Όλη η ζωή μας μοιάζει με την παρακολούθηση μιας ταινίας, θρίλερ; χολιγουντιανή τσιχλόφουσκα; κουλτούρα ταρκόφσκι ; οτιδήποτε, αυτή είναι η εξωτερική ζωή, καθόμαστε λοιπόν και βλέπουμε την ίδια ταινία πολλές πολλές φορές, όμως η καλύτερη είναι η πρώτη φορά, βλέπουμε ξανά όλες τις λεπτομέρειες που μας έχουν διαφύγει, επαναλαμβάνουμε ψιθυριστά κάθε διάλογο και απολαμβάνουμε όλες τις ωραίες σκηνές ! Πόσο πια όμως, κάποτε βαριόμαστε, δίνουμε σημασία σε άλλα πράγματα έξω από την ταινία και πραγματικά μας φαίνεται περίεργο : είναι δυνατόν τόσο καιρό να ζούσαμε μέσα στη ταινία ενώ υπάρχει ζωή έξω απ' αυτή; Αρχίζουμε και παρατηρούμε τους διπλανούς μας, ρίχνουμε κλεφτές ματιές πίσω,παραμιλάμε ενώ οι διπλανοί μας μας κάνουν παρατήρηση, μέχρι που σταματάμε να βλέπουμε το έργο και την προσοχή μας τραβάει, το τρίξιμο μιας πολυθρόνας, το κεφάλι του μπροστινού, ένα μπουκάλι στα πόδια μας ή αρχίζουμε και κοιτάζουμε ερωτικά τους δίπλα μας. Έτσι ξεκινάει μια άλλη ζωή η εσωτερική ζωή που μας φαίνεται πιιο πληκτική αλλά είναι πέρα από τις ψευδαισθήσεις της προηγούμενης.Όταν μετά από αρκετό καιρό αρχίζει ένας κύριος και κουβαλάει κάποιους θαμώνες του σινεμά με τη βία έξω, τότε φοβόμαστε και ξανακοιτάζουμε με ζήλο την ταινία και όλως περιέργως τη βλέπουμε πάλι συναρπαστική !Ο κύριος συνεχίζει από πάνω απειλητικά και ψάχνει να βγάλει έξω με φωνές όσους είναι πολύ καιρό μέσα στον κινηματογράφο και μερικοί κρύβονται, μαζεύονται για να μη φαίνονται ή παριστάνουν τους νεοφερμένους και δήθεν παρακολουθούν την ταινία με ενδιαφέρον. Όμως τι είναι αυτό το έξω που φοβόμαστε ; Είναι μια τρίτη ζωή που κανείς δεν ξέρει τι είναι.....
