Ζορζ Βολίνσκι

Πως είναι δυνατόν να κάνεις πλάκα με την αυτοκτονία του άλλου ή να περιγελάς ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα ? Τέτοιες απορίες μας δημιουργούσαν τότε στα 20-25 το σκληρό κόμικ των Ρεζέ και Βολίνσκι από τις σελίδες της ιστορικής Βαβέλ ! Δεν είχαμε καταλάβει τότε στα χρόνια της άγουρης νιότης ίσως πόσο σκληρή είναι πράγματι η ζωή και πόσο τραγικά παιχνίδια σου παίζει που αν δεν γελάσεις λίγο μ' αυτή την τραγικότητα δεν τη βγάζεις καθαρή ! Λιτό σκίτσο, σχεδόν άτεχνο αλλά μ' ένα σενάριο καταπληκτικό, οξύ που δημιούργησε σχολή. Δεκαετίες ολόκληρες στο κουρμπέτι, παιδί του Μάη του 68 έγραψε και θεατρικά έργα, δούλεψε στο ιστορικό «χαρακίρι» και κατέληξε στο «charlie hebdo Έτσι φάνηκε τελικά ότι στο κόμικ αυτό που μετράει πρώτα είναι το να έχεις κάτι να πεις, όπως θα πει αργοτερα και ο θρυλικός Pazienza, εν αρχή ην ο λόγος δηλαδή.Αδυσώπητη κρητική στον κακομοίρη αστό της εποχής μας που αγωνίζεται να απελευθερωθεί από τις σεξουαλικές εμμονές του, προσποιείται τον άνετο ενώ είναι νευρωτικός, τον φιλελεύθερο ενώ είναι βαθιά συντηρητικός.Σαν κοπίδι έκοβε το πενάκι του. Μαύρο χιούμορ κατάμαυρο. Μπορούμε να γελάσουμε με τα πάντα ? Μπορούμε να σατιρίσουμε τα πάντα ? Ναι ένας ελεύθερος καλλιτέχνης μπορεί φτάνει να ξέρει ότι αυτό μερικές φορές πληρώνεται με την ίδια tου τη ζωή...