ποιήματα

Πόσα καρφιά πόσα ψαλίδια

Πόσα τέρατα

να μια τεράστια κατσαρίδα

Πόσα ηλεκτροφόρα γυμνά καλώδια 

πρέπει να προσπεράσω

μέχρι επιτέλους να μπω

στη μυστήρια σκοτεινή σπηλιά σου

όπου εκεί στα σκοτάδια μπορώ

να παίξω λίγο τον βασιλιά του κακού

να λικνιστώ στα βάραθρα

εκστατικός και υψιπετής

ζωή και θάνατος ένα

παραδομένος στην αγκαλιά σου

τέλος κι αρχή

μωρό και γέρος

το μόνο μέρος 

που ίσως ακόμα

μυρίζει το χώμα

και λάμπει η σιωπή...

T' αποκαϊδια μιας φωτιάς

Τούτη τη νύχτα

Πως φυσάει

το φεγγάρι φωτίζει τα πρόσωπα

και η θάλασσα γεμίζει τα πάντα

το μυαλό μας σφίζει

Σιντάρτα, explotion, οιμωγή, τύραννος, καραμούζα

τα ξάρτια τρίζουν τα πανιά τρέμουν,

τα κύματα παφλάζουν

γέλια και τραγούδια παντού 

ο αχός των ανθρώπων από μακριά 

κάτι πανηγυρίζουν

το τυχαίο άγγιγμα των χεριών

οι ματιές με νόημα

λαιμητόμος, δέος, πείνα, σέκος, στείρα, λάκκος, δώρο, Κίνα

το πορτοκαλί τοπίο,τα μωβ μάτια, τα κίτρινα δέντρα

όλες οι εποχές ξαφνικά παρελαύνουν

χιόνια, βροχές, ζέστη

Μια μπάντα παίζει μια μελωδία

και τ' ανθρωπάκια σαν μυρμήγκια

τριγυρίζουν

Τα φώτα σβήσαν

Δεν υπάρχει τυχαίο

είμαστε αποτέλεσμα της εκδίκησης των πραγμάτων

Πως φυσάει...

σάστισμα, καθρέπτης, δανεικός, παραμάνα, σάλιο, ισχύο, τελαμόνα, Καινιξβέργη

Τι ευλογία σήμερα !

Η καλοσύνη των ανθρώπων και οι χαζοί άφησαν το μαχαίρι και μας κοιτάζουν

μ' ανοιχτό το στόμα, καθώς καβαλάμε τον γάϊδαρο δαίμονά μας και πετάμε.

Κλαίω και γελάω από χαρά...