Καμιά σχέση η Θεσσαλονίκη με την Αθήνα. Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη με χαρακτήρα, με το μπεζεστένι της, τα αρχαία ρωμαϊκά-βυζαντινά μνημεία, την παλιά πόλη, τη βαριά προφορά της γλώσσας, τα μπαράκια και τη νυχτερινή ζωή, τα καφενεία και τα εστιατόρια, τα τυροπιτάδικα, τα ζαχαροπλαστεία, τα περιποιημένα πεζοδρόμια, το ψιλόβροχο, το νεαρόκοσμο, τα βιβλιοπωλεία, τις συνεχείς βόλτες με τα πόδια, τους ανοικτούς ζεστούς ανθρώπους, το κάστρο της, την αχανή παραλία που σου ανοίγει τη ψυχή, τα παλιά μυστήρια μαγαζίά, τους απέραντους δρόμους, τις ψηλές άχαρες πολυκατοικίες αλλά και τα παλιά νεοκλασικά, τις εκκλησίες που τις βρίσκεις ξαφνικά μέσα στα κτίρια, τα μοναστήρια, τα graffiti στους τοίχους, τους ζητιάνους και τους άστεγους, τα τζαμιά, τα λαδάδικα, τα στέκια με τη ζωντανή μουσική, τα ντολμαδάκια, το ραβανί και το χαλβά, τη λέξη μαλάκα, τις συζητήσεις για τη τέχνη που ακούς παντού, το ζαχαροπλαστείο Τερκενλή, τα λουκουματζίδικα,τους μεζέδες, τον Άρη και τον ΠΑΟΚ.
