Το αλογάκι που πετάει...

Εργο του Γιώργου Τραγάκη "Κίνηση σε 3"

Ο Ισίδωρος είναι ένας μικρός μαθητής. Προσπαθεί να προσαρμοστεί στο σχολικό περιβάλλον, του είναι όμως αδύνατον. Αγχώνεται, νοιώθει αδύναμος, μίζερος και η μόνη του διέξοδος είναι ένα μικρό μεταλλικό αλογάκι που φυλάει συνέχεια στη τσέπη του. Νοιώθει τελείως απομονωμένος, γι αυτό έχει το αλογάκι σαν αποκούμπι...
Κατά τα άλλα, δεν καταλαβαίνει το μάθημα, νοιώθει ξεκομμένος παρ' όλο που μερικές φορές προσπαθεί...Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνεται αιωνίως. Πρέπει να βρεθεί μια λύση.

Δεν αντιλαμβάνεται ακριβώς τι γίνεται στο μάθημα γι αυτό για να ξεπεράσει την απογοήτευσή του γελοιοποιεί τη διαδικασία. Του φαίνεται ότι ο δάσκαλος συμμετέχει σε μια βουβή κωμωδία στον πίνακα, του μοιάζει σα να χορεύει ένα αστείο χορό και να λέει παπαρολογίες. Την ώρα που όλοι οι συμμαθητές του συμμετέχουν στο μάθημα σοβαρά, αυτός γελάει μόνος του, ενώ όταν συμβαίνει κάτι σχετικά αστείο στο μάθημα αυτός σοβαρεύει. Αυτό φαίνεται αρκετά παράξενο στους συμμαθητές του που τον λένε φρηκ, παράξενο, μύγα στο γάλα...
Θυμάται την πρώτη μέρα του σχολείου που ήρθε και κάθησε δίπλα του ένας χοντρός- αγαθούλης μονολογώντας : εμείς οι ντάπα-ντούπα πρέπει να βοηθάμε ο ένας τον άλλον !
Ντάπα-ντούπα ? άκου ντάπα-ντούπα ! Τι άγαρμποι που είναι μερικοί άνθρωποι ! Και πες ότι αυτός αισθάνεται ντάπα-ντούπα για ποιό λόγο με χαρακτηρίζει και μένα έτσι ?
Μήπως σκέφτεται να κάνει κάποιο κόμμα με τους ντάπα-ντούπα ?
Αυτό είναι που δεν αντέχει περισσότερο απ' όλα. Την απομόνωση...
Νοιώθει που νοιώθει μοναξιά στο μάθημα έτσι αποκομμένος και αμέτοχος που είναι, δεν λέει με τίποτα να είναι μόνος του και στο διάλειμμα ! Να κάνει παρέα με τον ντάπα-ντούπα ούτε λόγος.
Γι αυτό κάνει ότι μπορεί για να εντυπωσιάσει και να ενσωματωθεί σε μια παρέα. από άταχτους φασαριώζους που κάθονται στα τελευταία θρανία, διαρκώς έρχονται αδιάβαστοι και θεωρούν το μάθημα σαν ευκαιρία για παιχνίδι, χαβαλέ και πειράγματα.
Ομως και μ' αυτούς δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Κάθε πρωί βάζει ζελέ στο μαλλί του και το κάνει "κοκοράκι" για να τους μοιάσει. Σκέφτηκε να βάλει και σκουλαρίκι. Μιλάει συνεχώς για το you-tube, για τα παιχνίδια στο play-station και μερικά πονηρά σάϊτ. Τους πετάει κάτι κι όλας για την εμπειρία του από μια καλοκαιρινή συναυλία hip-hop.Αυτοί συνήθως τον υποτιμούνε, τον πειράζουν και που και που του ρίχνουν και καμμιά καρπαζιά.Για να μπείς στη συμμορία τους πρέπει ν΄αποδείξεις ότι είσαι πολύ μάγκας. Αυτός όμως με τη ψιλή ακόμη φωνή του και τ΄αδύναμα χεράκια του μοιάζει με μαμόθρεφτο και θέλει πολύ καιρό για να μεγαλώσει...
Σα να μην έφτανε όλο αυτό το σκηνικό της απελπισίας το παζλ έρχεται και συμπληρώνει ένας έρωτας ! Και τί έρωτας : Η Λίνα είναι όμορφη, είναι κούκλα, είναι έξυπνη, είναι γελαστή, είναι τα πάντα...κι αυτός δεν είναι τίποτα.
Βρήκε λοιπόν κι αγάπησε την καλύτερη. Το πιο όμορφο κορίτσι του σχολείου. Αυτή που δεν δίνει σημασία σε κανένα αγόρι και είναι πρώτη στα μαθήματα. Ούτε που του περνάει απ' το μυαλό να της μιλήσει για τα αισθήματά του ! Ενας έρωτας χωρίς μέλλον.
Κι όμως συνεχίζει να του καίει τα σπλάχνα και να τον βασανίζει.
Ολ' αυτά λοιπόν συνθέτουν μια ασφυκτική κατάσταση.
Κάθεται στο θρανίο του ήσυχα, σφίγγει στα χεράκια του το αλογάκι και αφήνει το μυαλό του να ταξιδεύει. Ισα-ίσα για να ξεφεύγει απ' αυτό το μαρτύριο που λέγεται μάθημα. Τώρα έχουν μαθηματικά. Ο καθηγητής είναι ένας νέος άνθρωπος, πολύ συμπαθητικός. Ομως μάθημα είν' αυτό που διδάσκει ?
Μια σελίδα μπροστά γεμάτη συν, πλην, παρενθέσεις, α, β, γ, αριθμούς τι τρέλα είναι ολ' αυτά ? Τι νόημα έχουν ? Ποιο σκοπό ? Η πρέπει να είμαι εγώ τρελός ή ζώ σ' ένα τελείως τρελό κόσμο ! Μερικές φορές μού΄ρχεται να σηκωθώ και να τους πάρει και να τους σηκώσει όλους !
Μού' ρχεται να φωνάξω και να τους βρίσω όλους ! Ολοι να πάτε στο διάολο ! Καθίκια του κερατά ! Σας σιχάθηκα πια. Τα πνιχτά γελάκια σας, τα πονηρά χαμόγελα, τα κουτσομπολιά, την επίδειξη εξυπνάδας, την αξιοπρεπή σοβαρότητά σας. Ολοι συμμετέχεται σ' ενα πράγμα που για μένα δεν έχει κανένα νόημα. Συζητάτε για πράγματα που δεν καταλαβαίνω, σκέφτεστε πράγματα που δεν γνωρίζω, παίζεται ένα παιχνίδι κι εγώ είμαι απ' έξω. Και γι αυτό δε νοιάζεται ποτέ κανένας !
Ωρες-ώρες μού'ρχεται να κάνω κάτι εντυπωσιακό, κάτι τρελό ! Να τους δείξω εγώ ! Ν' ανέβω σε μια ταράτσα και μετά σ' ένα περβάζι και να μείνω εκεί για μια μέρα. Ετσι χωρίς αιτήματα χωρίς λόγο. Μόνο και μόνο για να τους δείξω, ότι έχω ψυχή κι εγώ ! Οτι είμαι κι εγώ εδώ ! Ολοι από κάτω να κάθονται μ' ανοιχτό το στόμα.
Αλλά πιο πολύ να εντυπωσιάσω Αυτή ...
- Εσύ Ισίδωρε για πές μου ξέρεις το τετράγωνο του ένα πόσο μας κάνει ?
- ....Τι, ποιός ρωτάει, έπεσα απ' τα σύννεφα ξαφνικά. Καλός, καλός αλλά τι ρωτάει τώρα κι αυτός....Τι είναι αυτό το τετράγωνο του ένα ? Θα το ρισκάρω : Μηδέν μας κάνει !
Χα, χα από κάτω, μηδέν θα πάρεις στον έλεγχό σου Ισίδωρε !
Αρχίσανε πάλι τα πειράγματα και τις βλακείες. Κοκκίνισα και ντράπηκα που δεν ήξερα ένα μάλλον εύκολο ερώτημα. Αυτός ο δάσκαλος φταίει ! Που με θυμήθηκε ξαφνικά ?
Στο διάλειμμα συνεχίστηκαν λίγο τα πειράγματα.Είχα νευριάσει αλλά προσπαθούσα να παραμείνω ψύχραιμος. Βγήκα στο διάδρομο κι έπαιζα στα χέρια μου το αλογάκι.
Στη σκάλα προς τα κάτω στεκόταν ο Μαθηματικός που εκείνη τη στιγμή είχε εφημερία και μίλαγε με κάτι παιδιά. Ο Μπίλιας ο μάγκας της τάξης και ταυτόχρονα ίνδαλμά μου, με πλησίασε ξαφνικά με άγριες διαθέσεις. Εγώ προσπάθησα να τον εξευμενίσω αρχίζοντας την κουβέντα μαζί του.Αυτός όμως σοβαρός μου δίνει μια στο χέρι και το αλογάκι πέφτει κάτω ! Θυμώνω και τρέχω να το πιάσω... Τρέχει κι εκείνος και το κλωτσάει πρώτος ! Κι επειδή η μοίρα είναι αδυσώπιτη νά' σου μπροστά μου και η αγάπη μου η Λίνα χαμογελαστή... Πεισμώνω, το προλαβαίνω και το κλωτσάω πιο δυνατά για να τον ξεπεράσω. Το αλογάκι όμως εκτοξεύεται προς τη σκάλα...
Η επόμενη εικόνα που πρόλαβα να δώ ήταν η εικόνα του πεσμένου αιμόφυρτου καθηγητή που ως τότε στεκόταν αμέριμνος.
Φωτιά στα μπατζάκια μου !
Ο Μπίλιας έτρεξε να με "καρφώσει" γιατί φοβόταν ότι ίσως να τού' ριχνα το φταίξιμο.
-Ωρα είναι να φάω καμμιά αποβολή χωρίς λόγο ! μονολόγησε
Ο καθηγητής αιμορραγούσε.
Εγώ έπιασα το κεφάλι μου στήριξα την πλάτη μου στον τοίχο και έκατσα σκαμνάκι, περιμένοντας το θάνατό μου !
Σε λίγο με πήγανε στον διευθυντή.Προσπαθούσα να δικαιολογηθώ, δεν φταίω, συγνώμη κ.λ.π.Λίγο μετά ήρθε και η μάνα μου. Το τί άκουσα δεν λέγεται ! Τι αλήτη, τι τεμπέλη, τι τρελόπαιδο...
Εφαγα τρείς μέρες αποβολή. Στο σπίτι τα ίδια. Μουρμούρα, φωνές, απειλές.
Σκέφτομαι ακόμη και το χειρότερο. Δεν είναι ζωή αυτή. Δεν ξέρω τι να κάνω...
Εχω κλειδωθεί στο δωμάτιό μου και σερφάρω στο Internet. Ψάχνω εναγωνίως ένα διαφορετικό κόσμο να καταφύγω. Μπορώ να πληκτρολογήσω στο Google οτιδήποτε κακό και άρρωστο επιθυμώ: όπλα, sex, ναρκωτικά, διάβολο.
Είμαι ένας αδικημένος. Ολα όσα ονομάζουν οι άλλοι καλά και σωστά για μένα ήταν εφιάλτης. Γι αυτό ψάχνω την λύση στο "κακό" και στο "τρελό". Χάρηκα να κυττάζω όλα τα είδη των όπλων.Περιηγήθηκα στο άντρο της Sofa της sexy ρωσίδας. Εξερεύνησα οπτικά όλα τα είδη των ναρκωτικών. Ακουσα όλα τα heavy metal συγκροτήματα που μιλάνε για διάβολο.Παρ' όλ' αυτά συνεχίζω να νοιώθω απελπισμένος...
Οι φίλοι του facebook στέκονται ακίνητοι στα εικονίδιά τους. Αλλος απ' το χωριό που παραθερίζουμε, άλλος απ' τ' αγγλικά, άλλος απ' το καράτε δεν μπορούν να μου προσφέρουν το παραμικρό. Ασε τους στη φανταστική τους ευτυχία ν' ανταλλάσουν μικρά σχόλια και να προωθούν συνδέσμους μέσα σε μια αφόρητη πλήξη...
Δεν αντέχω άλλο ! Πέταξε τα χαρτιά απ' το γραφείο του κι ακούμπησε το κεφάλι του. Προσποιήθηκε ότι το χτυπάει μια δυό φορές...
Την άλλη μέρα το πρωί πήγε πάλι σχολείο. Οι συμμαθητές του τον κοιτούσαν σαν κακούργο.
Πρώτη ώρα μαθηματικά. Ο καθηγητής τελικά "επέζησε", είχε ένα τεράστιο επίδεσμο στο μάγουλο.
Δεν με νοιάζει τι λένε για μένα. Είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρω. Θα τους δείξω εγώ ! Για την ώρα θα προσπαθήσω να καταλάβω τι λέει ο χριστιανός ...
- Μετά το γνωστό επεισόδιο, παρακαλώ να ξεχάσετε ότι έγινε και να συγκεντρωθείτε στο μάθημα. Σήμερα θα μπούμε στο κεφάλαιο της γεωμετρίας που αφορά τον κύκλο.
Αλήθεια τί είναι κύκλος ?
Πετάγεται ένας καλός μαθητής και λέει ότι έιναι το σύνολο των σημείων του επιπέδου που ισαπέχουν από ένα αρχικό σημείο.
- Μπορεί κάποιος τώρα να προσπαθήσει να μου πεί έναν άλλον ορισμό του κύκλου, διαφορετικό από τον προηγούμενο ?
Κανένας δεν σηκώνει το χέρι παρά μόνο ο Ισίδωρος δειλά-δειλά.
- Ωχ πάλι βλακεία θα πεί ! Πετάγεται ένας εξυπνάκιας.
- Κύκλος είναι εεεεεεεεεε μια γραμμή που στρίβει πάντα με τον ίδιο τρόπο.
- Μπράβο Ισίδωρε. Πολύ ωραία ! με την ίδια γωνία φαντάζομαι θέλεις να πεις.
- Ναί.
- Καταπληκτικός ορισμός. Πως τον σκέφτηκες ?
- Θυμήθηκα πως φτιάχνουμε  έναν κύκλο με την Logo τη γλώσσα προγραμματισμού.
- Πολύ ωραία. Αυτός ακριβώς είναι ο κύκλος. Μήπως μ' αυτή την έννοια η ευθεία είναι κι αυτή μια υποκατηγορία του κύκλου ?
- Ναί συμφωνώ.
Κοκκίνησα αλλά ένοιωσα μια χαρά μέσα μου απερίγραπτη. Ολοι το είχαν βουλώσει...
Από τότε ξετρελάθηκα με τον κύκλο. Τι ωραίο σχήμα, τι τέλειο, τι ισορροπημένο !
Στρογγυλό είναι το φεγγάρι,η γή, η πλατεία, το φανάρι, το ρολόι, η μπάλα. Στρογγυλά είναι και τα μάτια της Λίνας.
Ας μιλήσω στον διπλανό μου. Δεν είναι πολύ κακός κατά βάθος.
Εσφιξα τ' αλογάκι στο χέρι μου...

πιο γρήγορα κι απ' το φώς

Προχθές διάβασα ότι το CERN αυτός ο πειραματικός σταθμός εξέδωσε μια ανακοίνωση πως έγινε η παρατήρηση ότι οι ταχύτητες κάποιων μικροσωματιδίων, των νετρίνων, ήταν λίγο παραπάνω από την ταχύτητα του φωτός.Η ανακάλυψη, αν ισχύει πράγματι καταρρίπτει αυτόματα τη θεωρία του Αϊνστάϊν διότι αυτή θέτει σαν βασικό δεδομένο ότι το φώς έχει την ανώτερη ταχύτητα που μπορεί ποτέ να επιτευχθεί.
Δεν είναι η πρώτη φορά που αμφισβητείται η θεωρία του Αϊνστάϊν καθώς και ο Γκέντελ την είχε οδηγήσει στα άκρα και σε αντιφάσεις σχετικά με το χρόνο.Επίσης η Κβαντομηχανική διαμόρφωνε τελείως άλλες αντιλήψεις σχετικά με τα μικροσωματίδια.
Οπως μας λέει ο Πόππερ, μια θεωρία για να είναι επιστημονική πρέπει να επιτρέπει πάνω της όλες τις δυνατές προσπάθειες διαψευσιμότητας.Και η θεωρία του Αϊνστάϊν, η ειδική και η γενική θεωρία της σχετικότητας, δόξα τω θεώ κλείνει περίπου 100 χρόνια ζωής και είναι αλήθεια ότι πέρασε πολλές φάσεις, από πλήρη απόρριψη μέχρι πλήρη αποδοχή ! Γεγονός είναι πάντως, ότι ήταν ένας εφιάλτης όχι απλά για τους μαθητές, αλλά και για τους ίδιους τους δασκάλους που δεν είχαν τρόπο να μεταδώσουν μια τέτοια περίεργη διαισθητικά θεωρία.
Ομως είχε επαληθευθεί αρκετές φορές, παρ' όλο που οι εξισώσεις της ίσχυαν για τεράστιες ταχύτητες.Συγκεκριμένα, είχαν γίνει παρατηρήσεις για τη φαινόμενη θέση κάποιου αστέρα κατά την έκλειψη του ήλιου, όπως επίσης είχαν καταγραφεί συμπεράσματα για τον χρόνο ημιζωής των μεσονίων.
Πράγματι, τι θα μπορούσε κάποιος να πεί για τη σχετικότητα του χρόνου.Ο Νεύτωνας ούτε μπορούσε να βάλει στο μυαλό του το ενδεχόμενο ο χρόνος να μην είναι απόλυτος. Δηλ ότι σ' ένα σκάφος που κινείται με ταχύτητα που πλησιάζει εκείνη του φωτός τα δευτερόλεπτα περνάνε πιο αργά απ' ότι στο ρολόϊ ενός παρατηρητή που βρίσκεται την ίδια στιγμή στη γή.Επίσης το μήκος συστέλλεται.
Από μια εκδίκηση λοιπόν της μοίρας που επιβάλλει όλα τα σταθερά να γκρεμίζονται, αν ισχύει αυτό που είδαν οι άνθρωποι του CERN, επίσης γκρεμίζεται η σταθερά της ταχύτητας του φωτός. Γιατί δεν χρησιμεύει πια τίποτα, αφού και η ταχύτητα του φωτός δεν είναι η μέγιστη που υπάρχει και οι εξισώσεις της σχετικότητας (Lorentz) πια δεν λειτουργούν.
Ο Αϊνστάϊν ήταν ένας τύπος που καθόταν σ' ένα γραφείο ευρεσιτεχνιών και σκεφτόταν αδιάκοπα τις άπειρες ώρες που ήταν αργόσχολος. Ο τυπικός δηλ δημόσιος υπάλληλος. Μόνο που ο δημ υπάλληλος συνήθως λύνει σταυρόλεξα.Ποτέ του δεν έκανε ένα πραγματικό πείραμα σε εργαστήριο, τουναντίoν μας πρότεινε πολλά νοητικά πειράματα.
Ενα απ' αυτά ήταν, απ' ότι θυμάμαι το εξής : ένα αεροπλάνο κινείται με ταχύτητα v και εξαπολύει μια δέσμη φωτός προς τα εμπρός.Τότε, επειδή ανώτερη ταχύτητα απ' το φώς δεν υφίσταται παύει να ισχύει η προσθετικότητα των σχετικών ταχυτήτων και η ταχύτητα που κινείται η δέσμη του φωτός εξακολουθεί να είναι η ταχύτητα του φωτός δηλ c και όχι c+v. Αν όμως υπάρχει ανώτερη ταχύτητα απ' το φως, τότε μήπως ισχύει η προσθετικότητα των σχετικών ταχυτήτων?
Επίσης ένας άνθρωπος που βρίσκεται σ' ένα πύραυλο και εκτοξεύεται απ' τη γή με την ταχύτητα του φωτός, βλέπει σ' ένα ρολόϊ στη γή να μη κινούνται οι δείκτες του σαν να έχει σταματήσει, διότι η ακτίνα που εξαπολύει ο δείκτης του ρολογιού δεν προλαβαίνει τον πύραυλο.
Γίνεται όμως το εξής καταπληκτικό : Ας πούμε ότι ο πύραυλος φεύγει στις 6:00. Τότε ακτίνα που δείχνει ότι ο δείκτης βρίσκεται στις 5:55 έχει φύγει μπροστά.Αμέσως μετά η ακτίνα των 5:56. μετά η των 5:57 κ.ο.κ. Ωραία, η ταχύτητα του πυραύλου όμως είναι πολύ μεγαλύτερη ας πούμε απο του φωτός. Οπότε, πρώτα προλαβαίνει την ακτίνα των 5:59 μετά την ακτίνα των 5:58 κ.ο.κ δηλ ο άνθρωπος που βρίσκεται στον πύραυλο βλέπει το ρολόϊ να κινείται αντίστροφα. Επίσης, αν είχε γίνει ένα έγκλημα στις 5:58 εκεί κοντά θα μπορούσε ο αστροναύτης να το προλάβει εξαπολύοντας μια σφαίρα με ταχύτητα βέβαια μεγαλύτερη απο εκείνη του πυραύλου κ.λ.π πάντως θα παρακολουθούσε το έγκλημα σίγουρα μετά από την πραγματοποίησή του. Να γιατί αν επιτρέπονται ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός μπορούν να επιτευχθούν ταξίδια στο παρελθόν.

Ο Γκέντελ το είχε διατυπώσει: Αν ισχύει η θεωρία του Αϊνστάϊν τότε χρόνος δεν υπάρχει.Επίσης είχε μιλήσει για παράλληλα σύμπαντα και για δυνατότητα ταξιδιών στο χρόνο.Αν δεν υπάρχει όμως χρόνος τότε δεν υπάρχει ούτε και αυτό που αντιλαμβανόμαστε είτε σαν κίνηση είτε σαν ταχύτητα.

σελάννα

Ερημοι δρόμοι σκοτεινοί με τις μεγάλες διαφημιστικές πινακίδες.
Τα εργαστήρια ρούχων, οι ποντικοί που τρέχουν στους υπόνομους, τα φωτισμένα εργοστάσια, οι παλιές Simson μηχανές, τα γιασεμιά στις μοναχικές αυλές, οι πακιστανοί που ρεμπελεύουν στα σκαλοπάτια, οι κυρούλες που κάθονται στις πολυθρόνες στο πεζοδρόμιο,τα κλειστά σπίτια με τα ολάνθιστα παρτέρια, οι δήθεν μοντέρνες πλατείες, οι μυστικοί πόθοι των κοριτσιών, τα σουβλατζίδικα, τα καφενεία, οι επιγραφές : πωλείται ψωμί, αναλαμβάνονται πάσης φύσεως ηλεκτρικές εργασίες. Το τσογλάνι που μαρσάρει για να κάνει επίδειξη, τα περίπτερα, οι κατσαρίδες που πετάνε ψηλά, ο λόγος του πρωθυπουργού, οι επισφάλειες, τα swaps,το garage punk, οδός Παρμενίδου, οδός Αιόλου,οδός Καραϊσκάκη,Τρικόρφων, το φεγγάρι....



Εικονογράφιση Γιώργου Τραγάκη.

Είναι ο φυσικός δορυφόρος της γής και ασκεί ισχυρή βαρυτική επίδραση πάνω της. Αποτέλεσμα αυτού είναι οι παλίρροιες.
Απέχει 385.000 Km απ' τη γή και περιστρέφεται κάθε 27 km και κάτι μέρες όσο περίπου το διάστημα ανάμεσα στις αρχές των εμμήνων της γυναίκας.
Περιστρέφεται και περι άξονα μάλιστα με την ίδια γωνιακή ταχύτητα με εκείνη της περιστροφής περί την γή.
Εικάζεται ότι προέκυψε από σύγκρουση της γης με άλλον πλανήτη.Η βαρύτητα στη σελήνη είναι το 1/6 περίπου εκείνης στη γη. Εχει εμπνεύσει κατά καιρούς πολλούς καλλιτέχνες από την αρχαία Σαπφώ μέχρι τους ρομαντικούς και σουρεαλιστές.

Δέδυκε μεν α σελάννα και
Πληιάδες μέσαι δε
νύκτες, παρά δ' έρχετ' ώρα,
εγώ δε μόνα κατεύδω.

εδώ

Μπορεί κάποιος που βλέπει το φεγγάρι να σκέφτεται ταυτόχρονα τις μαλακίες που γίνονται στη γή ?
Το ίδιο φεγγάρι το βλέπει κι ο Ισπανός κι ο Σενεγαλέζος κι ο Μπουργκίνα Φάσο, ο Περουβιανός.Πως και με τι θαυμαστό τρόπο μας ακολουθάει παντού όπου πάμε μας βλέπει από πάνω. Εν τούτοις οι πιο πολλοί δεν βλέπουν σ' αυτό κάτι παρά πάνω από μια λάμπα.



Φαντάζομαι τους Πυθαγόρειους μέσα στη σιγαλιά της νύχτας να κάνουνε υπολογισμούς και να θέτουν ερωτήματα : γιατί το φεγγάρι ανατέλλει από διαφορετική θέση κάθε φορά ? γιατί μειώνεται η αυξάνεται ο μηνίσκος ? Τι είν' αυτό το στρογγυλό στην έκλειψη ?
Πίστευαν ότι 10 πλανήτες μαζί με τη γη περιστρέφονταν γύρω από ένα κεντρικό πύρ.
Επειδή γι αυτούς "γνωρίζω" σήμαινε "μετρώ" έψαχναν να βρούν τον τέλειο αριθμό που μπορούσε να διαιρέσει όλους τους χρόνους περιστροφής όλων των αστέρων.
Οπως μας λέει ο Πρόκλος στα σχόλιά του για την Πολιτεία μάλλον επηρεασμένος από τους Πυθαγόρειους: " Τον τέλειο αριθμό δεν πρέπει να τον εννοήσουμε μόνο μετρώντας τον στα δάχτυλα (διότι αυτό είναι κάτι που μετριέται και αριθμείται μάλλον παρά αριθμός, κάτι που τελειοποιείται αλλά που ποτέ δεν είναι τέλειο, ευρισκόμενο σε διαρκές γίγνεσθαι) αλλά να εννοήσουμε την ουσία του που είναι αφ' ενός νοητική και αφ' ετέρου περιέχει το πεπερασμένο όριο όλης της περιφοράς του κόσμου.Οπως λοιπόν ο Μήνας, θεός που έχει την έδρα του στη σελήνη, υποστασιοποιεί τον μετρούμενο και αριθμούμενο μήνα της περιόδου της σελήνης, και όπως οι Ωρες γεννούν τα εμφανή μέτρα των εποχών (ωρών),έτσι πολύ πρωτύτερα ο τέλειος αριθμός είναι αυτός που μένει σταθερός πριν από αυτόν που βρίσκεται σε κίνηση. Και σε καθένα από τα όντα που βρίσκονται σε αιώνια κίνηση αντιστοιχεί κάποιος νους, ο οποίος ολοκληρώνει τη ζωή που ενυπάρχει σ' αυτό και τη σωματική του αποκατάσταση. Δεν πρέπει επομένως ν' αναζητάμε ποιος είναι ο τέλειος αριθμός κατευθύνοντας την παρατήρησή μας σε τόσες και τόσες μυριάδες ετών. Διότι δεν είναι δυνατόν να τον βρούμε στην περίπτωση του σύμπαντος, αφού ούτε τις περιόδους όλων των κινούμενων είναι δυνατόν να βρούμε.Πράγματι, δεν μπορούμε να βρούμε όλα τα σώματα που κινούνται σε κύκλο, καθώς είναι πολύ μεγαλύτερος ο αριθμός των θεϊκών και των δαιμόνιων σωμάτων που δεν μπορούμε να δούμε, αλλά και αυτών τα οποία βλέπουμε, όπως είναι οι απλανείς αστέρες, είναι αδύνατον να βρούμε για το σύνολο τους τις περιόδους καθενός.Διότι καθένας κινείται γύρω από το κέντρο του, και κινούμενος έχει κάποιο χρόνο περιφοράς του κατά τον οποίο καταλήγει στον ίδιο ουράνιο σχηματισμό.Τον αριθμό του χρόνου αυτού θα μπορούσαν να τον γνωρίζουν οι δαίμονες, για τους ανθρώπους όμως είναι ακατόρθωτο"
(Πρόκλου φιλοσόφου Λυκίου Πλατωνικού διαδόχου εις τας Πλάτωνος Πολιτείας Υπόμνημα,ΙΣΤ΄).

20000 δελφίνια σφαγιάζονται κάθε χρόνο στην Ιαπωνία. Το αστείο είναι ότι δεν προτιμάται ιδιαίτερα σαν μεζές αλλά το κρέας τους ξαναβαφτίζεται σαν κρέας φάλαινας που είναι πανάκριβο.
2οοο περίπου αντιδρώντες στο καθεστώς έχει δολοφονήσει αυτός ο κλόουν ο Ασαντ! Πόσο το κωμικό είναι απίστευτα κοντά στο τραγικό !

Λάμψη στα μάτια

                               

ένα ποίημα κι ένα πεζό ή ένα πεζό κι ένα ποίημα

Η αγάπη του ζητιάνου

Θά' θελα νά' μαι ένας ζητιάνος
ρακένδυτος, βρωμιάρης, ανέστιος
στο δρόμο όλη μέρα να
εκλιπαρώ λίγη συμπόνοια...

Θά' θελα νά' μαι ένας ζητιάνος
να καθαρίζω τα οχήματά τους
να τους βοηθάω να παρκάρουν
κι εκείνοι να με ανταμείβουν
με λίγο έλεος, κάποια λεπτά.

Να καθαρίζω τους δρόμους από καρφιά,
από γυαλιά και να μου λένε μπράβο.

Να κάνω μικρά θελήματα και να προλαβαίνω
τα μωρά πριν πέσουν απ' τα σκαλοπάτια.
Ολοι να έχουν ένα σκοπό, μια δουλειά, μια οικογένεια
κι εγώ τίποτα, μόνο να δείχνω την αγάπη μου.
Εγώ θά' μαι ένα τίποτα, λιτός θα ζώ μ' ελάχιστα, βρώμικος κι
ανέστιος στο δρόμο.

Θά'θελα νά'μαι ένας ζητιάνος, ένας αλλούτερος, ένας ανένταχτος
αλλά με αγάπη κι ενδιαφέρον για τους ανθρώπους.
Δε θα με νοιάζει τι λένε για μένα
όταν με λύπη κι αποστροφή θα κουνάνε το κεφάλι.

Αργά τη νύχτα, όταν παιδιά κρατώντας κοτρώνες στα χέρια
και βέβαια ότι κανείς δε θα τα τιμωρήσει
ετοιμάζουν το θάνατό μου
εγώ θ' αναλογίζομαι γλυκά με προσκεφάλι ένα πεζούλι,
ανέμελος, ευτυχής
ότι και πάλι σήμερα το χρέος μου έχω κάνει.

Ολα καθαρά, όλα διαυγή

Μοιάζει η ζωή μας σαν ένας σκοτεινός διάδρομος όπου υπάρχουν παράλληλα κι αντικρυστά μισάνοικτες πόρτες. Από μέσα απ' τις πόρτες βγαίνουν κάτι περίεργα ιπτάμενα πλάσματα και είμαστε σίγουροι ότι τα δωμάτια μέσα σφίζουν από ζωή. Ομως αυτή τη ζωή δεν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε, μάλλον τη φοβόμαστε γι αυτό περπατώντας στο διάδρομο συνεχώς κλείνουμε τις πόρτες. Ομως για ένα περίεργο λόγο - ισως γιατί τα πόμολα δεν πιάνουν - οι πόρτες καθώς προχωράμε πίσω μας ανοίγουν.
Ολη η διαδικασία της ζωής μας είναι να κυνηγάμε αυτά τα φανταστικά παράξενα, ιπτάμενα πλάσματα του διαδρόμου τα οποία όσο πιο πολλά και παράξενα είναι τόσο πιο πολύ ενδιαφέρον έχει η ζωή.
Μερικές φορές, όταν ο διάδρομος είναι άδειος και ατέλειωτος δεν αντιστεκόμαστε στον πειρασμό - και ξεπερνώντας το φόβο- ανοίγουμε τυχαία μια πόρτα και χωρίς πραγματικά να γνωρίζουμε που βγάζει αυτή, μπαίνουμε ολοκληρωτικά μέσα σ' ένα δωμάτιο.
Αδυνατώ να περιγράψω τη συνέχεια, τότε πιθανολογώ ότι αντιστρέφεται η διαδικασία και ψάχνουμε εναγωνίως την πόρτα απ' όπου μπήκαμε ώστε να ξαναγυρίσουμε στο διάδρομο.Γιατί πάλι πιθανολογώ ότι μέσα στα δωμάτια είναι πολύ σκοτεινά και γεμάτα απ' αυτά τα παράξενα πλάσματα.
Μερικοί λένε ότι μέσα στα δωμάτια μεταμορφωνόμαστε εμείς οι ίδιοι σε εξ ίσου παράξενα ιπτάμενα πλάσματα. Αλλοι πάλι λένε, ότι τα δωμάτια αυτά είναι προθάλαμοι για ένα υπέροχο περιπετειώδες ταξίδι σ' ένα φανταστικό κόσμο.
Οταν μπορείς να περπατάς, αντιμετωπίζοντας όλ' αυτά τα ζουζούνια είσαι υγιής.Οταν όμως αρνείσαι ν' αντιμετωπίσεις έστω και λίγα απ' αυτά τότε αρχίζεις κι αρρωσταίνεις.
Απαιτείς έναν ολοκάθαρο σιωπηλό διάδρομο με κλειστές πόρτες σφαλιστές.
Ομως το μισοσκόταδο σου φέρνει εικόνες απ' τα φανταστικά πλάσματα, είτε υπάρχουν στην πραγματικότητα είτε όχι. Ανοιγοκλείνεις τις πόρτες εκατό φορές για να σιγουρευτείς ότι είναι πράγματι κλειστές.
Ομως ο φόβος γεννάει καινούργια πλάσματα παντού.Είναι σιχαμερά και βρώμικα. Δεν γίνεται να τα εξοντώσεις ποτέ. Επίσης τα λίγα που φαντάζεσαι σου φαίνονται πολλά και ο διάδρομος δεν είναι ποτέ πεντακάθαρος...Οι πόρτες σου φαίνονται μερικές φορές ανοικτές.
Η τέλεια καθαριότητα, είναι μια ιδεατή κατάσταση. Αλλά και μια μαθηματική επίσης.Οσες φορές και να μεγεθύνουμε μια γωνίτσα αυτού του διαδρόμου να μην υπάρχει περίπτωση καμμιάς βρωμιάς.
Ολα καθαρά, διαυγή, τέλεια, υπολογισμένα, χωρίς ούτε ένα ψεγάδι. Ασφαλή, σίγουρα...Μπορούμε να υπολογίσουμε το εμβαδόν του διαδρόμου, τον όγκο του και να αποφανθούμε για ένα ιδεατό διάδρομο- σαν αποστειρωμένο εργαστήριο.
Ολα προβλέψιμα, ιδανικά, προϋπολογισμένα με τους κανόνες της λογικής.
Ομως, αυτός ο τοίχος είναι πράγματι ίσιος ? τότε γιατί μου φαίνεται ότι γέρνει?
Κι αυτοί οι λεκκέδες στο πάτωμα από που προέκυψαν άραγε ?
Αυτές οι ρωγμές στο ταβάνι είναι από σεισμό ή είναι αράχνες ?
Βλέπω μπροστά μου την πραγματικότητα ή βλέπω αυτό που θά' θελα να υπάρχει?
Βλέπω μπροστά μου την πραγματικότητα ή βλέπω αυτό που φοβάμαι ότι υπάρχει ?
Αισθάνεσαι σίγουρος, ότι έχεις υπολογίσει κάτι που ισχύει στην αληθινή ζωή.Καμμιά άλλη επιστήμη δεν αποφαίνεται τόσο σίγουρα !
Αρκεί βέβαια να στηρίζεσαι σε στέρεες υποθέσεις !
Ολα καθαρά, όλα διαυγή !
Δεν πρέπει να κάνω το παραμικρό λάθος. Ούτε ένα +, ούτε μια αριθμητική πράξη, ούτε μια αντικατάσταση. Είμαι ένας μικρός θεός που δημιουργεί ένα σύμπαν !
Μόνο που δεν έχει δικαίωμα στο λάθος. Βρίσκω το ολοκλήρωμα, παραγωγίζω, βρίσκω σταθερά ολοκληρώσεως, υψώνω στο τετράγωνο, βρίσκω τις παραμέτρους, λύνω το σύστημα, όμως δεν έχω το δικαίωμα να κάνω λάθος...
Ξανά κάνω τις πράξεις. Κυττάζω αλλού για να ξεκολλίσει το μυαλό. Τα ξανακάνω... Επαληθεύω το αποτέλεσμα στις αρχικές υποθέσεις. Κάτι μου λέει ότι είναι σωστά. Ομως τα ξανακυττάζω. Δεν έχω το δικαίωμα του λάθους...Αγχώνομαι, παραμιλάω, επαναλαμβάνω τις πράξεις από μέσα μου...
Δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή "βρωμιά" μέσα στις πράξεις δηλ στον διάδρομο.
Από πάνω μέχρι κάτω. Πρέπει να ξεκινήσω από κάτω κυκλικά σαρώνοντας όλο το διάδρομο και να μην ξεχάσω ούτε ένα σημείο.Μήπως ξέχασα κάτι ? Πάλι απ' την αρχή.Καμμία βρωμιά.Όμως δεν είμαι σίγουρος.Τα ξαναελέγχω.
Ολα καθαρά, όλα διαυγή...

Το γέλιο είναι ερωτικό ελιξήριο

Οταν αρχίζει ένα φλέρτ, οι δύο υποψήφιοι εραστές πρέπει τουλάχιστον να γελάνε με τα ίδια πράγματα.Το γέλιο είναι λυτρωτικό, απελευθερωτικό και καταργεί τις αποστάσεις μεταξύ των ανθρώπων ! Λένε ότι αν κάποιος μπορούσε να γελάει καθημερινά 15 λεπτά τότε μ' αυτό τον τρόπο θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο εμφράγματος κατά πολύ. Εγώ λέω ότι και 5 λεπτά αν γινόταν κάποιος να γελάει θα ήταν πιο υγιής, πιο ισορροπημένος και πιο αισιόδοξος.Παλιότερα είχα διαβάσει το "φαντάσματα στον εγκέφαλο" του Ramachandran όπου περιγράφει τον τρόπο που ξεκίνησε το χαμόγελο στους πρωτόγονους. Περιγράφει λοιπόν ότι οι πρώτοι άνθρωπο, μόλις έβλεπαν κάποιον ξένο αισθάνονταν ανησυχία. Από άμυνα τώρα σ' αυτό το συναίσθημα αγρίευαν και κάνανε κάποια γκριμάτσα εκφοβιστική. Αυτή η γκριμάτσα εξελίχθηκε σε χαμόγελο και αργότερα σε γέλιο.Γενικά τα ζώα δεν γελάνε όμως καταλαβαίνουμε από έμμεσους τρόπους και συμβολικούς πότε ένα ζώο είναι ευχαριστημένο. Για παράδειγμα ο σκύλος κουνάει την ουρά του, ενώ η γάτα χαϊδεύεται...

Και μιάς και μιλάμε για γέλιο παρακάτω έχω ένα αστείο video από τους αστείους primus.



και κάποιες καλοκαιρινές φωτογραφίες :