχθής, προσβλητική και καταπιέζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο(...)Αφήστε (στους επιστήμονες) ελεύθερο δρόμο και θα αρχίσουν να κάνουν στην ανθρωπότητα αυτά τα πειράματα που κάνουν σήμερα στ' όνομα της επιστήμης στα κουνέλια, τους γάτους και τα σκυλιά". Η ηγεσία των "εξαιρετικών πνευμάτων" δεν θα είναι τίποτε άλλο παρά "ένα κρεβάτι του Προκρούστη, στο οποίο η περισσότερο ή λιγότερο φανερή βία του Κράτους θα μπορεί να εξαναγκάζει τη δυστυχή κοινωνία να ξαπλώσει".

Σκέτος ηγεμόνας δεν υπάρχει.Το οξυγόνο του το δίνει ο η μάζα, ο κόσμος !
Η σχέση αυτών των δύο είναι μια ευαίσθητη ισορροπία ανάμεσα στο φαίνεσθαι και στο είναι, στην ουσία και στην επιφάνεια, ανάμεσα στην ψυχολογία και στην κοινη λογική, στην πραγματικότητα και στη φαντασία.Οπως μας λέει ο Νικολό Μακιαβέλι στον "ηγεμόνα" του : "Οντας λοιπόν ο ηγεμόνας υποχρεωμένος να γνωρίζει καλά να χρησιμοποιεί το θηρίο, πρέπει απ' αυτά να διαλέξει την αλεπού και το λιοντάρι. Γιατί το λιοντάρι δεν ξέρει να προστατεύεται από τους λύκους. Χρειάζεται λοιπόν να είναι αλεπού για να αναγνωρίζει τις παγίδες και λιοντάρι για να τρομάζει τους λύκους.Εκείνοι που μένουν μόνο στο λιοντάρι, δεν καταλαβαίνουν το συμφέρον τους. Δεν μπορεί λοιπόν ένας συνετός ηγεμόνας να τηρεί τον λόγο του, όταν αυτή η τήρηση στρέφεται εναντίον του και έχουν εκλείψει οι αιτίες που τον έκαναν να δώσει υπόσχεση. Και αν οι άνθρωποι ήταν όλοι καλοί, αυτό το δίδαγμα δεν θα ήταν καλό. Αλλά επειδή είναι μοχθηροί και δεν θα κρατούσαν τον λόγο τους σ' εσένα και εσύ δεν χρειάζεται να τον κρατήσεις προς αυτούς...Σχετικά μ' αυτό θα μπορούσαμε να δώσουμε αναρίθμητα σύγχρονα παραδείγματα και να δείξουμε πόσες συνθήκες ειρήνης, πόσες υποσχέσεις αθετήθηκαν και ματαιώθηκαν από την κακή πίστη των ηγεμόνων : κι εκείνος που ξέρει καλύτερα να χρησιμοποιεί την αλεπού, είναι ο καλύτερος αρχηγός. Αλλά είναι απαραίτητο αυτή η φύση να ξέρει να τη σκεπάζει καλά και να είναι μεγάλος υποκριτής και κρυψίνους : και είναι τόσο αφελείς οι άνθρωποι και υποκύπτουν τόσο εύκολα στις υπάρχουσες ανάγκες, ώστε εκείνος που εξαπατάει θα βρίσκει πάντοτε κάποιους που θα αφήνονται να εξαπατώνται".

Οσο πιο αυταρχικός είναι ο ηγέτης τόσο πιο "όχλος" γίνεται ο κόσμος από κάτω. Δηλ βίαιος και με παιδικές-συναισθηματικές αντιδράσεις. Ετσι χωρίς τον Χίτλερ δεν θα υπήρχαν τάγματα εφόδου. Επίσης η προπαγάνδα του Γκέμπελς στηριζόταν στο θυμικό του κόσμου.Αν δεν υπήρχαν από κάτω τα εκατομμύρια κόσμου που συγκινούνταν από το χιτλερικό παραλήρημα το ναζιστικό κόμμα θα είχε μείνει στο περιθώριο.
Η αγανάκτηση είναι κάτι δεδομένο: για τη διαφθορά των πολιτικών,την ανεργία, την αδικία της κοινωνίας, την προδοσία της πατρίδας...Η εύκολη δουλειά είναι να εκμεταλλευτεί κάποιος αυτό το βίαιο ξέσπασμα. Αυτό όμως είναι ένα παιχνίδι με τη φωτιά ! Η βία είναι συνυφασμένη με αρκετές από τις ανθρώπινες αντιδράσεις : την καθημερινή οδήγηση στα μποτιλιαρίσματα, τις σεξουαλικές σχέσεις, τις σχέσεις εργοδότη-εργαζόμενου, τον πόλεμο, τον αθλητισμό. Αν επικρατήσει και στην πολιτική, ανάμεσα σε κόμματα ή διαφωνούντες παρατάξεις έστω και εν μέρει καθοδηγούμενη γίνεται ανεξέλεγκτη με άγνωστες προεκτάσεις. Μια πρώτη γεύση αυτού του πράγματος πήραμε προχθές με το συμβάν του θανάτου του Κοτσαρίδη...

αντάρα

αντάρα
Αυτός ο κόσμος
ο ουρανός, τα σύννεφα, η θάλασσα
όλα τόσο όμορφα
φτιαχτήκανε για μένα
ή εγώ φτιάχτηκα γι αυτά ?
Αυτό το σύμπαν ο ήλιος, τ' αστέρια
όλα τόσο αρμονικά
φτιαχτήκανε για μένα ή εγώ φτιάχτηκα γι αυτά ?

Θέλω τόσο πολύ να πιστέψω σε κάτι
στην αγάπη, την καλοσύνη, τη σοφία
αλλ' αυτή η μίζερη καθημερινότητα
με διαψεύδει ολοένα :
ένα σπιτάκι με αντικειμενική αξία 800 Ε
η διάταξη του 225 άρθρου παράγραφος 2
Είμαι κομμάτι του κόσμου
ότι αισθάνομαι εγώ, αισθάνεται κι ο διπλανός,
ότι αισθάνεται ο διπλανός, αισθάνομαι κι εγώ.
Δεν έχουμε πολλά να μας χωρίσουνε κλεισμένοι
στους μικρούς ατομικούς μας χώρους.
Το γέλιο, η ζεστασιά είναι κοινά
κι άν έφταιξα σε κάτι : συγνώμη
Ισως το πρόβλημα της ανθρωπότητας είναι "χρονικό"
Ποτέ δεν αντιλαμβανόμαστε στην ώρα του κάτι που αξίζει !
Ισως θα έπρεπε να είμαστε πιο αργοί,
να σκεφτόμαστε καλύτερα, πριν μιλήσουμε,
ή να μην μιλάμε και καθόλου !
Βάζω σε μια σειρά τις σκέψεις μου :
αλλά το επόμενο μου φαίνεται σαν αιτία
και το προηγούμενο σαν αποτέλεσμα.
Το γενικό μου φαίνεται λεπτομέρεια
και η λεπτομέρεια τόσο αφηρημένη έννοια.
Το αφηρημένο μου φαίνεται συγκεκριμένο.
Το ίσιο μου φαίνεται καμπύλο, το δεξί αριστερό,
ο δρόμος αδιέξοδο,  το μονοπάτι λεωφόρος...
Χάος το μυαλό του ανθρώπου
αλλά αυτός ο αέρας τι ωραία που μυρίζει,
μπαίνει στα πνευμόνια και κάνει την καρδιά
να κτυπά τικ-τακ συνέχεια, τικ-τακ, τικ-τακ
και μια στιγμή την ξεχνάμε,
ξεχνάμε ότι αναπνέουμε κάθε στιγμή, κάθε ώρα
αυτόν τον κόσμο τον ρουφάμε μέσα μας
και τον ξαναβγάζουμε ζεστό ανθρώπινο , γεμάτο
απ' την ανθρώπινη φλόγα τικ-τακ ξεχνάμε ότι κτυπάει,
ξεχνάμε ότι ζούμε, ότι είμαστε άνθρωποι.
Οτι είμαστε θνητοί.
Φοράμε ένα παλτό, ένα καπέλο και γινόμαστε τίποτα
δηλ κάτι συνηθισμένο.
Ο αληθινός άνθρωπος είναι γυμνός, γυμνός απ' έξω
με γεμάτη καρδιά που κτυπάει τικ-τακ κι αναπνέει τον αέρα,
 τον κόσμο, τη ζωή.
Που ξέρει ότι ζεί, που ξέρει ότι υπάρχει και δεν κυττάζει τα ρολόγια.

Ρέκβιεμ

Τον  τελευταίο καιρό πεθαίνει πολύς κόσμος...Οι λόγοι μάλλον έχουν να κάνουν  με το γεγονός ότι η φροντίδα για την υγεία μας έχει μπει σε δεύτερη μοίρα και επίσης με την οικονομική κατάσταση και το έντονο άγχος που προκαλεί. Δυστυχώς είτε το θέλουμε είτε όχι στην Ελλάδα έχει δημιουργηθεί ένα καινούργιο τοπίο. Το τοπίο αυτό το συνθέτουν, τα κλειστά μαγαζιά, οι μεγαγχολικές φάτσες, το απροσδιόριστο μέλλον. Και ακόμη δεν έχουμε δεί τίποτα. Ολοι περιμένουν με μια βουβή αναμονή το  χειρότερο που δεν ξέρουν τι ακριβώς θα είναι. Ειναι κι αυτό ένα είδος τρομοκρατίας. 
Πρέπει να αντιδράσουμε, σωστά, αλλά ενάντια σε ποιόν. Αφού αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις βρίσκονται μακριά. Και έχουν τόσο εκβιαστικά επιχειρήματα που δεν ακούγεται κιχ ! Θα φύγουμε απ' την ευρωζώνη, στάση πληρωμών κ.λ.π
Η κάθε κρίση είναι και μια δοκιμασία, Αν τη θεωρήσουμε μοιραία που δεν πιστεύω  ότι είναι , αφού στην πραγματικότητα είναι τεχνητή και σκόπιμη, τότε μπορεί και να τη θεωρήσουμε και σαν μια μορφή εκδίκησης α) του τρίτου κόσμου αφού νομίζαμε ότι είμαστε κάτι καλύτερο απ' αυτούς και ξαφνικά βρεθήκαμε στην ίδια θέση β) της μοίρας απέναντι στην πλεονεξία, την άσκοπη κατανάλωση, την έλλειψη αξιών . 
Τα υπόλοιιπα που λέγονται ανήκουν στη σφαίρα του παραλόγου, αφού ούτε σωστή δημόσια διοίκηση  αναμένεται να δούμε αφού αυτή πάει να φτιαχτεί  με σπασμωδικές κινήσεις και με αντισυνταγματικά νομοσχέδια, ούτε το κυνήγι της λαμογιάς και του φοροφυγά θα έχει επιτυχία αφού καινούργια λαμόγια και τυχοδιώκτες ακονίζουν τα πηρούνια τους, ούτε πρόκειται να αυξηθεί η παραγωγικότητα και οι καινοτόμες ιιδέες, αφού οι νέοι μορφωμένοι άνθρωποι κυριολεκτικά είναι παρείσακτοι στη χώρα τους. 
Το νέο σκηνικό δυστυχώς περιλαμβάνει μια νέα τάξη τυχοδιωκτών που θα αγοράσουν φθηνά οικόπεδα, εγκαταστάσεις, ανθρώπους και θα δημιουργήσουν μερικές εστίες κατανάλωσης και πλουτισμού για τους καινούργιους και παλιούς πλούσιους και τους τουρίστες. 
Οι υπόλοιποι θα είναι υπάλληλοι , κανένας μόνιμος και όλοι έτοιμοι ν' αλλάξουν δουλειά θα συνωστίζονται σε μικρά μαγαζιά και μίζερα σπίτια. Τυχεροί θα είναι αυτοί που έχουν βγάλει λεφτά στο εξωτερικό και θα επωφεληθούν από τις ευκαιρίες. 
Οι αριθμοί πάντως θα ευημερούν ! Οι περισσότεροι άνθρωποι αυτής της χώρας θα αισθάνονται αδύναμοι να επηρεάσουν τα πράγματα. Ισως όμως να επικρατήσει ένα πνεύμα αλληλεγγύης και προσφοράς που μπορεί να εξισορροπήσει την καταστροφή και να δώσει ένα καινούργιο έναυσμα στην συζήτηση για το μέλλον της αριστεράς...