Πυγολαμπίδα: 14o Διεθνές Φεστιβάλ κόμικς

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

14o Διεθνές Φεστιβάλ κόμικς

Σ' ένα σχεδόν γραφικό μέρος της πόλης, στην πλατεία Θεάτρου, στη Διπλάρειο Σχολή, ανάμεσα σε κουτούκια, σε ινδικά εστιατόρια, στην κεντρική αγορά, σε άχρωμες μουντές πολυκατοικίες και σε κινέζικα καταστήματα, φτάνει στο τέλος του το 14ο Διεθνές Φεστιβάλ κόμικς.
Αυτή τη φορά νομίζω, ο ίδιος ο χώρος , ένα σχολείο παλιού τύπου στην ουσία, δηλαδή επιβολής αυταρχισμού και αυθεντίας, αναδεικνύει τη χειραφέτηση των καλλιτεχνών που ασχολούνται με την πιο απλή έκφραση που υπάρχει : το κόμικ.
Το κόμικ αυτή η 9η τέχνη έχει καταβολές από τον κινηματογράφο και έχει αδελφή τη ζωγραφική στην εξέλιξή της μέσα από τη μοντέρνα γραφιστική και τη διαφήμιση. Επειδή όμως "εν αρχή ην ο λόγος" η βάση ενός καλού κόμικ είναι η λογοτεχνία.
Σε ξεχωριστά δωμάτια αυτή τη φορά και όχι σε εννιαίο χώρο όπως στο Γκάζι, φιλοξενήθηκαν αρκετοί έλληνες καλλιτέχνες και δυο τρεις ξένοι. Επίσης έγινε και ιδιαίτερο αφιέρωμα στον εκλιπόντα Λάζαρο Ζήκο.
Νομίζω το έχω ξαναπεί, είναι εντυπωσιακό πόση γοητεία εκπέμπει αυτό το είδος στην ελληνική νεολαία αλλά και σε μεγαλύτερους οι οποίο πέρασαν μέσα από τη "κολυμβήθρα του Σιλωάμ" του λαϊκού κόμικ όπως του "μικρού ήρωα", του "Ταρζάν", του "μικρού σερίφη", του "Μπλεκ", της "Μάχης", του "Μίκυ Μάους" για να καταλήξουν στο ανώτερο πνεύμα και τεχνική της "Βαβέλ" στη δεκαετία του 80.
Όμως είναι αλήθεια ότι με το πέρασμα των χρόνων αυτό το πνεύμα κάπως διαστρεβλώθηκε. Οι σχολές γραφιστικής και γελοιογραφίας βγάζανε εκατοντάδες "επαγγελματίες" καλλιτέχνες που περίμεναν άμεσα να κάνουν το χόμπυ τους επάγγελμα αφού λογικά μπορούσαν να απορροφηθούν από τα πάρα πολλά έντυπα που κυκλοφορούσαν. Τώρα πια η κρίση νομίζω, κάπως έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Το κόμικ, όπως και οι άλλες τέχνες είναι δύσκολη δουλειά και πρέπει να υπηρετείται από ανθρώπους που δεν μπορούν να κάνουν χωρίς αυτό ! Με οποιοδήποτε τίμημα.
Αυτή τη στιγμή, όποιος έχει στο μυαλό του ότι αυτή η τέχνη θα του αποφέρει χρήμα και δόξα έχει χάσει !
Και ανάλογα διαμορφώνεται και η τέχνη του κόμικ. Πιο εσωτερική , πιο ανήσυχη λιγότερο κραυγαλέα κι εντυπωσιακή.Αυτό που αποκόμισα απ' αυτό το Φεστιβάλ, νομίζω το έχω ξαναπεί, είναι κάτι αισιόδοξο, ότι το επίπεδο των ελλήνων δημιουργών είναι καλό. Η τεχνική πολύ καλή, εκεί που χρειάζεται λίγο περισσότερη δουλειά είναι ο λόγος....

Πέτρου