Αχ μέσα μου έχω τον χειρότερο εχθρό
ολημερίς με μάχεται και μου αντιμιλά
σε ησυχία δεν μ' αφήνει
διάβολος είναι και με περιπαίζει
συνέχεια με βασανίζει
δεν μ' αγαπά
Τα ελαττώματα μου υπερτονίζει
τα προτερήματα μου υποτιμά
απολογήσου ολοένα λέει
για κρίματα ανύπαρκτα για εγκλήματα πλαστά
Ολοένα ψάχνει τρόπους να με ρίχνει
σε σκοτεινά πηγάδια και σε συλλογισμούς
όλο ζητάει
όλο χτυπάει
μονότονα υπενθυμίζει
μονότονα υπενθυμίζει
Κι όταν το νήμα του μυαλού μου πιάνω
και βρίσκω πια τη λύση
την ύστατη και πιο στερνή στιγμή
έρχεται σαν παιδί όλα να τα διαλύσει
Χαίρεται όταν κλαίω να με βλέπει
κι όταν μια φορά κι εγώ
λέω δόξα τω θεώ
έρχεται απ' το πουθενά
και μου λέει μάταια όλα
να χαίρεσαι δεν ωφελεί
κι η λύπη πιο καλή
Μα δεν του φτάνει αυτό
σκληρό σουβλί μου μπήγει
ενός λεπτού χαράς η πληρωμή
κι η ευτυχία μου ξυνή πια καταλήγει
Κι όταν πια βρίσκω τη δύναμη
κι αποφασίζω
με τ' άλλα στοιχειά που λέγονται άνθρωποι
ν' αναμετρηθώ
κι έκθετος απομένω στη βορά του πλήθους
τον βλέπω ναι τον βλέπω
ανάμεσα σ' αυτούς κι εκείνος μια παρέα
να κάνει πλάκα και να περιγελά
Μα τελικά δε θα νικήσει εκείνος
θα βάλω δύναμη μια φόρα
για να του δώσω μια κλωτσιά
και μια καινούργια αρχή θα κάνω
να' χω εαυτό καινούργιο φιλικό
που να μπορώ στον κόσμο να τον δείξω
και να μη ντρέπομαι γι αυτόν
Όμως καθώς τον ξεριζώνω από μέσα
κι ανάσα παίρνω απαλλαγμένος δυνατός
νιώθω ότι χάνω ένα κομμάτι της ζωής μου
φεύγει από μένα κι απομένω πια μισός
