Σινεμά : suntan

Η ταινία αυτή δεν περνάει απαρατήρητη, δηλαδή δεν χρησιμεύει για να περάσει κάποιος όπως- όπως ένα βράδυ και να πάει για ύπνο, αλλά μένει στο μυαλό.
Ο ήρωας, ο Κωστής, έχει φάει τη ζωή του ίσως για να εκπληρώσει τ' όνειρο της μαμάς και του  μπαμπά να γίνει γιατρός, όμως δείχνει να μην έχει αποδεχθεί τον ρόλο του, δείχνει να μη δέχεται ότι έχει πάει σαράντα δηλαδή στο μεταίχμιο νεότητας και γήρατος και φαίνεται να χάνει το παιχνίδι με τη χαρά της ζωής. Έχει φάει τη ζωή του να γίνει κάτι που δεν τον γεμίζει και δεν αισθάνεται ικανός να το καλλιεργήσει ! Αντίθετα, οικτίρει τον εαυτό του που δεν έζησε όσα ήθελε, όσα τραβούσε η ψυχή του ! Και όταν πια βλέπει μια χαραμάδα, μια τρυπούλα όπου μπορεί να εισέλθει στο ψεύτικο συννεφάκι της ευτυχίας, αρπάζει την ευκαιρία !
Τότε βέβαια, σαν άβγαλτος που είναι πέφτει με τα μούτρα και τα δίνει όλα !
Μπαίνει σε μια παρέα που δεν κάνει όλη μέρα τίποτε άλλο απ' το να περνάει ανέμελα. Καπνίζoυν, πίνουν, παίζουν παιχνίδια στην παραλία, κάνουν έρωτα....Όλο αυτό κρύβει από κάτω το απόλυτο κενό !
Αυτός είναι ο «αποτυχημένος» σπασίκλας, γιατρός στα σαράντα του στην άκρη του Θεού, το παιδάκι που δεν το έπαιζαν μπάλα τα υπόλοιπα παιδάκια, αυτοί είναι ότι δεν είναι αυτός : Άνετοι, ανεύθυνοι, καλοπερασάκηδες, χωρίς κανένα περιεχόμενο. Όλη μέρα αράζουν στην παραλία, στον ήλιο, χωρίς καν να διαβάζουν ένα βιβλίο ή να συζητούν οτιδήποτε. Επιλέγουν την απόλυτη φυγή.
Κι όμως βαθιά μέσα του αυτό θα ήθελε να είναι. Δεν τον ενδιαφέρει να προσφέρει στην ανθρωπότητα, θέλει να γυρίσει στην παιδική ηλικία: εκεί που συνέβη η πληγή... Εκεί που πήγε να φιλήσει ένα κοριτσάκι κι αυτό τραβήχθηκε  ή εκεί που τον έπιασαν οι γονείς του στα πράσα να κλέβει τα γλυκά απ' το ψυγείο ή εκεί που όλη η τάξη τον κορόϊδευε γιατί δεν ήξερε ν' απαντήσει σε μια εύκολη ερώτηση...
Θέλω να γίνω αυτό που δεν είμαι ! Δεν αντέχω πια να θυσιάζομαι για κάτι που δεν ξέρω αν αξίζει ! Θέλω να γίνω σαν αυτούς που περνάνε καλά, τους cool, που δεν έχουν προβλήματα ! Που δεν αισθάνονται μόνοι τους, που είναι περιζήτητοι ! Αυτό που ζηλεύω ! Θέλω να ζήσω ανέμελα σαν παιδί, χωρίς ηθικούς φραγμούς, υπηρεσίες, άγχη, υπευθυνότητες. Με ρωτήσατε ποτέ αν θέλω να γίνω γιατρός ; Εσείς με κατατάξατε εκεί πέρα ! Ώστε να δουλεύω όταν εσείς διασκεδάζετε, να πεινάω όταν εσείς τρώτε, ν' ανησυχώ όταν εσείς ξαπλώνεται αμέριμνοι.
Ε λοιπόν, αυτή την ηθική εγώ δεν τη θέλω ! Την  επιστρέφω στα μούτρα σας ! Θα γίνω κακός... Αφού δεν μ' αφήνετε να ζήσω, αφού δεν με θέλετε για παρέα θα γίνω πολύ κακός ! Πως ακριβώς με θέλετε ; Παρτάλι, να ξεσαλώνω, να ερωτεύομαι ; Όλη νύχτα να γλεντάω ; Αυτό θα γίνω.
Πως είπατε; Δεν μετράω σαν άντρας ; Δεν είμαι κούκλος ; Ε λοιπόν εγώ θα ερωτευτώ την πιο ωραία και θα την κάνω δικιά μου. Καλά τι με περάσατε; Για κανένα νερόβραστο; Θέλω τη ζωή που μου ανήκει και θα την πάρω με οποιοδήποτε τίμημα !
Όμως δεν θέλω να είμαι σαν και σας. Έχω αρχές.
Θέλω τη γυναίκα δικιά μου, πιστή και αφιερωμένη σε μένα γιατί και γω έτσι είμαι. Διαλέγω έναν άνθρωπο να λατρέψω και να του δώσω την ψυχή μου. Μη διανοηθεί όμως να με κοροϊδέψει.
Έχω τη μπέσα, έχω τη πίστη. Τι βλακείες είναι αυτές που έρχονται απ' έξω : Αυτοδιάθεση, ελευθερία. Εγώ θέλω τη γυναίκα βασίλισσα. Μάνα των παιδιών μου, μοναδική κι αναντικατάστατη. Να της τα δώσω όλα, να ζω γι αυτή, να είμαι δούλος της, να την λατρέψω. Γιατί μου έχει λείψει πολύ η γυναίκα και την έχω εξιδανικεύσει...
Όμως προς Θεού μη με κοροϊδέψει ! Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να το αντέξω !
Οι γυναίκες έχουν μέσα τους την προδοσία, δεν είναι πιστές, δεν ξέρουν ν' αγαπούν. Ρίχνουν τα δίχτυα τους, πέφτεις μέσα, σε κοροϊδεύουν για λίγο, σε κάνουν να πιστέψεις ότι αισθάνονται κάτι για σένα και την άλλη στιγμή σε πετάνε σα στυμμένη λεμονόκουπα. Σε αγνοούν, αδιαφορούν για σένα. Ήσουν μια απλή περιπέτεια. Αντίο, χάρηκα για τη γνωριμία.
Όμως εγώ δεν είμαι έτσι, εγώ κολλάω !
Γιατί κυρία μου ; Γιατί τώρα δεν με θες ; Γιατί σου άρεσα πριν και τώρα με πετάς ; Εγώ έκανα σχέδια, πως το λένε, όνειρα για μας. Ότι θα είμαστε μαζί, θα είμαστε εραστές-φίλοι, θα κάνουμε παιδιά, θα κάνουμε οικογένεια.
Η ταινία περιγράφει το μετέωρο ενός ανθρώπου, ανάμεσα σε μια εργασία λειτούργημα και στην απόλυτη ξεγνοιασιά, ανάμεσα στον πληκτικό χειμώνα και στο χαρούμενο καλοκαίρι, ανάμεσα στον έρωτα-πάθος και στο απλό πήδημα, ανάμεσα στις μοντέρνες ιδέες και στην ελληνική παράδοση, ανάμεσα στο μέτρο και στην τρέλα...