ανάγνωση...

Αυτά τα βιβλία έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό. 

Για το πρώτο του Πάνου Καρνέζη, μου κάνει εντύπωση πως αυτός ο συγγραφέας έχει ξεφύγει τόσο πολύ από την ελληνική πραγματικότητα και περιγράφει μια ιστορία που διεξάγεται χιλιάδες μίλια μακριά. Είναι γοητευτικός ο τρόπος που βυθίζεσαι στην πλοκή.

Ο Φλωμπέρ διαβάζεται σα να είναι σημερινός συγγραφέας αν και έζησε στις αρχές του 19ου αιώνα.

Θέματά του, η υπαρξιακή αγωνία, ο έρωτας, η καθημερινή αναταραχή των αισθήσεων, ο χρόνος.

Το επόμενο είναι το τελευταίο μυθιστόρημα του Μένη Κουμανταρέα, σχεδόν βιογραφικό, άκρως ερωτικό, με μια ελεύθερη γραφή...

Τέλος ο Λακάν σε δύο εκλαϊκευμένες εκδόσεις πολύ σαφείς όσο γίνεται βέβαια να εξηγηθούν οι θεωρίες του, που είναι  ρηξικέλευθες αλλά και τόσο ενδιαφέρουσες.