Ημερολόγιο

1) Πηγαίνω στη δουλειά χαμογελαστός κι ορεξάτος και βλέπω τους συναδέλφους να σκάνε στα γέλια. Κοιτάζω τον εαυτό μου και βλέπω ότι έχω ξεχάσει να φορέσω τα ρούχα μου. Φοράω μόνο ένα σλιπ....

2) Το πρωΐ συναντιέμαι με τον Μενέλαο ένα συνάδελφο απ' τη δουλειά. Λέω τι κάνεις ? Μου λέει καλά...Από μέσα μου λέω πως έγινε έτσι ο Μενέλαος, γέρασε σε μια μέρα ?
Ρε Μενέλαε λέω συμβαίνει κάτι ? Έπαθες κάτι ? Όχι μου λέει όλα μια χαρά. Αλλά εσύ τι θέλεις εδώ ? Δεν έχεις παραιτηθεί εδώ και δέκα χρόνια ? Ρε του λέω χθες δεν είμασταν μαζί ? Τι τσαμπουνάς ?

3) Είμαι σε μια ομάδα που τρώει συνέχεια γκολ. Ο κόσμος ζητωκραυγάζει και χλευάζει. Η αποτυχία μου τους δίνει μια άγρια χαρά. Τρώω κλωτσιές και δυνατές καρπαζιές. Μ' έχουν γδύσει και με ρεζιλεύουν. Με γιουχάρουν, μ' έχουν βάλει κάτω και με πατάνε.

4) Κάποιος νομίζει ότι αποφασίζει ελεύθερα για τη ζωή του ενώ στην πραγματικότητα αποτελεί πιόνι σ' ένα παιχνίδι. Ατυχία ! Φωνάζει όταν πέφτει κάτω ενώ είναι καθαρά ενορχηστρωμένο σχέδιο η πτώση του, τόσο ανεπαίσθητα όμως και σε χρονική φάση ανύποπτη που να μοιάζει καθαρό ατύχημα..Οι αυθόρμητες και λυτρωτικές διαφυγές του μέσα στο παιχνίδι είναι κι αυτές έτσι που να νομίζει ότι τα έχει καταφέρει μετά από γιγαντιαία προσπάθεια !
Ακόμη και η ίδια η σκέψη του, οι αντιδράσεις και τα συναισθήματά του έχουν προβλεφθεί και αναλυθεί συστηματικά με δυνατότητα 100000 κινήσεων και αποφάσεων πριν την τελική, έτσι που τίποτε δεν εκπλήσσει...Η ζωή του μοιάζει τόσο κλισέ και αναμενόμενη που είτε πεθάνει τώρα είτε σε τριάντα χρόνια τίποτε δεν αλλάζει. Οι ίδιες καθημερινές κινήσεις, οι ίδιες αντιδράσεις,συνεχώς κάθε μέρα, κυκλικά σαν μαγκανοπήγαδο....
Όμως μια μέρα ξυπνάει περίεργα, αρχίζει κι αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι είναι αιχμάλωτος του ίδιου του του εαυτού...