άνοιξη

Πήγαμε στους πολλά υποσχόμενους Nefeli walking undercover και Λόλεκ.

Βόλτα στην Πλάκα στον ήλιο !

Θεούλη μου...

Ο Σάββας έσκυψε κάτω απ' το κρεβάτι του για να βρει τις παντόφλες του. Εκεί στο ξαφνικό σκοτάδι του φάνηκε ότι ξεχώρισε ένα μαλλιαρό τέρας με γαμψά νύχια και φωσφορίζοντα μάτια. Τρόμαξε !
Δε βαριέσαι η ιδέα μου είναι είπε....
Συνέχισε να ετοιμάζεται, έκανε μηχανικές κινήσεις. Στον καθρέπτη μπροστά υποκρίθηκε τον πυγμάχο κουνώντας χέρια και πόδια ρυθμικά σα να χτύπαγε το είδωλό του.
Προετοιμαζόταν για την μεγάλη μάχη. Την καθημερινή μάχη με τον κόσμο.Όμως ο κόσμος όλος αυτή τη στιγμή κουλουριαζόταν με μυστήριο τρόπο στον εαυτό του.Και αυτός ο φίλος, ο κολλητός, ο εξομολόγος, ο συμπαραστάτης γινόταν ξαφνικά εχθρός.Επικριτικός και ειρωνικός. Σαν κάτι ξεχωριστό και αντίθετο απ' αυτόν. Καθημερινά τον διατηρούσε σε συνεχή εγρήγορση, σε κίνηση, σε επιθετικότητα. Ζητούσε απ' αυτόν να επαληθεύσει την μαχητικότητά του, το σθένος του, τη δύναμή του...
Τώρα ήταν έτοιμος.
Κάθε μέρα πριν απ' τη δουλειά και πριν να ξεκινήσει είχε καθιερώσει τελευταία την καθημερινή προσευχή :
"Θεέ μου, βοήθησέ με να ανταπεξέλθω και σήμερα στις καθημερινές δυσκολίες, να είμαι δυνατός, να μ' εκτιμούν οι άλλοι και να με σέβονται. Βοήθησέ με να κάνω σωστά πράγματα, να προσέχω τον εαυτό μου αλλά και να βοηθάω τους άλλους όσο μπορώ".
Είναι μαγικές οι λέξεις, σκέφτηκε. Πραγματικά, είναι αξιοθαύμαστο πόση δύναμη έχουν οι λέξεις. Έχουν μια δική τους ισχύ που έρχεται απ' το υπερπέραν, όμως όταν λέγονται κι ακούγονται από κάποιον μοιάζει σαν να κτίζουν ένα οικοδόμημα μεσ' τη ψυχή που είναι δύσκολο να καταρρεύσει.
Ήθελε να είναι καλός και σωστός με τους άλλους ! Όμως αυτό δεν ήταν πάντα εύκολο να γίνει.Πολλές φορές η καλοσύνη εκλαμβάνεται για αδυναμία.Πρέπει να ισορροπείς ανάμεσα στο κύρος και την ευαισθησία, στην προσωπική αξιοπρέπεια και στο δόσιμο. Μόνον ο Θεός του εγγυόταν μια τέτοια ισορροπία.
Τώρα δεν φοβάμαι τίποτα !
Σε λίγη ώρα βρισκόταν στο νοσοκομείο στο χώρο ανάπαυσης όπου οι εργαζόμενοι έπιναν καφέ μέχρι να ξεκινήσουν τη δουλειά. Πλάκα και χαβαλέ με τους άλλους που έκαναν την καρδιά τους πέτρα να ξεπεράσουν την καθημερινή αηδία του να κάνεις μια δουλειά υποδεέστερη. Χρήσιμη πολύ και για ικανούς και άξιους μεν αλλά πολύ υποτιμημένη δε. Το κυριώτερο όμως που χρειαζόταν αυτή η δουλειά ήταν ν' αγαπάς και να ανέχεσαι τους ανθρώπους. Αυτό δεν ήταν όμως πάντα αναμφισβήτητο.
Λέγανε λοιπόν κάνα δυο σαχλαμάρες, για να περάσει η ώρα, για ποδόσφαιρα, γεγονότα κοινωνικά, κουτσομπολιά για διάσημους.
Κάποια στιγμή οι άλλοι τον πειράζανε και λίγο. Ήθελε να είναι αγαπητός στην παρέα, να αισθάνεται ότι ανήκει κάπου. Ότι τον έχουν ανάγκη.
-Θα πω ένα ανέκδοτο λέει.
-Ωωωωωωωω οι άλλοι.
-Σσσσσ παιδιά θα γελάσουμε.
Ήταν ένας Αμερικάνος, ένας Γάλλος κι ένας Έλληνας.
Πέσανε με αλεξίπτωτο σε μια ζούγκλα και τους βρήκαν κάτι καννίβαλοι.Αναρωτιόντουσαν λοιπόν ποιον θα φάνε πρώτα. Οπότε ακούνε σε μια στιγμή. Εγώ λέει ο Έλληνας.
Οι καννίβαλοι τρώνε πρώτα τον Γάλλο.
Μετά από λίγο, οι καννίβαλοι αναρωτιόνται ποιον θα φάνε πάλι.
Εγώ λέει πάλι ο Έλληνας.
Τρώνε τον Αμερικάνο.
-Και μετά και μετά ?
-Εεεεεεε, ξξξξξξέχασα τη συνέχεια.Δεν τη θυμάμαι !
-Ουυυυυυυυ..
Ένα λευκό πανί είχε κατέβει στο μυαλό του. Θύμωσε με τον εαυτό του. Κοκκίνησε !
Οι άλλοι γελούσανε και έκαναν πλάκα. Ξεκίνησαν για δουλειά. Αυτός πήγε μόνος του στα αποδυτήρια.
Προφασίστηκε ότι ξέχασε τα τσιγάρα του ή κάτι τέτοιο.
Άνοιξε το ντουλάπι του και χτύπησε με δύναμη το κεφάλι του στο αλουμίνιο. Μπουουπ ! Το ντουλάπι στράβωσε λίγο.Δύο δάκρυα φύγανε απ' τα μάτια του.Έριξε λίγο νερό στην μούρη του και αμέσως μετά τα είχε ξεχάσει όλα.
Έσφιξε τις μπουνιές του και βγήκε.
-Σάββα η ομάδα σας χθες ήταν φοβερή ! Του λέει ένας γιατρός.
-Εσείς μη μιλάτε καθόλου, είστε οι καλύτεροι πελάτες μας.
Πήρε ένα φορείο, πέταξε ένα σεντόνι πάνω, ίσιωσε το στατό και ξεκίνησε να παραλάβει τον άρρωστο.
Τράβηξε για τη φισούνα προς την Πανεπιστημιακή κλινική.
Ένας άνθρωπος που σέρνει ένα  φορείο. Αισθάνθηκε λίγο σαν γάίδαρος. Πιο πολύ απ' τις κρύες, ταπεινωτικές ματιές των άλλων.
Δε βαριέσαι, ξανασκέφτηκε είμαι δυνατός και κάνω κάτι που δεν μπορούν οι υπόλοιποι !
Έδωσε δύναμη και το φορείο πετάχτηκε με ταχύτητα.
Μισούσε όλο τον κόσμο. Μισούσε τη ζωή του, τη δουλειά του, την καταραμένη μοίρα που τον έφερε σ' αυτή τη θέση να κουβαλάει ένα φορείο σα χαμάλης. Και μή χειρότερα, έλεγαν οι άλλοι !
Όχι εγώ θέλω το καλύτερο.Γιατί όχι ? Γαμ.... την τύχη που μ' έφερε δω να υπομένω τις παραξενιές του καθ' ενός, να με βρίζουν οι γιατροί, να έχουν παράπονα οι αδελφές προϊσταμένες, όλοι να με διατάζουν. Πήγαινε κει, κάνε αυτό, κάνε εκείνο.
Αυτά σκεφτόταν εκείνο το πρωϊνό που έσερνε το σταυρό του, το φορείο και βαριανάσανε να τρέξει γρήγορα. Η μόνη ανταμοιβή του η καταξίωση του φιλοδωρήματος. Να εγώ βγάζω τόσα έλεγε στους γνωστούς !
Του άρεσαν τα λεφτά!Τα θεωρούσε ανταπόδοση για την απέχθεια που του δημιουργούσε η δουλειά του.
Άλλωστε, όλος ο κόσμος γι αυτά δεν πάλευε όλη την ώρα? Οι γιατροί που είναι και μορφωμένοι, γι αυτά δεν έκαναν τούμπες, δεν έλεγαν ψέμματα,δεν απαιτούσαν, δεν εκβίαζαν? Γιατί όχι κι αυτός?

Τι άδικος κόσμος ! Υπήρχε μια ιεραρχία σ' αυτή τη δουλειά κι ο καθένας λογοδοτούσε σε κάποιον άλλο, όπως στο στρατό. Ξέχωρα από την καθημερινή φυσική διάκριση και ιεράρχιση βάσει της προϋπηρεσίας στη δουλειά, των χρόνων της ηλικίας ή του τσαμπουκά που έχει ο καθένας...
Ένα χάος βασίλευε σ' αυτό το νοσοκομείο. Πως γίνονταν οι δουλειές, οι εξετάσεις, τα χειρουργεία είναι εκπληκτικό. Στα εξωτερικά ιατρεία ουρές. στο ακτινολογικό ουρές, ζητιάνοι, περίεργοι, γύφτοι, αργόσχολοι, τακτικοί θαμώνες συνέθεταν ένα σκηνικό "αυλής των θαυμάτων".Φασαρία, φωνές, παράπονα τα είχαν με τους γιατρούς, το προσωπικό, το Κράτος. Έβριζαν, πονούσαν, φώναζαν, παρακαλούσαν, άνθρωποι που νοιώθανε το θάνατο να τους αγγίζει ή αδύναμοι και πονεμένοι, παρατημένοι στο έλεος του Θεού.Γέροι ανήμποροι χαμένοι στην άνοια, να τρέμουν και να βογγάνε.
Τι ψυχική δύναμη έπρεπε να έχει κάποιος για να εργάζεται κάθε μέρα εδώ πέρα !
Ανά πάσα στιγμή σου φορτώνανε οι γιατροί τα λάθη τους, φωνάζανε υστερικά δίχως λόγο- αγχωμένοι-πολύ εύκολα πλήρωνες την πονηριά και την λούφα των συναδέλφων. Έπρεπε να ήσουν ακέραιος πραγματικά άνθρωπος για να επιβιώσεις αλώβητος. Και χωρίς να κάνεις κάτι κακό στους ανθρώπους.
Αυτή η δουλειά λοιπόν ήταν "ανθρωπιστική" αλλά και σιχαμερή, ήταν για ευαίσθητους και ψυχοπονιάρηδες αλλά και για ψύχραιμους, ήταν για άγιους αλλά και διαβόλους.
Την ίδια στιγμή που έπρεπε να βοηθήσεις δεκάδες ανθρώπους που δεν ήξερες καν την πάθησή τους, έπρεπε και να διαφυλάξεις τη ψυχική σου υγεία, να κάνεις απλά τη δουλειά που σου αναθέτουν παραμελώντας την ευαισθησία σου γι' ανθρώπους πεσμένους κάτω, γι άλλους που πονάνε που δεν ξέρεις τι ανάγκη έχουν ακριβώς.Είχε δει ανθρώπους ξαφνικά να σωριάζονται νεκροί, απ' την πολύωρη αναμονή, είχε δει κοπέλες σαν τα κρύα τα νερά να ουρλιάζουν και να ξεβρακώνονται, είχε δει τραυματισμένους να χάνουν αίμα και να χάνονται απ' την εγκατάλειψη.
Όλ' αυτά βέβαια ο Σάββας τα ήξερε, τα βίωνε καθημερινά, αλλά δεν είχε ούτε τη διάθεση, ούτε την πνευματική διαύγεια να τα αναλύσει  και να τα περιγράψει. Αλήθεια δεν τον ενδιέφεραν καν. Όπως είπαμε στην αρχή, προσπαθούσε να είναι σωστός, αλλά και δυνατός ασφαλής από τους κινδύνους.
Να βοηθάει όσο μπορεί, αλλά μέχρις ενός σημείου. Όπου δεν παθαίνει αυτός καμιά ζημιά.
Και σίγουρα έτσι μπορούσε κάποιος να επιβιώσει σ' αυτή τη δουλειά !
Έφτασε λοιπόν στην κλινική με βαριά διάθεση. Στο κρεβάτι ήταν ένας γέρος με άνοια, έτρεμε ολόκληρος και τα άκρα του ήταν σε κάμψη. Με το ζόρι άκουγε, αλλά με πιο πολύ ζόρι καταλάβαινε. Μια μυρωδιά ανάμικτη με κάτουρο, ιδρώτα, σκατά αλλά και σαπούνι σου τρυπούσε τη μύτη.
Ο Σάββας τον άρπαξε σηκωτό και τον έβαλε στο φορείο.Εοοοππ !
Ο γέρος φοβήθηκε και τραύλιζε ! Του φόρεσε μια ρόμπα για να μην κρυώνει τον σκέπασε καλά και τράβηξε για την αντίθετη διαδρομή από κείνη που ήρθε. Τον πήγε στο ακτινολογικό.Έλα μπάρμπα να πάμε σιγά-σιγά στο τραπέζι. Είπε και σκέφτηκε την πονεμένη μέση του. Ο γέρος ανάσκελα, σιγά-σιγά με κινήσεις της πλάτης και του πισινού μετακινήθηκε.Καθώς όμως μαγκώθηκε σ' ένα σιδεράκι η ρόμπα του, έπεσε απ' την τσέπη ένας φάκελος.
Ο γέρος δεν πήρε χαμπάρι.
Ο Σάββας τον άνοιξε σιγά-σιγά με προφυλάξεις. Είχε λεφτά, πολλά λεφτά. Το σκέφτεται λίγο....Ο γέρος ασυνόδευτος. Τα βάζει στην τσέπη του.
Έρχεται ο ακτινολόγος.Βγαίνει έξω για να μη φάει ακτινοβολία και ξαναμπαίνει.Παίρνει το γέρο σα να μην τρέχει τίποτε.Τον επιστρέφει στην κλινική.Εκεί συναντάει την Τούλα.Την όμορφη κόρη του γέρου. Μελαχροινή, ήρεμη, γλυκειά. Έμεινε λίγο και την κοίταζε. Τον κοίταξε κι αυτή λίγο...
Πηγαίνει στην τουαλέτα δήθεν να πλυθεί. Κοιτάζει λίγο τον εαυτό του στον καθρέφτη.Χτενίζεται και φτιάχνεται.Πω πω τι γυναίκα, τι κουκλίτσα είν' αυτή ! μονολογεί. Δεν του αρέσει το ύφος του. Κρύβει το πρόσωπό του στις παλάμες.Ξεφυσάει !
Ρίχνει λίγο νερό στα μάτια του. Σκουπίζεται. Νοιώθει τύψεις. Βγαίνει απ' την τουαλέτα και κατευθύνεται προς το θάλαμο. Το αποφασίζει.
-Δεσποινίς μπορώ να σας μιλήσω ?
-Ορίστε.
-Ιδιαιτέρως σας παρακαλώ !
-Μάλιστα. Χαμογελαστή και τον κοιτάζει κατ' ευθείαν στα μάτια.
-Βρήκα αυτόν τον φάκελο κάτω και μάλλον είναι του πατέρα σας. Τον φύλαξα στην τσέπη μου γιατί ξέρετε υπάρχουν κακοί άνθρωποι, ο παππούς ήταν μόνος, ξέρετε τώρα.
-Α σας ευχαριστώ πολύ.Ανοίγει το φάκελο και κοιτάζει τα λεφτά.
-Εμείς κοιτάμε τη δουλειά μας και την κάνουμε με τον καλύτερο τρόπο.
-Ξέρετε κρατήστε αυτά (του δίνει ένα χαρτονόμισμα)
-Όχι, όχι μα τι λέτε ! Υποχρέωσή μου.
Δεσποινίς...
-Ορίστε.
-Λέγομαι Σάββας, αν ποτέ χρειαστείτε κάτι εδώ, θα με βρείτε στα ιατρεία. Εσάς ?
-Τούλα.Εδώ στα ιατρεία λοιπόν.Εντάξει.
-Γειά σας χάρηκα.
-Και γω γεια σας.
-Θεούλη μου !!!!

Σινεμά, Όσλο 31 Αυγούστου

Αυτό το υπέροχο κλασικό κομμάτι του Handel ακούγεται σ' αυτή τη γλυκιά ταινία με τα ωραία τοπία από το νοικοκυρεμένο, τακτοποιημένο Όσλο όπου περιφέρεται μάλλον με ένα μόνο σκοπό, ευθυτενής και γενναιόφρων  νέος, να ανακοινώσει έμμεσα ή άμεσα τον επικείμενο θάνατό του, στον περίγυρό του.
Ο ταλαντούχος και άνετος αυτός νέος, γόνος μιας καλής προοδευτικής οικογένειας, με καλή μόρφωση, προσόντα,με φίλους, μέ σχέσεις  κολλάει σε "κάτι": αυτό ίσως είναι μια άτυχη ερωτική περιπέτεια ή μια μικρή επαγγελματική αποτυχία. Και τότε ξαφνικά όλα καταρρέουν γύρω του ! Παραιτείται.Δεν τον συγκινεί πια τίποτε.Πέφτει στα ναρκωτικά. Και επιλέγει να πεθάνει....Ετσι απλά.
Τι τον κάνει να πάρει μια τέτοια απόφαση ? Είναι χορτασμένος από όλα.Δεν του λείπει τίποτα.Η ζωή στάθηκε απλόχερη μαζί του. Κι όμως αυτός δεν της το ανταποδίδει...Είναι ο μουντός καιρός του Οσλο? Είναι αυτή η αφόρητη, πληκτική ηρεμία ? Είναι αυτός ο κυνικός ορθολογισμός των βορείων που οδηγεί στη φιλοσοφία της ματαιότητας και στον πεσιμισμό ? Κανείς δεν ξέρει...
Ο ίδιος λέει στην ταινία σ' ένα φίλο του ότι :είναι ένα αποτυχημένο τσογλάνι που τα έχει σκατώσει !
Και ότι δεν έχει το κουράγιο στα 34 του να ξαναρχίσει απ' το μηδέν.
Ύστερα από μια αποτυχημένη απόπειρα, περιτριγυρίζει σαν φάντασμα στο Όσλο με τη φόρα του μελλοντικού αυτόχειρα και φτύνει στα μούτρα του περίγυρου του την απαισιοδοξία του.
Είναι φοβερό το πως αντιμετωπίζουν οι άλλοι την πένθιμη είδηση που τους ταχυδρομεί. Σχεδόν χωρίς συναίσθημα.Ο υπόλοιπος περίγυρος , καθημερινός, συνηθισμένος , πληκτικός επαληθεύει την απόφασή του.Πετάει στα μούτρα του μελλοντικού δήθεν εργοδότη του την προυπηρεσία του σαν πρεζάκι !Ο φίλος ψυχρός. Οι συγγενείς απόντες. Η μόνη καταφυγή ο χαμένος έρωτας. Πρόφαση, υπεκφυγή, δικαιολογία ? Στο τέλος το καταλαβαίνει και αλλάζει γνώμη..
Κάποια στιγμή τον βλέπουμε να ξενυχτάει με μια παρέα στα μπαρ της περιοχής.Όμορφος, άνετος, λεβέντης, χωρίς προβλήματα μοιάζει να θέλει να επιβεβαιώσει την αηδία του για ότι οι υπόλοιποι ονομάζουν ευτυχία, καλοπέραση, ντόλτσε βίτα.
Δεν ξεσπάει, δεν φωνάζει, δεν κλαίει, καμία τραγικότητα. Έχει απόλυτη επίγνωση της απόφασής του. Πόσο μελό είμαστε εμείς οι έλληνες !
Η ταινία μάλλον θέλει να υπογραμμίσει την ψύχραιμη απόφαση ενός ανθρώπου να επιλέξει ζωή η θάνατο.Κάποια στιγμή θυμάμαι τον πίνακα με την κραυγή του Νορβηγού Μούνχ ...

Η ανάμνηση της ομορφιάς στα Μαθηματικά

Ο Wittgenstein υπέθεσε ότι τα μαθηματικα τα εφευρίσκουμε και όχι τα ανακαλύπτουμε, δηλαδή είναι γεννήματα της δικής μας ανθρώπινης φαντασίας και οδηγούν σε τυχαίους δρόμους που δεν είναι σίγουρο αν έχουν κάποια αντιστοίχιση με την πραγματικότητα ! Και προέκτεινε τη σκέψη του μιλώντας για γλωσσικά παιχνίδια.Όμως ο Kant μας μίλησε για συνθετικές a priori προτάσεις που αποτελούν την μόνη αλήθεια.
Κοιτώντας τα παραπάνω σχήματα που αποτελούν υποθέσεις αποδείξεων του Πυθαγορείου Θεωρήματος, αναλογίζομαι πόσο δύναμη έχουν οι εικόνες που μας τροφοδοτούν τα Μαθηματικά και ιδιαίτερα η Γεωμετρία!
Παρατηρώντας το δεύτερο σχήμα που είναι μια Κινέζικη υπόθεση απόδειξης του 17ου αιώνα από τον Li Huang βλέπω 1) ότι τα μαθηματικά μοιάζουν με παιχνίδι(κινέζικο τάνγκραμ η στομάχιον του Αρχιμήδη) 2) η πρόταση που δείχνεται με το σχήμα δεν είναι τίποτε αν δεν συνοδεύεται απ' την οπτική απόδειξη 3) η γεωμετρία είναι όμορφη γιατί έχει λογική και ισορροπία.
Φαντάζομαι τι χαρά θα πήρε αυτός που πρωτοβρήκε αυτό το σχήμα! (Ενδέχεται αυτή την απόδειξη να την είχαν προτείνει πρώτοι οι Πυθαγόρειοι.Είναι τόσο απλό, άμεσο, διδακτικό.
Βέβαια για να ολοκληρωθεί η απόδειξη πρέπει πρώτα να αποδειχθεί ότι τα τρίγωνα: ΚΙΖ, ΑΜΒ, ΒΗΖ είναι ίσα και μετά ότι είναι ίσα τα πράσινα και τα γαλάζια τρίγωνα.
Αυτά τα ίδια υποστηρίζει και ο Νεοπλατωνικός Πρόκλος τον 5ο μ.Χ. αιώνα όταν μας λέει:"Προς όσους λένε αυτά θα απαντήσουμε επιδεικνύοντας την ομορφιά των μαθηματικών στηριγμένοι σ' αυτά με τα οποία επιχείρησε να μας πείσει ο Αριστοτέλης. Γιατί λέει ότι τα εξής τρία πράγματα συμβάλλουν ιδιαιτέρως στην ομορφιά των σωμάτων και των ψυχών, η τάξη, η συμμετρία και ο καθορισμός".
Ομως για να προκύψει μια απόδειξη χρειάζονται εργαλεία του λόγου και της σκέψης, που αντλούν καταγωγή από τη φιλοσοφία και δη την διαλεκτική:"η διαλεκτική, η οποία είναι το πιο καθαρό μέρος της φιλοσοφίας, είναι απλωμένη αμέσως πάνω από τα μαθηματικά και περιέχει ολόκληρη την ανάπτυξή τους και χορηγεί στις επιστήμες τους τις κάθε λογής δυνάμεις από τον εαυτό της, τελειοποιητικές, κριτικές και νοητικές- εννοώ τις μεθόδους της σύνθεσης, της ανάλυσης, της διαίρεσης, του ορισμού και της απόδειξης".

Στο παραπάνω σχήμα φαίνεται ολοκάθαρα η εξήγηση του Πυθαγόρειου Θεωρήματος: τα όμοια ορθογώνια τρίγωνα ΑΒΓ, ΑΒΔ, ΑΔΓ είναι ανάλογα με τα αντίστοιχα τετράγωνα των πλευρών. Ομως ισχύει και ΑΒΓ=ΑΒΔ+ΑΔΓ. Αρα ισχύει και το τετράγωνο της υποτείνουσας είναι ίσο με το άθροισμα των τετραγώνων των δύο κάθετων πλευρών. Δηλ το ορθογώνιο τρίγωνο είναι το μοναδικό τρίγωνο όπου αν φέρουμε μια ευθεία απ' την κορυφή Α τέμνουσα κάθετη στην υποτείνουσα ΒΓ σχηματίζονται δύο επίσης όμοια τρίγωνα. Δηλαδή για το ορθογώνιο τρίγωνο ισχύει η ομοιότητα των τριγώνων και η προσθετικότητα των εμβαδών.Είναι ένα θαυμάσιο αποτέλεσμα ένα σχήμα fractal, που αποτελεί εξήγηση του Πυθαγόρειου.

το άνθος του φόβου

Ημερολόγιο
Καθόμαστε και περιμένουμε. Έκλεισε το PSI. Ενεργοποιήθηκαν τα CDS.To 2013 λέει θα έχουμε ανάπτυξη.Εν τω μεταξύ το στενό πρεσάρισμα απ' τους ξένους έχει χαλαρώσει. Ολοι μας δίνουν συγχαρητήρια για τις προσπάθειές μας. Ο Σαρκοζί θριαμβολογεί για το ξεπέρασμα της κρίσης.Μήπως μυρίζει το πράγμα εκλογές ?
Μας έκοψαν 100 δισ αλλά πρέπει να πληρώσουμε 250 δισ σε τρία χρόνια.Ο παραλογισμός σ' όλο του το μεγαλείο !
Εν τω μεταξύ οι ουρές στις πλατείες για την αγορά φθηνής πατάτας μεγαλώνουν.Στις παρέες ακούς διάφορα: κάθομαι απ' τον Μάϊο.Τι θα γίνει μ' αυτή την κατάσταση !Έξαρση επιδημίας γρίπης.Η λίμπιντο στο μηδέν.Πάρα πολλοί Πακιστανοί ρακοσυλλέκτες.Ένας κύριος με πλησίασε και με σπασμούς μου ζήτησε ένα ευρώ.Ο καιρός χάλια. Έχει κάνει τέσσερις χιονιάδες και συνεχίζει...
Γιαούρτοσαν το Νταλάρα.Η κίνηση στους δρόμους έχει μειωθεί αισθητά.Ο κόσμος αφηρημένος οδηγάει επιπόλαια.Τους τελευταίους μήνες δύο πέσανε από πίσω μου καθώς οδηγούσα την μηχανή.
Στο σπίτι κάνουμε εντατική οικονομία.Το πρώτο που κοιτάζουμε όταν ψωνίζουμε κάτι είναι η τιμή.
Κρυώνουμε λίγο, περιορίζουμε τα έξοδα.Αδρανοποιήσαμε το αμάξι για να μην πληρώνουμε ασφάλεια και φόρο.Ευτυχώς που υπάρχουν μερικά πράγματα που μας κρατάνε: η ηλεκτρονική άνοιξη,τα βιβλία,η φαντασία και η παρατηρητικότητα, η τέχνη, τα μαθηματικά, που είμαστε ακόμη καλά....

blue mood

Ηράκλειος Οιωνός: Συγκλονιστικό ηχητικό ντοκουμέντο από τον ένοπλο π...

Ηράκλειος Οιωνός: Συγκλονιστικό ηχητικό ντοκουμέντο από τον ένοπλο π...: Μόνο οργή εναντίον όσων μας έφτασαν μέχρι εδώ μπορεί να νιώσει κάποιος ακούγοντας το ηχητικό ντοκουμέντο του απελπισμένου 52χρονου που χθ...

Μαουτχάουζεν

Τις νύχτες βλέπαμε λάμψεις χαμηλά στον ορίζοντα. Νύχτα με τη νύχτα οι λάμψεις έρχονταν πιο κοντά στο στρατόπεδο. Ένας Ες-Ες με φώναξε να του ξελασπώσω με το σκούφο μου τις μπότες που φορούσε. Ύστερα με διέταξε να τις παστρέψω με τη γλώσσα μου. Ένας φίλος του τον πλησίασε και πιάσανε ψιλή ψιθυριστή κουβέντα. Τον άκουσα να λέει πως οι δικοί τους "έρχονται για μέσα".
Στο δάσος που κύκλωνε το στρατόπεδο οι μελλοθάνατοι, πριν εκτελεστούν, ανοίγανε τους λάκκους τους. Σ' ένα λάκκο, το χώμα που σωριάζανε στο πλάϊ ξανακύλησε τρεις φορές μέσα, έτσι, σαν ένα θεόρατο αόρατο φτυάρι να το έσπρωχνε.
Ο Ες-Ες που επόπτευε χλώμιασε, πήγε και το ανάφερε στο διοικητή. Τον σκοτώσανε στο διάδρομο του Διοικητήριου με την κατηγορία "ηττοπαθής".

Αντιγραφή απ' το "Μαουτχάουζεν" του Ιάκωβου Καμπανέλλη, του συγκλονιστικού βιβλίου που απεικονίζει σε όλο της το μέγεθος τη γερμανική κτηνωδία του δεύτερου πολέμου στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ! Οι εικόνες του βιβλίου αυτή τη στιγμή είναι πολύ επικαιρες για την Ελλάδα...